Kerken roepen op om ‘Afrikaanse Holocaust’ niet te vergeten
dinsdag, 4 april 2006 - 11:33
Op 25 maart 2007 was het precies 200 jaar geleden dat het Britse Lagerhuis de slavenhandel in het Britse imperium afschafte. Toch zou het nog vele decennia langer duren vooraleer aan die lucratieve praktijk ook werkelijk een einde kwam. Naar schatting 15 miljoen Afrikanen werden in de loop van vier eeuwen met Europese schepen naar de Nieuwe Wereld getransporteerd om er te werken als slaven. Voor enkele protestantse kerken was deze ‘verjaardag’ een goede gelegenheid om op te roepen deze ‘Afrikaanse Holocaust’ niet te vergeten. Op een gemeenschappelijke vergadering in Genève kwamen vertegenwoordigers van de Wereldraad van Kerken (WCC), de Wereldalliantie van Hervormde Kerken (WARC) en de Council for World Mission (CWM) overeen de erfenis van de slavernij en de actuele exploitatie van mensen in de vorm van racisme, economische globaliseringi, migratiei en mensenhandel niet te vergeten. Eeuwenlang werden de meest productieve elementen uit de Afrikaanse samenlevingen brutaal weggehaald om hen in te schakelen in een zeer winstgevende handel ten bate van de Europese koloniale machten. De slavenhandel ontnam de Afrikanen hun menselijke waardigheid en legde de basis voor een taai racisme dat tot op vandaag voortduurt. De instandhouding van de materiële getuigen van de slavenhandel, zoals de forten op de West-Afrikaanse kusten, kan bijdragen aan dit collectieve geheugen. Maar ook vandaag gaat de uitbuiting van de zwakste bevolkingsgroepen voort, zeggen de kerken. Nog altijd maakt de winsthonger van enkelen miljoenen slachtoffers. De 200ste verjaardag van de afschaffing van de slavenhandel zou voor regeringen en zakenwereld een aanleiding kunnen zijn om onder de vorm van echte ontwikkelingssamenwerkingi een compensatie geven voor dit onnoemelijke lijden.
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aardei weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aardei en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissingi of overmatig oppompen van water. Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatveranderingi veroorzaakt, ruim voor hun uitputtingi dreigt.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Globalisering of mondialisering is het proces waardoor mensen, producten, informatie, geld, grondstoffen makkelijker en sneller van de ene naar de andere plaats in de wereld kunnen worden gebracht. Daardoor is de wereld kleiner geworden en is er veel meer wederzijdse afhankelijkheid tussen landen.
Over de hele wereld trekken mensen naar de rijke gebieden: Mexicanen en Salvadoranen naar de Verenigde Staten, Argentijnen naar Italië en Spanje, Egyptenaren en Pakistani naar het Midden-Oosten, Zuidoost-Aziaten naar Zuid-Korea en Japan. Wereldwijd is de allergrootste migratie die van platteland naar stad, meestal binnenin landen.
zie onder ontwikkeling
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
In de meeste zeeën en oceanen wordt al enkele decennia meer vis gevangen dan ze kunnen verdragen. We zijn nochtans al lang gewaarschuwd voor de kwalijke gevolgen van overbevissing. Begin jaren zeventig van vorige eeuw nemen de vangsten van ansjovis in Peru een forse duik van naar schatting wel achttien miljoen ton naar een paar miljoen ton. Omstreeks 1990 is het de beurt aan de kabeljauw voor de kusten van Newfoundland in Oost-Canada om vrijwel te verdwijnen.
Het natuurlijk broeikaseffect zorgt ervoor dat het op Aarde lekker warm is met gemiddeld 15°C. Maar te veel CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer versterken dat broeikaseffect en vele wetenschappers waarschuwen voor de door de mens veroorzaakte extra opwarming en klimaatverandering. Ze wijzen op de gevaren van o.a. een stijgende zeespiegel, toenemend natuurgeweld en (te) snel opschuivende klimaatzones. Vind meer uitleg en een overzicht van belangrijke Pala artikels over klimaatverandering met links naar bronnen
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aarde weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissing of overmatig oppompen van water.Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatverandering veroorzaakt, ruim voor hun uitputting dreigt.
