Toen het coronavirus toesloeg, zijn vele ouderen fataal in de steek gelaten om te sterven. De New York Times brengt een uitgebreid verslag met een macabere hoofdrol voor België. Een schuldige rol.
HALFsamenlevingen gaan slecht om met zware crises, van klimaat tot corona. Ze maken zich wijs dat er een weg van halve maatregelen zou zijn tussen het virus laten woeden en het uitroeien… om dan te moeten ondergaan dat halfslachtig beleid de crisis verergert. Waar is het perspectief?
Klimaat, corona, ongelijkheid… Vele dynamieken maken onze wereld tot een onzekere en zelfs gevaarlijke plek. Een kwalitatieve dialoog tussen wetenschappers en samenleving is nodig om samen de beste oplossingen te vinden die voor iedereen een duurzame toekomst mogelijk maken.
Sinds 3 juni onderzoekt een commissie In het Vlaams Parlement de coronacrisis. Dat mag wel in een land met een rampzalig beleid dat resulteerde in één van de allerhoogste sterftecijfers in de wereld.
De farmaceutische industrie is uiterst rendabel én steunt op overheidsgeld. Toch zoekt ze amper naar de geneesmiddelen die meest nodig zijn. Dat moet snel beter nu een coronavaccin hard nodig is.
Hoe gaan we de coronacrisis betalen? Toch niet alleen met belastingen? Want er is een prima alternatief. Zet de immense aantallen coronamiljarden grotendeels om in aandelen van bedrijven, dan zorgen die straks voor overheidsinkomsten.
Onze ‘experts’ minimaliseerden zelfs nog begin maart het gevaar van het coronavirus. Wij hadden niet het geluk van landen die mee dankzij alerte deskundigen veel minder getroffen zijn. Waarom leerden de ‘onze’ zo traag?
Een samenleving die zichzelf voorliegt, zal crises slecht of niet aanpakken. Inleiding van de nieuwe publicatie 'Tienduizend doden & lockdown. Waren ze te vermijden?'
Corona veroorzaakt teloorgang van zes jaar menselijke ontwikkeling. Zo berekende het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties.
Door corona zou de economie ‘negatieve groei’ vertonen. Vreemd, want groei kan nooit negatief zijn. Dan is het afname, achteruitgang of krimp. De groei-obsessie vertaalt zich in even grote obsessie voor het bnp als maatstaf voor welvaart en welzijn, nochtans een heel kromme meetlat.
