Transitie

Elkaar het beste wensen doen we graag in deze periode. Ditmaal is anders. Want we weten: iedereen stelt het minder goed dan zou moeten. Corona leert de keiharde prijs van wegkijken van crises... Maar ook dat wie de zelfingenomenheid overwint elders oplossingen kan ontdekken.

De Nobelprijs voor de Vrede voor het VN-Wereldvoedselprogramma vestigt terecht de aandacht op de toenemende honger. Maar kunnen laureaat en verwante organisaties het structurele hongergeweld wel de baas? Zal uit die hoek de transitie komen van ons falende voedselsysteem?

Er was hoop dat de coronacrisis een maatschappelijk nieuw begin zou inluiden. Maar als onze experts zich blijven vastrijden in de klassiekers technologische innovatie en groei die net de meeste problemen hebben veroorzaakt, boren we die hoop de grond in.

Klimaat, corona, ongelijkheid… Vele dynamieken maken onze wereld tot een onzekere en zelfs gevaarlijke plek. Een kwalitatieve dialoog tussen wetenschappers en samenleving is nodig om samen de beste oplossingen te vinden die voor iedereen een duurzame toekomst mogelijk maken.

De farmaceutische industrie is uiterst rendabel én steunt op overheidsgeld. Toch zoekt ze amper naar de geneesmiddelen die meest nodig zijn. Dat moet snel beter nu een coronavaccin hard nodig is.

Hoe gaan we de coronacrisis betalen? Toch niet alleen met belastingen? Want er is een prima alternatief. Zet de immense aantallen coronamiljarden grotendeels om in aandelen van bedrijven, dan zorgen die straks voor overheidsinkomsten.

Op de documentaire ‘Planet of the Humans’  over de beperkingen van hernieuwbare energie werd zware kritiek geleverd. Bernard Mazijn brengt tegenargumenten aan en verwacht van de criticasters dat ze problemen openlijk onder ogen zien.

De coronacrisis maakt olie spotgoedkoop. Gaan we nu de fossiele industrie en hun bankiers redden? En zo de transitie naar hernieuwbare energie, nog altijd urgent, zwaar hinderen? Of kiezen we verstandig?

We juichen best niet te vroeg over de stabilisatie van de CO2-uitstoot in 2019. Vooral niet omdat we wegkijken van de essentie van klimaatverandering: de CO2-concentratie is al veel te groot om een destabiliserende stijging van het zeewater nog te vermijden. Blijven de vragen: hoe hoog? En hoe snel?