Home

Mensen als koopwaar: cricketspelers in Mumbai per opbod verkocht

Vorige maand zijn in totaal vijfenzeventig cricket spelers verkocht op een veiling in Mumbai. Het hoogste bod van anderhalf miljoen dollar komt van de Chennai Super Kings. Die ploeg uit het voormalige Madras, nu Chennai, is eigendom van een cementmagnaat. De bieders zijn de rijkste Indiase zakenmensen en sommige filmsterren uit Bollywood.

Ook al zullen velen best hun leven willen ruilen met dat van de cricketspelers, toch is het moeilijk fundamentele verschillen te ontdekken met de slavenmarkten uit vervlogen tijden.

Deze veiling kan dan ook niet op algemene instemming rekenen. Op de lezenswaardige opiniepagina's van The Hindu bijvoorbeeld is de kritiek nooit ver weg. "Het is spijtig dat cricketspelers nu ook koopwaar zijn geworden", schrijft iemand, "ze doen er goed aan te beseffen dat ze zullen worden gedumpt indien ze niet beantwoorden aan de verwachtingen van de markt." Andere reacties menen dat de geest van het spel is gecorrumpeerd voor geld, dat de sport verwordt tot handel en volledig is gecommercialiseerd. Een lezer schrijft: "Dit herinnert me aan een advertentie in een Amerikaans dagblad van 10 januari 1855: grote verkoop van slaven."

Er zijn ook vragen. "Deze veiling toont de lelijke kant van de macht van het geld, maar hoe komt het dat de spelers zich hiertegen niet hebben verzet? Is geld dan belangrijker dan zelfrespect?" En dan is er nog die scherpe analyse, ook in vraagvorm: "Zelfs indien deze veiling tot maximaal geluk zou leiden voor iedereen, is het gebruikte middel, namelijk mensen per opbod verkopen op dezelfde manier als vee, juist?"

Websites

Klik hier voor verslag in The Hindu over de spelersveiling

Voor opinies in The Hindu over de spelersveiling klik hier

Landen: 
Thema: 

Lees ook

Waardig werk in Pakistan: arbeiders van Dalda Foods eisen vakbondsrechten

Na een korte onderbreking gedurende de ramadan zijn de ontslagen uitzendarbeiders van Dalda Foods in de Pakistaanse havenstad Karachi opnieuw actie aan het voeren. Zij blijven dag en nacht kamperen tegenover het voedingsbedrijf om te verhinderen dat de machines zouden worden weggehaald door de directie. Ze krijgen daarbij steun van de National Federation of Food, Beverage and Tobacco Workers, de Pakistaanse afdeling van de IUF, de wereldwijde vakbondskoepel voor de voedingsindustrie. Dertig arbeiders die tijdens hun middagpauze sympathie betoonden met de actievoerders werden ondertussen eveneens ontslagen. Ook zij gaan in beroep tegen de beslissing van de directie.

Mexicaanse exporteconomie botst op China

Economisch ontwikkelen via export of via de binnenlandse markt, het is een bijna ‘eeuwige' discussie. De dramatische Mexicaanse ervaring van de jongste decennia stemt tot veel nadenken.
Vele jaren lang mikte Mexico op de ontwikkeling van de eigen economie om meer welvaart te creëren. Tot de ommezwaai van twintig jaar geleden de deuren opende voor de wereldeconomie: handel en investeringen werden vrijgemaakt, geliberaliseerd zoals dat heet. Het land wilde vooral zijn voordeel doen met een vrije toegang tot de grootste economie in de wereld, die van de Verenigde Staten. Hoeksteen van die exportgerichte keuze is de Noord-Amerikaanse Vrijhandelsorganisatie die de VS, Canada en Mexico vormden in 1994.

China: waar is de harmonie gebleven?

In Mao's China was in principe iedereen gelijk. In feite waren de partijbazen met hun privileges beter af, en hadden ook de stedelingen het beter. In het China van Deng Xiaoping begon de kloof tussen arm en rijk, boeren en stedelingen, minderheden en Han-Chinezen snel te groeien. In het China van Jiang Zemin keerde de oude klassenmaatschappij helemaal terug, met tussen de rijken en de armen een vanuit het niets opgekomen middenklasse. In het huidige China is de kans op een sociale explosie zo groot geworden dat de communistische partij Confucius' ideaal over de harmonieuze samenleving heeft omhelsd. De erkenning van het gebrek aan harmonie had niet duidelijker kunnen zijn.