Overslaan en naar de inhoud gaan
Olie als brandstof van oorlogen, geld en vervuiling
woensdag, 27 juni 2007 - 14:46
De invloed van de internationale olielobby op de wereldpolitiek wordt met elk gewapend conflict groter. De uitzichtloze situatie waarin Irak is terechtgekomen sinds de VS het regime van Saddam Hoessein hebben omvergeworpen, verhindert grote conglomeraten zoals Halliburton niet om er grote winsten te maken. Uit het jaarverslag 2004 van het Texaanse bedrijf blijkt dat Halliburton voor 7,1 miljard dollar aan opdrachten heeft binnengehaald. Daarvan waren 1,9 miljard dollar voor opdrachten voor het Restore Iraqi Oil-project: het herstel van de Iraakse olie-infrastructuur. Bovendien zijn allerlei dochterondernemingen van Halliburton actief in privébewakingsopdrachten en bij troepentransporten voor het Amerikaanse leger. Amerikaans vice-president Dick Cheney was van 1995 tot 2000 CEO van Halliburton en was als een van de leidende neoconservatieven verantwoordelijk voor de harde confrontatiekoers in de Golfregio onder Bush. Of neem Nigeria, de belangrijkste olieproducent van Afrika
i. De economie
i is er volledig afhankelijk van olie die jaarlijks bijna twintig miljard dollar oplevert. Toch leeft 60 procent van de Nigerianen nog steeds onder de armoedegrens. Het oliegeld is vooral ten goede gekomen aan de elite van militaire dictators die het land jarenlang heeft uitgebuit en aan de Zwitserse banken. Corruptie
i en grootschalige vervuiling
i van de Nigerdelta door lekkende pijpleidingen zijn de gevolgen waarmee de bevolking
i zich geconfronteerd ziet. Een zelfde scenario herhaalt zich in Angola, Tsjaad en Soedan. Het verhaal is bekend, maar toch biedt het boek ‘Het zwarte goud’ van de Oostenrijkse onderzoeksjournalisten Thomas Seifert en Klaus Werner een interessant inzicht in de macht
i achter de olie. Zij beschrijven met veel voorbeelden en cijfermateriaal hoe olie brandstof geworden is van oorlogen, de oorzaak van corruptie
i en mensenrechtenschendingen en een voortdurende bron van milieuvervuiling. Bijzonder interessant zijn de twintig bedrijfsportretten van de belangrijkste olieconcerns die het boek afsluiten. Zo leren we dat het Britse olieconcern BP er begin 2005 prat op ging drie miljoen dollar te hebben geschonken voor de slachtoffers van de tsunami, precies evenveel als het concern in tweeëneenhalf uur aan winst maakt … Beide auteurs zien maar één oplossing: de wereld moet dringend van zijn olieverslaving afgeraken, een verantwoordelijkheid waartoe iedereen kan bijdragen.
Thomas Seifert en Klaus Werner, ‘Het zwarte goud. Olie als bron van hebzucht, oorlog
i, macht
i en geld
i’, Uitgeverij Elmar - Uitgeverij Van Halewyck, Leuven, 2007, 320 p. (uit het Duits vertaald: ‘Schwarzbuch Öl’, Wenen, 2005).
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
Vervuiling of verontreiniging zadelt het milieu op met een verhoogde concentratie van stoffen die schadelijk is voor mens en natuur.Denk maar aan de bijna klassieke water-, lucht- of bodemvervuiling.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Een schandaal is vooreerst een aangelegenheid van algemeen belang waar de overheid, in welke vorm dan ook, uitzonderlijk sterk in gebreke blijft en/of aanvaardt dat fundamentele rechtsregels worden overtreden.