Klik om te vergroten
In 2050 verliest de wereld al zeker 19 procent inkomen door klimaatverandering. Een nieuwe gezaghebbende studie brengt de zoveelste waarschuwing. En we weten al heel lang: nietsdoen maakt het alleen maar erger.
Hoeveel meer waarschuwingen
zijn er nog nodig?
Het Potsdam Klimaat Instituut verzamelde gegevens uit 1600 regio’s gedurende de jongste 40 jaar. Op basis daarvan schat het de economische toekomst in. Voor de hele wereldeconomie voorziet ze inkomensverlies van 19 procent in 2050, zelfs indien de CO2-uitstoot nu meteen drastisch zou dalen. De verliezen zijn heel ongelijk verdeeld – zie ook de kaart hierboven. De meeste regio’s zijn negatief getroffen, zwaarst van al Zuid-Azië, Afrika en Zuid-Amerika. Winst boeken enkel de vooral dunbevolkte noordelijke gebieden van het Noordelijk halfrond.
Neen, een gewaarschuwd mens telt niet voor twee
Hoe dikwijls moeten mensen worden gewaarschuwd voor ernstig gevaar alvorens afdoend te reageren? Blijkbaar heel veel, zelfs als het om zwaar welvaartsverlies gaat.
Al in 1972 verscheen het rapport De grenzen aan de groei van de Club van Rome, met als kader het wereldsysteem Aarde. Het wijst op de onhoudbaarheid van de groeitrends inzake industrialisering, bevolking, vervuiling, voedselproductie en uitputting van natuurlijke hulpbronnen. Zo doorgaan en we stoten op de grenzen van de groei in 2072. Dat hoeft niet als we een ecologisch en economisch evenwicht weten te bouwen… met meer kans op succes naarmate we snel beginnen. Het is het perfecte voorbeeld van een decennialang verwaarloosde waarschuwing.
Sinds 1988 beoordeelt het VN-klimaatpanel, voluit het Intergovernmental Panel on Climate Change of IPCC, de mondiale wetenschappelijke kennis inzake klimaatverandering, zowel oorzaken, mogelijke gevolgen als oplossingen. Meest bekend en belangrijkst zijn de zeven uitgebreide evaluatierapporten die verschenen in 1990, 1995, 2001, 2007, 2013-14 en 2021-22. Dat laatste zesde rapport wijst in niet te misverstane woorden op de vele zware risico’s en gevolgen voor het wereldinkomen.
In 2006 wijst het Stern Review on the Economics of Climate Change op de kwalijke gevolgen van klimaatverandering voor waterbevoorrading, voedselzekerheid, gezondheid en milieu. Het schat de minimale kost op vijf procent inkomensverlies. Verreken je ook bredere risico’s en gevolgen, zoals een op hol geslagen opwarming met 5 à 6 graden, kan het verlies zelfs oplopen tot twintig en meer procent. Het Stern rapport stelt voor om snel in te grijpen omdat nietsdoen veel, veel meer zal kosten.
We zullen het geweten hebben
En nu dus, tweeënvijftig jaar na De grenzen aan de groei is er dus de waarschuwing van het Potsdam Klimaat Instituut (PIK) dat de klimaatcrisis ons in de nabije toekomst elk jaar naar schatting 38 biljoen dollar zal kosten, dat is 38.000 miljard.
Wat veel te weinig bij besluitvormers doordringt, is hoe verweven de grote crises zijn. Nog geen tien dagen na de PIK-studie verschijnt in Science een grootschalige studie over biodiversiteit die reveleert dat klimaatverandering in 2050 de grootste aanjager van het verdwijnen van planten en dieren kan zijn.
Dirk Barrez
Bronnen
Potsdam-Institut für klimafolgenforschung (PIK), 38 Billionen Dollar Schäden pro Jahr: 19 Prozent Einkommensverlust weltweit durch Klimawandel, 17.04.2024
Vind deze studie in Nature, The economic commitment of climate change, 17 april 2024
Wikipedia - Stern Review on the Economics of Climate Change
IPCC assessment reports – vind ze op de IPCC website of lees erover op Wikipedia
Science, Global trends and scenarios for terrestrial biodiversity and ecosystem services from 1900 to 2050, 25 april 2024
Zie ook in PALA woordenboek
De grenzen aan de groei | Club van Rome | IPCC | klimaatverandering
