Op het eerste zicht omarmt Rusland het westerse democratische model en de vrije markteconomie. Maar het nieuwe Rusland lijkt nog veel op de oude Sovjet-Unie en zelfs het Russische tsarenrijk. De staat blijft een sterke rol spelen. Zo moedigt president Poetin economische concentratie aan waarbij staatsbedrijven de dans leiden en nationalisaties een handig hulpmiddel zijn. Die toenemende greep op de economiei is vooral merkbaar in de belangrijke energiesector maar ook b.v. in de auto- en vliegtuigindustrie. Meer en meer verlaat Poetin ook het democratische pad en krijgt zijn optreden autoritaire en zelfs totalitaire trekken. Het parlement is volledig in de handen beland van Poetin-getrouwen die slaafs de regeringswetsvoorstellen goedkeuren. Er is nog nauwelijks ruimte voor onafhankelijke politieke partijen en oppositiepartijen worden steeds vaker door het Kremlin tegengewerkt en geïntimideerd. Overheidsposten gaan op grote schaal naar voormalige leden van de geheime dienst KGB. Van vrije mediai is amper nog sprake, van censuur en zelfs intimidatie van journalisten veel meer. Een onafhankelijke rechtspraak bestaat niet en met de mensenrechteni neemt het regime het niet zo nauw. Opvallend is dat nog nooit iemand is veroordeeld voor een in de naam van het communisme begane misdaad. Stalin geniet nog altijd aanzien, Gorbatsjov en Jeltsin zijn gehaat.
Al te dikwijls loopt het economische ver voor op het sociale. Ook al zijn we terecht fier op onze sociaal gecorrigeerde vrije markteconomie, toch is dat ook zo bij de Europese integratie. Vanaf de jaren vijftig internationaliseert de economie volop in de West-Europese ruimte. We krijgen meer en meer grote bedrijven die zich Europees ontplooien en het vroegere nationale kader ontgroeien. Zo raakt het nationale recht op informatie en raadpleging van werknemers snel achterhaald. In de jaren zeventig gaan er stemmen op om de werknemers meer zeggingschap te garanderen in Europees gestructureerde ondernemingen, om dus ook te werken aan sociale internationalisering. Het kost enorm veel tijd vooraleer er regelgeving komt. De Europese besluitvaardigheid botst op de vereiste unanimiteit omdat zeker Groot-Brittannië niet wil weten van sociale regels.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
'Van wie zijn de media? De media zijn van ons'; 'Een democratische samenleving koestert betrouwbare media'; 'De mediatoekomst is aan encyclopedische journalistiek'; 'Een goede publieke omroep is best voor iedereen'; 'De openbare omroep moet dan wel de best mogelijke informatie garanderen'Vind deze artikels en nog andere over media en het belang van een goede publieke omroep op Pala.
De mens zoekt voortdurend naar een beter leven. Die moeizame zoektocht is ook te lezen als een verhaal van rechten en vrijheden. Op 10 december 1948 schrijft de mensheid van dat verhaal de mooiste en meest unieke bladzijde. Die dag keurt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens goed. Die Verklaring telt slechts 30 artikelen, maar is een ontzettend rijke en veelzijdige tekst. Het bevat zowel de burgerlijke en politieke vrijheden (art.1-21), de sociale en economische rechten (art. 22-25) als de culturele rechten (art. 22,26,27). Ook het recht op ontwikkeling is er reeds in vervat (art. 28). En zelfs dat rechten ook plichten meebrengen (art. 29). Tientallen verdragen en conventies hebben ze daarna aangevuld.
