Somalië geldt al jaren als een triest voorbeeld van hoe een staat compleet uit elkaar kan vallen tot er totaal geen centraal staatsgezag meer overblijft. De recente gebeurtenissen in Mogadishu, waarbij leiders van islamitische rechtbanken de controle hebben overgenomen van onder elkaar strijdende krijgsheren – die op steun van de VS konden rekenen, bewijst dat zelfs in de grootste chaos nog enige structuur overblijft. Hoe is het zover kunnen komen? Het strategische ‘Land van de Punt’ was al in de koloniale tijd een strijdtoneel van rivaliserende Europese grootmachten: Britten, Fransen en Italianen verdeelden de koek onder elkaar. In de Koude Oorlog werd de Hoorn van Afrika de inzet van een bittere strijd om invloed tussen de VS en de Sovjet-Unie. Uiteindelijk namen de Amerikanen de controle over van de door de Russen gebouwde havens en militaire bases. Toen de door de VS jarenlang gesteunde dictator Siad Barre in 1991 aan de kant werd geschoven, gleed het land snel af in een hevige machtsstrijd tussen clans en krijgsheren. Aan wapens was er immers geen gebrek. De groots opgezette Amerikaanse ‘humanitaire’ interventie ‘Restore Hope’ werd echter een compleet fiasco in oktober 1993. Volgens de Britse criticus Brendan O’Neill was deze militaire operatie in de eerste plaats bedoeld als een mediastunt om de wereld te overtuigen van de ‘nieuwe humanitaire politiek’ van de VS na het einde van de Koude Oorlog. Volgens hem zijn de gevolgen van dit moralistische beleid nog desastreuzer dan de koloniale verdeling, die tenminste nog enige stabiliteit bracht. Na 11 september 2001 kwam Somalië opnieuw in Amerikaanse belangstelling in het kader van de ‘strijd tegen de terreur’. Sommige krijgsheren konden zelfs rekenen op steun uit de VS, zolang ze maar vochten tegen groepen die banden met al-Qaeda zouden onderhouden.
Het artikel Somalia: killed by ‘kindness’ op de site van Spiked:
www.spiked-online.com/index.php?/site/article439
