De Afrikaanse Oscars: Ouagadougou al 40 jaar hoofdstad van Afrikaanse film
dinsdag, 24 februari 2009 - 20:39
De jaarlijkse uitreiking van de Oscars kan wereldwijd op veel mediabelangstelling rekenen. Dat de hoofdstad van een van de armste Afrikaanse landen al veertig jaar lang een filmfestival organiseert dat ondertussen is uitgegroeid tot hét feest van de Afrikaanse film, is helaas veel minder gekend.
Zaterdag 28 februari opent de 21ste editie van FESPACO, het Pan-Afrikaanse festival voor film en televisie, in Ouagadougou, de hoofdstad van Burkina Faso. Het thema voor deze feesteditie is toerisme en cultureel patrimonium. In 1969 begon het allemaal heel kleinschalig, maar ondertussen is zowat de hele stad een week lang in de ban van de film. Vierduizend journalisten hebben een accreditatie aangevraagd. Zoals het een festival betaamt, zijn er ook vele nevenactiviteiten, maar het belangrijkste blijven uiteraard de ontmoetingen tussen de professionele medewerkers van de filmindustrie, de cineasten en het Afrikaanse publiek. In elf cinemazalen van Ouagadougou - een luxe in een Afrikaanse stad - kan het publiek terecht voor zowel speelfilms als documentaires. De films die meedingen in de officiële competitie maken kans op de Etalon d'Or, de Afrikaanse Oscars. Een speciale hommage krijgt Ousmane Sembène, de in 2007 overleden Senegalese vader van de Afrikaanse film.
Nieuw dit jaar was dat Fespaco de persvoorstelling van het festival in Brussel liet plaatsvinden. Dat was niet toevallig, want Fespaco werkt nauw samen met het secretariaat van de ACP-landen en de Europese Uniei, beide in Brussel gevestigd. Want filmindustrie is en blijft een dure aangelegenheid al zijn de meeste Afrikaanse films gemaakt met een budget dat slechts een fractie vertegenwoordigt van een gemiddeld Hollywoodproduct. Talent heeft de Afrikaanse cinema genoeg in huis, maar de economische situatie maakt dat overheden vooral schrappen in cultuur. Financiering van buiten het continent is daarom meer dan ooit een noodzaak. Maar ook culturele barrières en vooroordelen zorgen ervoor dat Afrikaanse films maar mondjesmaat doorbreken op de internationale markt. Gespecialiseerde filmfestivals zijn nodig om het Europese publiek de kans te bieden met Afrikaanse films in contact te komen. Binnenkort staan Cinema Novo (Brugge) en Afrikai Filmfestival (Leuven) weer op de agenda van de echte filmliefhebber. (JVC)
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
klik voor FESPACO: overzicht van de films in het programma 2009 (28 feb - 7 maart 2009)
klik voor Cinema Novo Festival Brugge (12 -22 maart 2009)
klik voor Afrikai Filmfestival Leuven & Vlaams-Brabant (17 april - 2 mei 2009)
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aardei weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aardei en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissingi of overmatig oppompen van water. Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatveranderingi veroorzaakt, ruim voor hun uitputtingi dreigt.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Meer dan in andere continenten hebben de (meeste) Europese landen werk gemaakt van hun gemeenschappelijke belangen en hun samenwerking soms verregaand uitgebouwd. Over het belang van en de uitdagingen voor hun Europese Unie handelen volgende PALA artikels:
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
In de meeste zeeën en oceanen wordt al enkele decennia meer vis gevangen dan ze kunnen verdragen. We zijn nochtans al lang gewaarschuwd voor de kwalijke gevolgen van overbevissing. Begin jaren zeventig van vorige eeuw nemen de vangsten van ansjovis in Peru een forse duik van naar schatting wel achttien miljoen ton naar een paar miljoen ton. Omstreeks 1990 is het de beurt aan de kabeljauw voor de kusten van Newfoundland in Oost-Canada om vrijwel te verdwijnen.
Het natuurlijk broeikaseffect zorgt ervoor dat het op Aarde lekker warm is met gemiddeld 15°C. Maar te veel CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer versterken dat broeikaseffect en vele wetenschappers waarschuwen voor de door de mens veroorzaakte extra opwarming en klimaatverandering. Ze wijzen op de gevaren van o.a. een stijgende zeespiegel, toenemend natuurgeweld en (te) snel opschuivende klimaatzones. Vind meer uitleg en een overzicht van belangrijke Pala artikels over klimaatverandering met links naar bronnen
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aarde weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissing of overmatig oppompen van water.Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatverandering veroorzaakt, ruim voor hun uitputting dreigt.
