Na jaren van massale lockdowns en tests, van sluitingen en quarantaines stopt China eind 2022 abrupt het nul-covidbeleid. De ommezwaai kost naar schatting wel anderhalf miljoen levens. En hij zorgt voor gemor en protest dat de censuur deels weet te trotseren.
Een meer losgeslagen beleid is moeilijk denkbaar: drie jaar nadat het coronavirus voor het eerst opdook in de Chinese stad Wuhan heeft de Chinese regering in december 2022 abrupt haar harde inperkingsbeleid dat bekend staat als 'zero-covid' afgeschaft.
China versoepelt zero-covid-beleid maar is slecht beschermd tegen het virus. De autoritaire Chinese staat zit gevangen in een soort catch 22 en stoot op de onvrede en frustraties van vele Chinezen. Zij protesteren in de vorm van 'platliggen' en 'laat het rotten'.
Begin juni is na twee maanden een einde gekomen aan de corona lockdown die 25 miljoen mensen trof in de Chinese grootstad Shanghai .
De zwaarste crisis die de mensheid beleeft in driekwart eeuw heeft een dubbele oorzaak: het ontstaan van een gevaarlijk virus en hoe er – slecht – op die dreiging wordt gereageerd. Uiterst dodelijk is het aanhoudende contrast tussen alert en falend beleid.
Er is in elke crisis maar één valabele aanpak van onbekwame raadgevers. Zet ze snel en voorgoed aan de deur … de coronacrisis bewijst meest van al dat het van vitaal belang is om slechte adviseurs geen kans te geven. Vervolgartikel van 'Coronacrisis 2 jaar'.
Anders dan in de financiële crisis laten de Europese centrale bankiers in de coronacrisis het geld rollen… zelfs tot daar gierende inflatie van komt met torenhoge prijsstijgingen die velen pijn doen. Maar de bank leeft in ontkenning en ‘ziet geen blijvende inflatie’.
One year and a half into the COVID-19 crisis and slowly beginning to see the end of the tunnel, messages are still spread about the necessary changes in ‘the system’ to which this crisis will surely lead. But what changes? And what ‘system’? And how ‘necessary’ are they?
Het valt niet te begrijpen dat nog in 2021 het klimaatrapport van het IPCC én vele media er zo hard op blijven focussen “dat de huidige klimaatverandering van mensenhand is…“ Die leerfase zou al tientallen jaren achter de rug moeten zijn.
Welke toeristen komen nog naar Thailand na de ineenstorting in 2020? Of veroorzaken ze een zware coronagolf in een lang door de pandemie gespaard land? Na de grootste ongelijkheidskloof is dit het volgende artikel in de reeks ACHTER DE THAISE GLIMLACH.
