Op 15 oktober, aan de vooravond van Wereldvoedseldag, zullen de organisaties van de Verenigde Naties voor de tweede keer officieel de Internationale dag van de Rurale Vrouwen
Vrouwen verdienen slechts tien procent van het wereldinkomen... en ze verrichten tweederde van al het onbetaalde werk in de wereld.
De mondiale ambitie om moedersterfte terug te dringen - één van de millenniumdoelstellingen - dreigt een vergeten doelstelling te worden.
In de marge van de 25ste regionale Afrikaanse conferentie (ARC) van de VN-Voedsel- en Landbouworganisatie FAO, die van 16 tot 20 juni plaatsvond in de Keniaanse hoofdstad Nairobi, kwamen ook vrouwen van de meest diverse Afrikaanse basisgroepen samen om zich te beraden over de actuele voedselcrisis.
“Dat de vrouwen een grote overwinning behaalden, dàt onthouden we van de parlementsverkiezingen”. Een politicoloog zette de toon voor een volslagen irrelevant besluit, dat gretig gevolgd werd door de internationale, ook Vlaamse pers. Irrelevant omdat IJsland al jaren geldt als het land met de meeste gelijkheid ter wereld.
Staren we ons blind op de Verenigde Staten van America First, en zien we niet of te weinig dat er ook een ander Amerika is? Het is dat land dat Monika Triest ons wil tonen in haar boek.
Het Centre tricontinental in Louvain-la-Neuve wil “standpunten uit het Zuiden laten horen en kritisch nadenken over wat ontwikkeling is in het tijdperk van neoliberale mondialisering”. Dat vertaalt zich onder andere in publicaties over de meest diverse thema’s in de reeks Alternatives Sud.
