Overslaan en naar de inhoud gaan
De moeilijke overgang naar de moderniteit
dinsdag, 8 februari 2022 - 11:04
Onweer over China
i 2
Door de industriële revolutie te missen belandt China
i in het zwaarste onweer - zie vorige bijdrage. Na het fiasco van de communistische modernisering volgt een staatsgeleid kapitalisme… onbuigzaam autoritair zoals het bloedbad van Tiananmen aantoont. Vervolg van de inleiding van Onweer over China
i, het nieuwe boek van Hugo Van de Voorde.
De communistische transitie
i naar de moderniteit
Eens het keizerrijk opgedoekt was – de revolutie van 1911 – zijn Sun Yatsen en Chiang Kai-shek er evenmin in geslaagd om de achterstand in te halen. Het onweer was te heftig: krijgsheren, de burgeroorlog tussen nationalisten en communisten en de Japanse bezetting vanaf 1937 doorkruisten het beleid en verhinderden de noodzakelijke centralisatie van de macht
i.
Totalitair onweer
Uitgerekend voor die machtscentralisering zorgden Mao Zedong en de CCP na 1949. Het nieuwe regime opteerde voor een communistische transitie
i naar de moderniteit. Ook hier was onweer de spelbreker: totalitarisme en het utopische revolutieconcept van Mao hebben het leven van de Chinezen grondig verstoord en talloze Chinezen van het leven beroofd. Mao was een radicale ideoloog, die staat, economie
i en samenleving vanuit een extremistisch revolutieconcept wou vormgeven. Wou de revolutie haar vitaliteit bewaren, wou ze de drijfkracht blijven leveren voor de verwezenlijking van het communistische ‘paradijs’, dan moest de Chinese samenleving volgens Mao telkens opnieuw worden wakker geschud.
Communistisch fiasco
Tijdens de Grote Sprong Voorwaarts (1958-1961) en de Culturele Revolutie (1966-1969) zijn tientallen miljoenen Chinezen gestorven van honger
i of werden ze fysiek geliquideerd. Tientallen dorpen werden ontvolkt en verdwenen van de kaart. De Chinese bevolking
i werd het slachtoffer van een niets ontziend, meedogenloos totalitair systeem. De kloof tussen doel en aangewende middelen was wraakroepend. De Volksrepubliek stond aan de rand van de afgrond. Het onweer was striemend hard. In die tijden van anarchie was Mao de grote stoorzender. Het regime overleefde dank zij de Communistische Partij (CCP), een anker van stabiliteit. Eensgezinde steun voor Mao is er nooit geweest in de CCP. De communistische transitie
i naar de moderniteit was wel een fiasco. (5)
De kapitalistische transitie
i naar de moderniteit
Door de inhaalbeweging die in de vroege jaren 1970 werd opgestart in China
i is de verwoede strijd tegen de rond 1800 opgelopen achterstand succesvol afgerond. Dat eigentijdse proces is wel gestuurd door de CCP, maar staat haaks op de communistische transitie
i naar de moderniteit die Mao voor ogen had. Nog scherper gesteld: het is een succes geworden omdat het een postcommunistische transitie
i naar de moderniteit is geweest. Deng Xiaoping heeft geopteerd voor de uitbouw van een door de staat geleid kapitalisme. De leiders in Beijing noemen het een staatskapitalisme-met-Chinese-kenmerken. Xi Jinping moge dan al kiezen voor een soort neo-maoïsme, hij is zeker niet zinnens te breken met het kapitalistische ontwikkelingsmodel dat Deng op de sporen heeft gezet.(6)
Kantelmomenten van cruciaal belang zijn hierbij het decennium 1970-1980, 1978, 1989 en 2013. Dat Deng bij het opstarten van de transitie
i naar de moderniteit niet van nul is moeten beginnen, is te danken aan het communesysteem. Dat lijkt als vloeken in de kerk. Nochtans is het realiteit. De commune was ‘Mao’s church’, aldus sinoloog Joshua Eisenmann. Hoe kan het dan dat dat systeem de aanzet heeft gegeven voor de ‘China
i boom’?!
