Aziatische groei grotendeels op kap van milieu, gezondheid en natuurlijke rijkdommen

Ja, de Aziatische economie i is er deze eeuw al sterk op vooruitgegaan. Maar die gemiddelde bnp i groei i van 7 procent is voor een fiks gedeelte ten koste gegaan van het milieu, van de gezondheid van tal van mensen en van een onhoudbaar gebruik en zelfs verspilling van natuurlijke rijkdommen.

Zo belandt bijvoorbeeld tachtig tot negentig procent van het stedelijke afvalwater in de ontwikkelingslanden van deze regio onbehandeld in het oppervlaktewater.

Klimaatverandering dreigt honderd miljoen bewoners in extreme armoede i te drijven. Vervelend dus om vast te stellen dat deze regio nog altijd beduidend minder efficiënt omgaat met energie i dan de rest van de wereld. Het gebruik van steenkool is de voorbije kwarteeuw zelfs verdrievoudigd.

De uitputting van de natuurlijke rijkdommen bereikt op de Solomoneilanden het onthutsende percentage van 36 procent van het nationaal inkomen. Wellicht verrassend voor sommigen zal de eveneens slechte score van Bhutan zijn, met ruim 15 procent. Ook heel slecht presteren Azerbeidzjan, Papoea Nieuw Guinea, Kazachstan, Laos, Mongolië, Rusland en Oezbekistan. Gemiddeld heeft deze regio dubbel zoveel materialen nodig om een zelfde hoeveelheid welvaart voort te brengen als het mondiale gemiddelde.

Onze meetlat voor welvaart, het bruto nationaal product i, houdt daar echter allemaal geen rekening mee. Het leidt tot een opvallend korte en gevatte inleiding van het document van de Verenigde Naties waaruit voor dit artikel is geput: “Aantasting van het leefmilieu, broeikasgassen en luchtvervuiling worden niet verrekend in het bruto nationaal product maar verminderen wel degelijk de welvaart en ondermijnen de duurzaamheid i van economieën.”

Gelukkig kan het document eindigen met een reeks voorbeelden van hoe een aantal landen deze problemen aanpakken. Zo verplicht Zuid-Korea sinds 2005 de hele publieke sector om duurzame producten te gebruiken. Reeds in 2010 leidde deze wetgeving tot een verviervoudiging van duurzame productie. (db)

Bron
Internalizing the environmental costs of production – policy instruments and priorities (pdf)

Lees ook Wie welvarend wil zijn, moet een goede meetlat hanteren 

Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be

Een goed artikel? Interessant nieuws? Schenk vrienden, familie, kennissen of collega’s een gratis abonnement, dan hoeven ze Pala nooit te missen. Gebruik daarvoor het geschenkabonneeformulier – klik hier