De voorbije veertig jaar is het deel van onze welvaart – van ons bruto nationaal product zeggen economen - dat naar de lonen gaat almaar kleiner geworden.
In 1976 was nog bijna drieënzeventig procent van de welvaartstaart voor de werknemers in de vorm van lonen. Vandaag ligt dat cijfer bijna tien procent lager en is nog slechts drieënzestig procent van de welvaart bestemd voor lonen. Omgekeerd is het deel dat als winst wordt uitgekeerd stevig gegroeid.
Hoe kan dat? Vooral omdat de gestegen productiviteit heel ongelijk is verdeeld. De opbrengsten daarvan zijn vooral gegaan naar de beloning van kapitaal, en veel minder naar de werknemers.
Dan maar even kijken naar de investeringen door privébedrijven. Zouden die even sterk gestegen zijn als de uitgekeerde winsten? Toch niet, terwijl de winsten stegen, zijn de investeringen gedaald.
Het zijn dus de aandeelhouders die de economie meer naar hun hand wisten te zetten. Een hoger aandeel voor lonen is nochtans beter om de ongelijkheid in samenlevingen niet te laten oplopen; en door de beter verdeelde koopkracht ook voor een stabielere economie die voldoende aandacht heeft voor de meest levensnoodzakelijke behoeften.
Bron
Wages, profits and corporate greed. Short term greed is the enemy of fair wages
Uw doordachte reacties zijn heel welkom op het emailadres infoATpala.be
Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen.
We verwelkomen u graag als steungever - klik hier
Een goed artikel? Interessant nieuws? Schenk vrienden, familie, kennissen of collega’s een gratis abonnement, dan hoeven ze Pala nooit te missen. Gebruik daarvoor het geschenkabonneeformulier – klik hier