In hoofdstuk 4 zullen we in extenso uitleggen hoe het communesysteem van de jaren 1970 een bijzonder belangrijke rol heeft gespeeld in het opstarten van de economische boom. Lapidair uitgedrukt zouden we kunnen zeggen dat de ‘China
i boom’ tien jaar vroeger is gestart dan algemeen wordt aangenomen. (7)
De Vier Moderniseringen
Tijdens dat decennium, meer bepaald in 1978, is Deng Xiaoping dus gerehabiliteerd. Dat was noch min noch meer een reactie op de ideologische waanzin van het maoïsme. Deng inspireerde zich op de laatste grote rede die Zhou Enlai op een topberaad in januari 1975 uitsprak: ‘Rapport over de werking van de regering’. Het was een pleidooi voor een langlopend meerjarenplan. Tegen het einde van de eeuw moest een alomvattende modernisering van de landbouw
i, van de industrie, van de nationale verdediging en van wetenschap
i en technologie voltooid worden. Het is bekend gebleven als het programma van de Vier Moderniseringen. In dit kader lanceerde Deng ook het Opendeurbeleid. Daarenboven creëerde hij vier Speciale Economische Zones, namelijk Zuhai, Shenzhen, Shantou en Xiamen. Het waren als het ware labo’s waar geëxperimenteerd werd met kapitalistische productie- en beheermethoden.
Voorrang voor vrije markt
Het dogmatisme van Mao werd ingeruild voor hervormingen. De vrije markt kreeg de overhand. Deng presideerde feitelijk de overgang van een centraal geleide economie
i (CGE) naar een gedecentraliseerde markteconomie (GME). De afschaffing van het communesysteem en de decollectivisering waren daar inherent aan. De binnenlandse ongelijkheid tussen de regio’s en de afhankelijkheid van China
i ten aanzien van het buitenland waren onafwendbaar. (8)
Voor dat nieuwe beleid was 1980 erg belangrijk. Hu Yaobang als partijbaas en Zhao Ziyang als premier, twee kompanen van Deng Xiaoping, kwamen aan de top in Beijing. Het hervormingsbeleid was een beleid van conservatieve modernisering. De vier moderniseringen waren slechts middel. Doel was de geloofwaardigheid en de legitimering van het regime. Van een vijfde modernisering, namelijk van het politieke leven, was geen sprake. De ontnuchtering bij de jongeren was groot.
Het bloedbad van Tiananmen
Vanaf 1987 begon het tij echter te keren. De economie
i geraakte oververhit: galopperende inflatie, levensduurte en werkloosheid gingen hand in hand. Vriendjespolitiek en corruptie
i verziekten het hervormingsproces. De jacht op winstmaximalisering creëerde enorme privéfortuinen en schandelijke ongelijkheid. De sociale onrust zorgde voor een groeiende crisissfeer. Deng opteerde voor crisismanagement: hij offerde Hu Yaobang op als partijbaas (1987) en ontnam Zhao Ziyang het beheer over de economie
i (1988). Dat was de prijs die hij betaalde voor een compromis met de weer machtiger geworden militante elite in de partijtop.
Brutale repressie bevestigt
eeuwenoude kloof tussen regime en volk
Het overlijden van Hu Yaobang (15 april 1989) was de aanleiding voor niet aflatende demonstraties en studentenbetogingen, niet alleen in het centrum van Beijing maar in tal van steden in het hele land. Op 3 juni 1989 trof het Centrale Comité van de CCP de unanieme en anonieme beslissing automatische wapens en tanks in te zetten tegen de demonstranten. Het bloedbad van Tiananmen (3-4 juni) was de verrijzenis van het barbaarse China
i, van een eeuwenlange traditie die wil dat de regering in China
i vijandig staat ten aanzien van een machtsdeling met het volk. Het bevestigde dat Zhongnanhai – dat deel van de Verboden Stad waar de leiders van het regime hun residenties hebben – bereid was de economische vooruitgang op te offeren om het machtsmonopolie van de communistische partij te vrijwaren.
