Overslaan en naar de inhoud gaan
Verwaarlozing veiligheid, zekerheid, ontwikkeling en cultuur
woensdag, 29 mei 2019 - 10:55
POLITIEKE DWAASHEDEN 8
Onze politiek is beklemmend slecht in het voorbereiden van de toekomst en het bewaken van essentiële grenzen voor mens, samenleving en milieu. Dat vervelende fenomeen blijft maar opduiken.
Gebaseerd op boek 11 politieke dwaasheden p.30-33
Zelfs oude verschijnselen als oorlog
i of migratie
i blijven ons koud pakken
De kennismaking met zware terreur in Europa is hard. Het verzekeren van fysieke veiligheid
i beleeft de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Nationale overheden, Europese Unie
i én Verenigde Naties zijn slecht toegerust om oorlog te voorkomen, veiligheid te waarborgen en te verhinderen dat geweld kan regeren.
Uiterst ondoordacht is de Europese politieke keuze om de binnengrenzen weg te werken maar de effectieve organisatie van de buitengrenzen te vergeten. Vooral is eindelijk een doordacht migratiebeleid nodig, in het belang van zowel migranten, de landen van bestemming als de herkomstlanden.
De verloren intelligentie van de naoorlogse wereld
Zo mogelijk nog erger is het ontbreken van dat andere perspectief: hoe bereiken dat mensen, waar ook, kunnen kiezen om niet te moeten migreren? Hoe overal en voor iedereen welvaart en welzijn bevorderen? Om honger
i, armoede
i, ongelijke inkomensverdeling, vermijdbare ziekten en analfabetisme te overwinnen moet elk land een welvaartsmachine kunnen creëren. In de eerste naoorlogse decennia was er een nooit geziene dynamiek van sterke welvaartsspreiding. Maar die stokte door de politieke keuzes en vooral politieke afwezigheid van de jaren zeventig tot nu.
In heel wat rijke landen leidt bnp
i groei
i al tot minder welvaart
In vele rijke landen treft materiële onzekerheid meer burgers sinds de financiële crisis. Tegelijk weet men al lang dat een groeiend bnp leidt tot minder reële welvaart. Maar dat resulteert niet in aangepast duurzaam beleid, ontkenning heerst.
Veel waardevols blijft onbeschermd: gezondheid, cultuur
i, wetenschap
i, sport …
Kwalijk is hoe politici tolereren dat de economie
i haar principes van concurrentie
i, privatisering
i en commercialisering opdringt aan samenleving en cultuur, aan media
i, wetenschap, kunst en zelfs aan onderwijs, ook als ze schade aanrichten. Niet te geloven is hoelang asbest slachtoffers mag maken, hoe wetenschap aan bedrijven
i haar waarden van vrij onderzoek en openbaarheid verkoopt, hoe media verstrikt raken in een commerciële logica, hoe voetbalsport ontaardt in voetbalmaffia.
Dirk Barrez
Hoofdredacteur Pala en auteur
Lees meer over de verwaarlozing van veiligheid, zekerheid, ontwikkeling
i en cultuur in het nieuwe Pala boek 11 politieke dwaasheden. 50 jaar schuldig verzuim van onze politici – slechts € 8 inclusief verzending - info en bestellen klik hier
Lees ook de andere bijdragen van de artikelreeks POLITIEKE DWAASHEDEN
Vind meer in het Pala woordenboek, telkens met weblinks naar meer artikels:
migratie | ontwikkeling | veiligheid | culturele deficit
i
Uw doordachte reacties zijn welkom op het emailadres infoATpala.be
Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen: uw gift is welkom
op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Pala vzw – Leuven.
Of we verwelkomen u graag als vaste steungever - klik hier
Een goed artikel? Interessant nieuws? Neem een gratis abonnement op de Pala nieuwsbrief (maximaal 2 maal per maand), dan hoeft u geen enkel artikel te missen. Gebruik daarvoor het inschrijvingsformulier – klik hier
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Voor Pala artikels over migratie – zie onderaan deze termOver de hele wereld trekken mensen naar de rijke gebieden: Mexicanen en Salvadoranen naar de Verenigde Staten, Argentijnen naar Italië en Spanje, Egyptenaren en Pakistani naar het Midden-Oosten, Zuidoost-Aziaten naar Zuid-Korea en Japan. Wereldwijd is de allergrootste migratie die van platteland naar stad, meestal binnenin landen.
Onder toelichting weblinks naar artikels en instellingenIn nationale staten behoort het geweldmonopolie toe aan de overheid, die er heel terughoudend, streng gereglementeerd en democratisch gecontroleerd moet mee omspringen. Net zo komt het internationale geweldmonopolie toe aan de mondiale en regionale overheden.
