De voorbije weken werd het wereldnieuws zo goed als volledig beheerst door de aardbevingsramp in Haïti. Dat was bij ons zo en in het Verenigd Koninkrijk was dat niet anders. Of toch?
We worden overspoeld door een zee van informatie en nog meer door een oceaan van losse gegevens die talloze media elke seconde uitspuwen.
Waarheen voor snel nieuws over recente ontwikkeling in het Kashmirconflict tussen de kernmachten India en Pakistan? Wikipedia.
Vlaanderen telt 1604 erkende beroepsjournalisten. Ze werken voor heel verschillende media, maar meest van al voor VRT. Een klein overzicht.
Congolezen zien na verkiezingen het presidentschap en de macht - vooral dan die over de inkomens uit grondstoffen - versjacherd.
"Het model van klassieke mediahuizen steunt op los zand. Ze slagen er slecht in om de mediatransitie door te trekken in een succesrijk zakelijk model."
Pala verleende graag haar kleine bijdrage aan de werkgroep Thinking beyond our usual silos van The Club of Rome EU-chapter, gevestigd in Brussel. Want de zoektocht naar hoe we in onze sterk gecompartimenteerde wereld uit onze verstikkende silo’s geraken, verdient alle aandacht.
Our commercialized media are no longer a lever for change, transformation or transition. And so-called education doesn’t bring about any fundamental change, let alone the necessary transitions of our failing systems. So, let's talk about solutions.
Je zal het zo dikwijls zien. Mensen komen geweldloos op straat, met duizenden, tienduizenden, honderdduizenden. Ze krijgen amper of zelfs niet de aandacht die ze verdienen.
Als big data de goudmijn vormen voor de meest dominante economische bedrijven ooit – Google, Facebook, Amazon en andere – is het dan houdbaar of verantwoord dat zij die gegevens gratis kunnen verwerven?