De meningsverschillen tussen pragmatici en militanten waren vergeten: de eensgezindheid over het doel primeerde. Het beleid van conservatieve modernisering werd zo bevestigd. Het bereikte compromis was duidelijk. De ‘oude garde’ in de CCP – de militante elite – was afkerig van de hervormingen. De pragmatici verzoenden zich hiermee en overleefden het crisismoment. Deng Xiaoping nam de beslissing en leidde deze contrarevolutie. De repressie was meedogenloos. Historisch gezien zou het verkeerd zijn te zeggen dat Deng de opstand neersloeg. In feite waren de studenten niet in opstand gekomen. Ze wilden het regime immers saneren en zo versterken. ‘De stal moest uitgemest worden’ zo het regime vitaal en geloofwaardig wou blijven. Maar de kloof tussen het regime en het volk werd op een ontgoochelende en brutale manier bevestigd.(9)
Onbuigzaam autoritarisme én onbuigzame vermarkting
In 1992 maakte Deng Xiaoping een opmerkelijke reis in Zuid-China
i. Hij moedigde de lokale kaders aan. Ze moesten hun inspanningen om de economie
i te liberaliseren voortzetten. Ho-fung Hung, sinoloog aan de Johns Hopkins University, formuleert het scherp: ‘De nieuwe politieke consensus was gebaseerd op de combinatie van een onbuigzaam autoritair bewind en een even onbuigzaam vermarkten van de economie
i’. Dat zette de toon voor China
i’s verdere ontwikkelingspad in de jaren 1990 en daarna. De crackdown van 1989 blokkeerde de weg naar politieke liberalisering
i.
Sociale polarisering in een
autoritaire kapitalistische staat
Om het internationale isolement na de Tiananmenrepressie te doorbreken, dicteerden Jiang Zemin en Zhu Rongji – de door Deng gekozen nieuwe leiders uit Shanghai – een agressieve liberale economische agenda. Dat leidde tot sociale polarisering. De omvorming van de SOE’s - state owned enterprises - tot door winst gedreven bedrijven
i impliceerde immers een massa ontslagen. Er groeide een kloof tussen een stedelijk proletariaat en een klasse van nieuwe rijken, die de nieuwe sociale basis van de CCP vormde. Deng had de slogan van Mao ‘Liever rood dan deskundig’ aangepast tot ‘Rood én deskundig’. De CCP rekruteerde steeds meer jonge afgestudeerden. Ze werden uiteindelijk de ruggengraat van China
i’s nieuwe middenklasse. In 2001 konden privéondernemers lid worden van de CCP. Kapitalisme troef in China
i. Een autoritaire kapitalistische staat kwam in de plaats van de autoritaire communistische staat. De afbouw van de communistische versie van moderniteit werd voltooid. (10)
De diaspora-Chinezen
De attractiviteit van China
i voor het globale kapitaal
i was groot. Het Tiananmen-compromis was een eerste pijler van de economische transitie
i van China
i. Het kapitaal
i van de diaspora-Chinezen was een tweede pijler. Tussen 1990 en 2004 kwam 71% van de FDI’s - Foreign Direct Investments - uit Hongkong, Taiwan, Japan, Zuid-Korea en Singapore. China
i groeide uit tot de meest succesrijke transitiestaat. De westerse consumptiegewoonten drongen door in China
i. Dat heeft echter niet geleid tot een democratisch regime. Na Tiananmen besloot Deng ‘de economische groei
i van het Westen te imiteren’ en zijn innovatieve technologieën in te voeren. De verdere integratie van China
i in de wereldeconomie was ook een belangrijke doelstelling. Lenen of stelen van ‘het economisch modernere Westen’ was prima, maar ‘hij weigerde resoluut over te schakelen op het liberale en democratische waardesysteem’ van het Westen. (11) Deng gaf uitdrukkelijk prioriteit aan het behoud van China
i’s eigenheid.
Professor Dani Rodrik onderstreept nog een ander aspect: de ‘China
i Boom’ die in de tijden van neoliberale globalisering
i tot stand kwam, is in belangrijke mate te danken aan het feit dat China
i de principes van Bretton Woods
i bleef toepassen. Professor Rodrik bedoelt hiermee dat China
i, alhoewel het in 2001 toetrad tot de WTO
i (World Trade Organization), zijn economische en sociale doelstellingen zelf bleef bepalen. Zo behoedde het zich voor de excessen van de hyperglobalisering…(12)
Hugo Van de Voorde
Dit is het tweede deel van de inleiding uit het boek Hugo Van de Voorde, Onweer over China
i. Waarom het China
i van Xi niet dat van de Chinezen is, 2021, Pelckmans, 368 p., ISBN 978 94 6401 294 1
Lees ook de andere delen van de inleiding (deel 3 verschijnt begin maart)
Onweer na onweer teistert China na de gemiste industriële revolutie | Onweer over China
i 1
Het China van Xi Jinping is niet dat van de Chinezen | Onweer over China
i 3
Voetnoten
(5) Daniel Koss, Where the Party Rules. The Rank and File of China
i’s Communist State. Cam-bridge, 2018. p.33-34;70-74
(6) Giovanni Arrighi, Takeshi Hamashita, Mark Selden, The Resurgence of East-Asia. 500, 150 and 50 year perspectives. London-New York, 2003. Chapter 7, Historical Capitalism East and West, p.259 e.v.