Meer dan in andere continenten hebben de (meeste) Europese landen werk gemaakt van hun gemeenschappelijke belangen en hun samenwerking soms verregaand uitgebouwd. Over het belang van en de uitdagingen voor hun Europese Unie handelen volgende PALA artikels:
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
zie bruto nationaal product
bron: online pdf sterven p.77 'economie onder vuur'zie ook - de grenzen aan de groei
nog aan te maken THEMA
Eerlijke wetenschappers en echte wetenschap zijn hard nodig om de komende decennia met zo min mogelijk kleerscheuren door te komen.Een goede samenleving steunt in grote mate op gedegen wetenschap. Zij is cruciaal om charlatans te weren. Meest uitgesproken is dat zo in gezondheidskwesties.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
voor velen een vanzelfsprekend goede zaak want perfecte concurrentie op een volledig vrije markt bevordert economische efficiëntie en leidt tot lagere prijzen. Die ideale mededinging is echter bedreigd wanneer er maar één (monopolie) of enkele (oligopolie) aanbieders zijn, door prijsafspraken of door fusies tussen concurrenten. Velen vrezen dat in een steeds vrijere wereldmarkt onbegrensde concurrentie ons zuur zal opbreken als ze niet samen gaat met afdwingbare mondiale sociale en milieunormen. Anders leidt die concurrentie tot slechtere loon- en arbeidsvoorwaarden, sociale achteruitgang, afbraak van de welvaartsstaat, milieuverloedering en ondermijning van de democratie. In arme landen zoals Bangladesh, India en Sri Lanka zijn door de toegenomen concurrentie de lonen in de kledingindustrie sinds het eind van vorige eeuw zelfs gedaald. Werkweken van zeventig uur zijn geen uitzondering en talrijk zijn de inbreuken tegen de vakbondsvrijheid. Nog altijd is er kinder- en dwangarbeid. De druk die van de economische globalisering uitgaat vernietigt werkgelegenheid in het formele circuit om die te vervangen door niet-gereglementeerd thuiswerk en productie in illegale ateliers. Natuurlijk is dat werk slechter betaald, zijn contracten ver te zoeken en is er geen sprake van sociale bescherming of controle op veiligheid en gezondheid.
Vormt samen met liberalisering en deregulering het trio-tje dogma’s van het neoliberalisme. Heel weinig mensen kanten zich tegen privé-bezit. Het eigendomsrecht behoort gelukkig tot onze universele mensenrechten.De belangrijke vraag is echter tot waar privé-bezit zich allemaal kan uitstrekken.Is het normaal dat mensen zich héél alleen eigenaar kunnen noemen van een oppervlakte grond ter grootte van een halve provincie wanneer miljoenen landlozen hun recht op grond en dus op inkomen en overleven door de neus geboord zien?Aanvaarden we dat collectieve voorzieningen zoals watervoorziening of publiek transport of de informatiesnelweg geprivatiseerd worden?Zijn we het ermee eens dat we geen publieke banken meer nodig hebben?Is het te verantwoorden dat het algemeen belang inzake bv. gezondheidszorg ondermijnd kan geraken omdat een privé-bedrijf eigenaar kan zijn van een kanker- of ander gen? Want dat is nieuw in deze tijden van neoliberale globalisering, dat er blijkbaar nooit genoeg geprivatiseerd kan worden, dat steeds meer goederen en diensten in privé handen terechtkomen, tot water toe, tot zelfs de privé eigendom van stukjes plant, dier of menselijk leven.
Selectie van artikels over media en VRT die te lezen zijn op Pala:De openbare omroep moet de best mogelijke informatie garanderen (2020)Een goede VRT is best voor iedereen (2015)Waarheen met de VRT-journalistiek? (2021)VRT moet veranderen... maar niet zoals Vlaams regeerakkoord het wil (2019)Journalistiek zal kwaliteitsvol zijn of niet zijn (2017)De waarheid waar wij voor staan (2018)De mediatoekomst is aan encyclopedische journalistiek (2017)Zwarte Zondag na Zwarte Zondag: lessen na 28 jaar (2019)Publiekscoöperaties voor Proximus, Belfius en VRT de betere oplossing (2014)VRT telt meest erkende beroepsjournalisten (2019)Een democratische samenleving koestert betrouwbare media (2004)Van wie zijn de media? De media zijn van ons (2010)De democratie bijt in haar eigen staart. Media en Trump (2016)Media brengen slecht nieuws (2009)
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
onder de uitleg enkele artikels over ontwikkeling en ontwikkelingssamenwerkingDe begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
De huidige globalisering doet de economie bijna ongeremd buiten haar oevers treden. Ze legt haar regels van concurrentie, privatisering of commercialisering op aan samenleving, media, wetenschap en zelfs onderwijs, waar ze dikwijls meer schade dan goed aanrichten. We zien b.v. hoe de wetenschap via contractonderzoek met de industrie haar waarden van vrij onderzoek en openbaarheid verkoopt. We merken hoe de pletwals van een westerse economie en cultuur die zich overal opdringt al te dikwijls de talen, levenswijzen en culturen van vele gemeenschappen in verdrukking brengt, van nomaden die niet meer mogen rondtrekken tot oerwoudbewoners die hun bossen gekapt zien. In een poging dit culturele deficit te keren, keurde de Unesco op 20 oktober 2005 de Conventie Culturele Diversiteit goed zodat landen b.v. hun eigen filmproductie mogen ondersteunen, een forse uitzondering op het principe van vrijhandel.