Materialen en duurzaam ondernemen. Wijst Umicore de weg?
woensdag, 24 mei 2006 - 17:55
Het Belgische bedrijf Umicore heeft zijn verslag 2005 aan de aandeelhouders en de samenleving gepubliceerd, verslag van een stevige oefening in duurzaam ondernemeni. En dat is hard nodig. We weten allemaal dat de grondstoffeni, net als de fossiele brandstoffen, eens op zullen geraken. De exploitatie ervan slorpt massa’s energie en verloopt dikwijls heel vervuilend, met veelal zware kosten en weinig baten voor de omgeving. Toen Umicore nog Union Minière was, schreef het een vervuilende en niet zo sociale geschiedenis. Umicore gooit het nu al jaren over een andere boeg. Het bedrijf neemt zijn verantwoordelijkheid voor de historische vervuilingi die het veroorzaakte, is de weg van recyclage en nieuwe materialen opgegaan, zoekt minder energie en water te verbruiken en minder vervuilingi te veroorzaken. Het wil overal waar de groep actief is de mensenrechteni respecteren en heeft een gedragscode voor leveranciers. Hoe men ook denkt over Umicore, voor wie wil investeren of evalueren, de discussie of de dialoog aangaan, biedt dit verslag alvast heel wat informatie. De criticus kan alvast ook kijken naar de doelstellingen voor de komende vijf jaar. Zijn die ambitieus en meetbaar genoeg voor een bedrijf dat een toonbeeld van duurzaam ondernemeni wil zijn?
Al te dikwijls loopt het economische ver voor op het sociale. Ook al zijn we terecht fier op onze sociaal gecorrigeerde vrije markteconomie, toch is dat ook zo bij de Europese integratie. Vanaf de jaren vijftig internationaliseert de economie volop in de West-Europese ruimte. We krijgen meer en meer grote bedrijven die zich Europees ontplooien en het vroegere nationale kader ontgroeien. Zo raakt het nationale recht op informatie en raadpleging van werknemers snel achterhaald. In de jaren zeventig gaan er stemmen op om de werknemers meer zeggingschap te garanderen in Europees gestructureerde ondernemingen, om dus ook te werken aan sociale internationalisering. Het kost enorm veel tijd vooraleer er regelgeving komt. De Europese besluitvaardigheid botst op de vereiste unanimiteit omdat zeker Groot-Brittannië niet wil weten van sociale regels.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
zie maatschappelijk verantwoord ondernemen
Verzamelterm voor zowel fossiele brandstoffen (olie, gas), andere delfstoffen (ertsen) als voor wat veld of bos opleveren (katoen, hout, rubber). Probleem is dat de delfstoffen eens op zullen geraken en we ze dus best hergebruiken. Extra vervelend is de verbranding van fossiele brandstoffen die sneller nog dan de uitputting ervan klimaatverandering voor elkaar krijgt. Voor de hernieuwbare grondstoffen is het opletten geblazen de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde niet te overschrijden of uit te putten.
Vervuiling of verontreiniging zadelt het milieu op met een verhoogde concentratie van stoffen die schadelijk is voor mens en natuur.Denk maar aan de bijna klassieke water-, lucht- of bodemvervuiling.
Vervuiling of verontreiniging zadelt het milieu op met een verhoogde concentratie van stoffen die schadelijk is voor mens en natuur.Denk maar aan de bijna klassieke water-, lucht- of bodemvervuiling.
De mens zoekt voortdurend naar een beter leven. Die moeizame zoektocht is ook te lezen als een verhaal van rechten en vrijheden. Op 10 december 1948 schrijft de mensheid van dat verhaal de mooiste en meest unieke bladzijde. Die dag keurt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens goed. Die Verklaring telt slechts 30 artikelen, maar is een ontzettend rijke en veelzijdige tekst. Het bevat zowel de burgerlijke en politieke vrijheden (art.1-21), de sociale en economische rechten (art. 22-25) als de culturele rechten (art. 22,26,27). Ook het recht op ontwikkeling is er reeds in vervat (art. 28). En zelfs dat rechten ook plichten meebrengen (art. 29). Tientallen verdragen en conventies hebben ze daarna aangevuld.