(7) Joshua Eisenman, Red China
i’s Green Revolution. Technological Innovation, Institutional Change and Economic Development under the Commune. New York, 2018. p.1-26, Chapter 1 , Creating China
i’s Green Revolution: p.29 e.v.
(8) Paul Van de Meerssche, De deuren open. China
i na Mao. Leuven, 1987. Deel 1, De Vier Moderniseringen, p.15-86
(9) Hugo Van de Voorde, op.cit., p.228-230
(10) Ho-fung Hung, The China
i Boom. Why China
i Will Not Rule the World. New York, 2016. Sinomania and Capitalism, p.1-9; The Capitalist Boom, p.52-86
(11) Ivan Krastev & Stephen Holmes, Falend Licht. Hoe het Westen de Koude Oorlog
i won maar de vrede verloor. Amsterdam-Antwerpen, 2019. Het einde van een tijdperk: p.240-247
(12) Dany Rodrik, The Globalization Paradox.Democracy and the Future of the World Economy, New York, 2011, WW Norton & Company, 346 blzn
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala
i misschien op uw steun rekenen: uw gift is welkom
op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Pala
i vzw – Leuven.
Of we verwelkomen u graag als vaste steungever - klik hier
Een goed artikel? Interessant nieuws? Neem een gratis abonnement op de Pala
i nieuwsbrief (maximaal 2 maal per maand), dan hoeft u geen enkel artikel te missen. Gebruik daarvoor het inschrijvingsformulier – klik hier
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
Eerlijke wetenschappers en echte wetenschap zijn hard nodig om de komende decennia met zo min mogelijk kleerscheuren door te komen.Een goede samenleving steunt in grote mate op gedegen wetenschap. Zij is cruciaal om charlatans te weren. Meest uitgesproken is dat zo in gezondheidskwesties.Maar het is opletten dat een terechte verdediging wetenschap niet immuniseert voor gerechtvaardigde vragen, bedenkingen en kritiek.Vind de tegelijk kritische en opbouwende Pala artikels over wetenschap en wetenschappers
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Een vrije markt zorgt dikwijls voor meer concurrentie, hogere productiviteit en betere producten of diensten die ook goedkoper zijn. Maar in de huidige globalisering is het idee-fixe gegroeid dat de markten nooit vrij genoeg kunnen zijn, dat alle handelsverkeer geliberaliseerd moet worden en de economische vrijheid absoluut moet zijn.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Is naast arbeid, grondstoffen en kennis één van de middelen die ons helpt om welvaart te scheppen. Kapitaal kan variëren van grond tot zware industriële infrastructuur tot ruime financiële middelen. Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
Als zowat alle systemen waarop we vertrouwen voor een goed leven in crisis verkeren, moeten we ze allemaal aanpakken en verduurzamen, en daarbij ook oog hebben voor hoe ze elkaar beïnvloeden en versterken. Dat hele proces noemen we transitie.Het is een volledige en coherente ombouw van onze huidige economie en samenleving - die een onhoudbare ecologische voetafdruk hebben, sociaal onrechtvaardig zijn en vaak ook ondemocratisch - naar een sociaalecologische en democratische samenleving en economie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Is naast arbeid, grondstoffen en kennis één van de middelen die ons helpt om welvaart te scheppen. Kapitaal kan variëren van grond tot zware industriële infrastructuur tot ruime financiële middelen. Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
In een wereld vol noden is vanzelfsprekend veel welvaart nodig. Eigenlijk fungeert de economie vooral als een grote draaischijf tussen onze economische mogelijkheden aan de ene kant en onze behoeften en ambities aan de andere kant. Om die behoeften en ambities te stillen is de economie en de economische productie hard nodig.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Globalisering of mondialisering is het proces waardoor mensen, producten, informatie, geld, grondstoffen makkelijker en sneller van de ene naar de andere plaats in de wereld kunnen worden gebracht. Daardoor is de wereld kleiner geworden en is er veel meer wederzijdse afhankelijkheid tussen landen.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Na de beurscrash van 1929, de economische crisis en zelfs ineenstorting wereldwijd, de massaal door dictaturen weggespoelde democratieën en het inferno van de Tweede Wereldoorlog dat 52 miljoen mensenlevens eist, kan de mensheid eindelijk puin ruimen.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
zie Wereldhandelsorganisatie
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.