Weten wanneer je werkdag begint, maar niet wanneer je mag stoppen:

Het begint al 's morgens. Je bent goed op tijd om nog een koffie te kunnen drinken of iets te eten. Maar de fabrieksbazen, meestal Koreanen, manipuleren hun uurwerken om je vroeger dan zeven uur te laten beginnen. In sommige fabrieken is het de hele dag lang verboden te drinken, dan hoeft wc-bezoek geen tijd te kosten. En vaak ben je verplicht om na vier uur in de namiddag nog overuren te presteren, onbetaald. Men sluit zelfs de deuren tot de geplande productie is gehaald. Dat is het ergst, men voelt zich een gevangene, een slaaf. Want je weet niet hoe lang je zal moeten doorwerken, soms is het tot halfacht, soms zelfs tot halfelf 's avonds.'
Aan het woord is Silvia Santos van de vakbond CGTG in Guatemala. Zelf verloor ze haar job toen haar fabriek de deuren sloot om ergens anders in het land te herbeginnen, zonder vakbond ditmaal. Alle voormalige vakbondsleden zijn op een zwarte lijst terechtgekomen en krijgen geen werk i meer. Sinds dan achtervolgt ze alle fabrieken die de deuren sluiten en zich elders vestigen om vakbonden i geen kans te geven. Haar vakbondswerk is niet makkelijk, maar op de vraag wat de meest succesvolle aanpak is tegen de Koreanen, heeft ze toch een antwoord:
‘Wat best werkt, is een aanklacht door de vakbond samen met de slachtoffers bij het ministerie van Arbeid. Dat roept zowel de Koreaan op als de werknemers i en de juridische vertegenwoordiger van de vakbond. Enkele keren zijn we erin geslaagd na een sluiting ontslagvergoedingen te verkrijgen. Via legale actie is ook bescherming van zwangere vrouwen afgedwongen: ontslag kan niet meer en ze hebben tijdskrediet voor zwangerschapscontrole. Bij één van de Koreaanse bedrijven i zijn we erin gelukt een sterke vakbond op te bouwen. De werknemersrechten worden er niet langer geschonden, er is een eetplaats gekomen en een winkel met laag geprijsde basisproducten. En nu sluiten we zelfs onze eerste Collectieve Arbeidsovereenkomst (CAO). We tekenen voor een achturendag (nvdr in een zesdaagse werkweek), geen slechte behandeling meer van de werknemers, afspraken over overuren en de stipte uitbetaling ervan, en ook toelating voor zwangerschapscontrole.' (eigen informatie)

Weblinks

Silvia Santos is samen met nog negen andere ‘straffe madammen' te gast in Vlaanderen, op uitnodiging van Wereldsolidariteit i. Klik hier voor meer info

Klik hier voor artikel op website Wereldvakbond - scroll voldoende naar beneden om artikel te vinden