Wie graag eens wil weten wat zijn of haar bank nu precies met de zuurverdiende spaarcenten uitricht in de rest van de wereld kan nu terecht op een gloednieuwe website: bankgeheimen.be. Netwerk Vlaanderen waagde een poging om de wortels van het onrecht mondiaal in kaart te brengen. Via een interactieve wereldkaart kun je zien waarin je bank zoal investeert: wapens voor Birmese dictators, bloedgeld in Congo, grootschalige milieuvernietiging bij mijnbouw in Papua Nieuw-Guinea, ... Aanleiding is het nieuwe rapport van Netwerk Vlaanderen: Bankgeheimen. Acht bankgroepen en hun verontrustende investeringspraktijken. Het dossier onthult de controversiële investeringen van AXA, ING, Fortis, ABN-Amro, Citigroup, Dexiai, KBC en Deutsche Bank. Het gaat niet alleen om participaties via aandelen, maar ook om leningen of andere financiële dienstverlening. Parallel wordt ook het Engelstalige dossier Bank Secrets gelanceerd dat de controversiële praktijken van 121 financiële groepen wereldwijd doorlicht. Netwerk wil echter niet alleen onthullen, maar ook de klanten van de banken ertoe aanzetten om zélf stappen te ondernemen om de gecontesteerde investeringen aan te klagen. De machti van de kritische consumenten kunnen de banken moeilijk naast zich neerleggen. Door te klikken op het icoon van je bank krijg je meteen een overzicht van de destructieve geldstromen. Van op de site kun je een e-card versturen naar de verantwoordelijke van de bank en zelfs laten weten in welke sectoren je liever investeringen zou zien. Netwerk werkt voor deze campagne nauw samen met de LBC-NVK, de grootste vakbond van bank- en verzekeringspersoneel. Voor de werknemersi van de financiële sector kan het niet langer dat de banken geen rekening houden met milieu- en mensenrechtennormen in hun investeringsbeslissingen. De bundeling van krachten tussen bankpersoneel en klanten kan een nieuwe dynamiek op gang brengen.
Actie vakbondeni bij verzekeraars en banken Vorige week maandag voerde LBC-NVK, samen met de collega's van BBTK, actie bij Assuralia, de koepelorganisatie van de verzekeraars. Daarna liepen ze langs bij Febelfin, koepel van de banken. Namens de werknemersi dringen zij aan op een ethische ondergrens voor alle financiële activiteiten.(eigen informatie-
We zitten in slechte papieren. Laten we snel eens kijken hoe dat komt - waarbij we geen crisis uit de weg gaan - en dan vooral naar de uitwegen zoeken, want die zijn er wel degelijk.
Heeft u ook gehoord hoe politici zich fors uitlaten over de financiële crisis: dit is het failliet van het neoliberalisme, dit casinokapitalisme moet stoppen? Ze zijn nogal laat met hun ontdekking. Vooral kunnen we allemaal met stijgende verbazing vaststellen dat deze politici niet met ernstige alternatieven komen en ze nog minder doorvoeren. Die zijn er nochtans wel.
Van overal reizen afgevaardigden naar het eiland Pala om het verhaal en het programma van de goede samenleving te schrijven, met een economie die eindelijk van ons is, die de aarde geen geweld aandoet en waarvan de welvaart eerlijk verdeeld raakt, met mondiale sociale zekerheid en een aardegebruiksrecht voor iedereen.
Aan al wie beweert dat het nastreven van utopieën gevaarlijk is, antwoorden we: ‘Hadden we dan geen welvaartstaten moeten afdwingen? Of geen gelijke rechten voor man en vrouw? Wij hebben de vrijheid om ons leven te verbeteren.’
Dit boek doorbreekt de crisis van de verbeelding en ziet wel alternatieven. De auteur durft opnieuw de grote verhalen brengen.
In het eerste decennium van de eenentwintigste blazen ze bij de Dexia bank zowat de grootste luchtbel uit het financiële universum. Vanaf 2007, en zeker vanaf 2008, kon een nuchter waarnemer opmerken dat deze bank zich had geïnstalleerd op een vulkaan van rommelkredieten.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
