Zitten we gevangen in het perfecte dilemma? Ofwel sociaal rechtvaardig zijn en de planeet opblazen? Ofwel ecologisch duurzaam zijn met miljarden mensen in armoede?
In Transitie. Onze welvaart van morgen verdedigt Dirk Barrez van niet.
Een boek voor ieder die geeft om de toekomst en de opbouw van duurzame leefsystemen.
Waar slaan we de hernieuwbare energie uit zon en wind op die niet direct nodig is? Pompcentrales bieden veruit de grootste opslagcapaciteit. De VS, India, China, Noorwegen en Zwitserland hebben dat al goed begrepen. De EU scoort slecht, ondanks een fel gemediatiseerde Green Deal.
Wie wil weten waarom klimaatverandering leidt tot langere en nog hetere hittegolven, langdurige droogten, heviger bosbranden en waterbommen, kan een geïllustreerde degelijke uitleg goed gebruiken. Sommige massamedia bieden die ook.
In 2003 verscheen de eerste Pala nieuwsbrief 'Wie laat de zeppelins vliegen?' Een Spaanse luchtvaartmaatschappij bestelt nu als eerste luchtschepen die vanaf 2026 binnenlandse vluchten moeten verzorgen. Transitie: beter laat dan nooit.
Het is goed nieuws als zoet water nacht en dag te oogsten valt uit de lucht; nog beter als dit geen energie vergt. Die vitale oplossing hebben onderzoekers in Zurich uitgedokterd.
Opnieuw treft honger minstens 800 miljoen mensen en kraakt de wereldwijde distributie van eten. Corona en de oorlog in Oekraïne verergeren de voedselcrisis en maken het falen van het mondiale voedselsysteem heel zichtbaar. Een Long Food Movement ziet oplossingen… al vertoont ze ook grote blinde vlekken.
Een oliebedrijf wil honderden miljoenen schadevergoeding van Italië omdat het niet langer mag boren aan de Adriatische kust. Het Verdrag over het Energiehandvest maakt dit mogelijk. Het Europees Parlement eist een volledige terugtrekking uit dat verdrag als de Commissie niet over de brug komt met een aanvaardbare aanpassing.
Why the World Social Forum and other movements are failing to shape another world.
50 jaar geleden waarschuwt 'De grenzen aan de groei' dat de dominante economische dynamiek onhoudbaar is en zal botsen op de draagkracht van de aarde. De raad om, liefst snel, te evolueren naar een evenwicht is niet gevolgd.
De hele wereld moet de gewelddadigheid van Rusland met Poetin als heerser al lang kennen, van Tsjetsjenië tot de Krim, van Anna Politkovskaya tot Alexei Nalvalny, van Syrië tot het onderbreken van gastoevoer. In het bijzonder Europese politici gaan meermaals zwaar in de fout bij hun aanpak.
