Home

Tegen zombie mensenrechten bepleit VN-rapporteur basisinkomen

Internationale mensenrechten liggen in de vuurlinie, onder andere doordat snel groeiende economische onzekerheid tal van mensen treft. En de mensenrechtengemeenschap biedt maar weinig weerwerk. Het basisinkomen kan een uitweg bieden.

De scherpe, openhartige analyse komt van Philip Alston, de Speciale Rapporteur van de Verenigde Naties  over extreme armoede en mensenrechten. Hij merkt dat het systeem van mensenrechten geen antwoorden heeft op de diepgaande veranderingen, zowel nationaal als mondiaal, van het economische en sociale weefsel… en vreest dat het systeem in zombie modus zal verzeilen.

Daarom zoekt hij in zijn nieuwe rapport naar alternatieven. En hij komt uit bij het universele basisinkomen. Het document dat 20 pagina’s telt introduceert vooreerst het concept om het vervolgens te vergelijken met andere manieren om armoede aan te pakken.

Even aanstippen dat de visie van Pala (1) al vele jaren is dat het basisinkomen nooit bedoeld kan zijn om de sociale zekerheid te vervangen of de ambitie van nuttig, degelijk en fatsoenlijk betaald werk op te geven. Maar in een wereld waar sociale zekerheid een schaars goed is, moet dat basisinkomen de sokkel van een mondiaal sociale zekerheidssysteem vormen, de sterkste hefboom tegen armoede, onrecht en onzekerheid… die elke samenleving naar eigen inzicht en mogelijkheden verder kan uitbouwen.

Die kijk vindt steun in het rapport dat naast de betaalbaarheid – geen gemakkelijke oefening - ook de relatie tussen basisinkomen en armoede onderzoekt. Waar het basisinkomen niet aanvullend maar ter vervanging zou komen van bestaande sociale zekerheidsmechanismen, zullen de armen slechter af zijn.

Het rapport eindigt met de conclusie om deze concrete utopie van een basisinkomen als een ambitieuze en progressieve visie ernstig te nemen; dat is zeker het geval in een globaliserende wereld waar privatiseringen, outsourcing en toenemende flexibiliteit in vele sectoren leiden naar minder waardig werk, minder stabiele en fair betaalde jobs, minder werknemersrechten en minder sociale bescherming. Men kan er niet naast blijven kijken dat al deze mensenrechten onder vuur liggen.

Dirk Barrez - hoofdredacteur PALA.be.

(1) Voor iedereen een mondiaal basisinkomen van minstens een kwart euro per dag - Pala opinie 23/10/2003, voortbouwend op hoofdstuk in Ik wil niet sterven aan de XXste eeuw.

Bronnen
Report of the Special Rapporteur on extreme poverty and human rights on universal basic income
Special Rapporteur on extreme poverty and human rights

Uw doordachte reacties zijn heel welkom op het emailadres infoATpala.be

Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be

Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen.
We verwelkomen u graag als steungever - klik hier

Een goed artikel? Interessant nieuws? Schenk vrienden, familie, kennissen of collega’s een gratis abonnement, dan hoeven ze Pala nooit te missen. Gebruik daarvoor het geschenkabonneeformulierklik hier

LEZERSREACTIES

(18 juli 2017)

Ik las dit’…. Waar het basisinkomen niet aanvullend maar ter vervanging zou komen van bestaande sociale zekerheids-mechanismen, zullen de armen slechter af zijn….’

Dit is het perverse verzwijgen in de pleidooien voor dat basisinkomen.

Pol Descamps

Regio's: 

Lees ook

BOEK - VAN EILAND TOT WERELD. Appèl voor een menselijke samenleving

klik hier om het boek te bestellen

Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.

Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’

Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.