De economische wereld en volgzame politici zijn gebiologeerd door competitiviteit. Ze staren naar bnp en ranglijsten die hun zicht benevelen want ze vatten duurzaamheid niet. Biedt de 'Global Sustainable Competitiveness Index' een alternatief?
Elkaar het beste wensen doen we graag in deze periode. Ditmaal is anders. Want we weten: iedereen stelt het minder goed dan zou moeten. Corona leert de keiharde prijs van wegkijken van crises... Maar ook dat wie de zelfingenomenheid overwint elders oplossingen kan ontdekken.
Heel wat jongeren zijn gefrustreerd omdat het hoger onderwijs geen afdoende antwoorden biedt op de huidige crises. Enkele studenten startten vorig jaar dan maar van onderuit een ‘ecocentrisch’ leertraject op, opgevat als een reisgids.
Als we een circulaire economie willen, is die maar echt duurzaam als we de werknemers ervan veilige jobs kunnen waarborgen. De Europese vakbond van de publieke diensten toont aan dat dit nu niet het geval is.
Wie in het Zuiden de ecologische noodtoestand analyseert, ziet zich geconfronteerd met vijf grote dilemma’s. Allereerst: staat de ecologische crisis centraal of marginaal?
Er valt vanuit het Zuiden te kijken naar de ecologische crisis. Maar ook een Europese kijk is uiterst revelerend. Bewaakt de Europese Unie wel degelijk die urgentie in haar crisisbeleid?
Het is niet uitgesloten dat er toch een Belgische regering wordt gevormd. En het lijkt mogelijk dat die zowel de sociaal als de ecologische georiënteerde partijen bevat. Komt daar ook het noodzakelijke sociaalecologisch beleid van?
Er was hoop dat de coronacrisis een maatschappelijk nieuw begin zou inluiden. Maar als onze experts zich blijven vastrijden in de klassiekers technologische innovatie en groei die net de meeste problemen hebben veroorzaakt, boren we die hoop de grond in.
