VN-Conferentie over Milieu en Ontwikkeling

Dat de Verenigde Naties in juni 1992, niet veel jaren na Our Common Future, 172 landen kunnen verzamelen op de VN-Conferentie over Milieu en Ontwikkeling in de Braziliaanse stad Rio de Janeiro, is een verrassend aangename evolutie. Ze illustreert hoe de bewustwording van de risico’s die we lopen met de opwarming van de aarde en het razendsnel uitsterven van planten en dieren, vrij snel redelijk ver is doorgedrongen.

Van snelle bewustwording tot zelfs besluitvorming

Dat had in vele landen, organisaties, bedrijven of bewegingen veel beter gekund, maar er zijn vele manieren om naast de meest essentiële vraagstukken te kijken. De wereld wacht intussen niet op de achterblijvers. Er komt zelfs besluitvorming op die zogenaamde Aardetop.

Het raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering - kortweg Klimaatverdrag - wordt goedgekeurd. Dat verdrag wil de hoeveelheid broeikasgassen in de atmosfeer stabiliseren tot op het niveau dat de mens geen gevaarlijke klimaatverandering meer veroorzaakt.

Ook het Biodiversiteitsverdrag ziet in Rio de Janeiro het levenslicht. Dat wil de natuurlijke soortenrijkdom beschermen en een duurzaam gebruik ervan mogelijk maken. Het beoogt ook de opbrengsten van genetisch materiaal billijk te verdelen. De soortenrijkdom behoort door dat verdrag toe aan de soevereine landen, die ook moeten zorgen voor het voortbestaan ervan.

Met Agenda 21 wordt op de wereldtop in Rio zelfs een heus actieplan voor duurzame ontwikkeling in de 21ste eeuw afgesproken, weliswaar op vrijwillige basis. Men rekent op de Verenigde Naties, andere internationale organisaties en individuele landen om de agenda uit te voeren van het internationale tot het lokale niveau. Jammer van die vervelende achilleshiel van vrijwilligheid: geen enkele organisatie en geen enkel land is verplicht om werk te maken van die duurzame ontwikkeling.

Verdragen blijven dode letter

Daarmee is zowat al het goede nieuws verteld. Want ook al ondertekenen vele landen die verdragen, de werkelijkheid ziet er tot vandaag almaar slechter uit: de uitstoot van broeikasgassen en de bijbehorende opwarming zetten zich vrijwel ongestoord verder; de voortdurende aanslag op planten en dieren verloopt zelfs nog erger.

Bron: Barrez Dirk, Transitie. Onze welvaart van morgen, p.24-25

zie ook biodiversiteit, klimaatverandering, Klimaatverdrag, duurzaamheid, Our Common Future