Portugal gaat in tegen Europese trend en legaliseert massaal migranten
woensdag, 23 augustus 2006 - 17:26
Bijna overal in de Europese Uniei voeren regeringen een heel restrictief beleid tegenover migranten en mensen zonder papieren, vaak onder druk van extreemrechtse of populistische partijen. De Portugese regering van de socialistische premier José Sócrates heeft midden augustus beslist het roer om te gooien en massaal verblijfsvergunningen uit te reiken aan alle migranten die al werki hebben of dat de komende maanden aangeboden krijgen in Portugal. Wie zich in Portugal wil vestigen, moet wel een arbeidscontract of een aanbod van een Portugese werkgever kunnen voorleggen. Alle illegale migranten, die al sinds 2002 in Portugal werken of er een eigen bedrijfje hebben, kunnen rekenen op volledige legalisering van hun situatie. Het zou in totaal om bijna een half miljoen mensen gaan, waarvan er ongeveer 200.000 illegaal in het land verblijven. Velen zijn afkomstig uit de voormalige Portugese koloniën in Afrikai en uit Brazilië en hebben al jaren bijgedragen tot de economische groeii van Portugal. Het was geen toeval dat de goedkeurig van de nieuwe wet samenviel met een bezoek van Sócrates aan Brazilië. Het lot van de 160.000 Braziliaanse migranten in Portugal, waarvan waarschijnlijk één op de drie geen geldige verblijfspapieren heeft, is al langer een twistpunt in de relaties tussen beide landen. Ook migrantenkinderen die in Portugal zijn geboren en er school lopen, krijgen een verblijfsvergunning. Dat geldt ook voor hun ouders als die nog geen papieren zouden hebben. Tegelijk met de nieuwe wet voert Portugal strengere straffen in tegen mensenhandelaars en bedrijveni die mensen zonder papieren aanwerven. Ook schijnhuwelijken worden strafbaar. Migrantenorganisaties zijn over het algemeen tevreden met de nieuwe wet die rekening houdt met hun jarenlange verzuchtingen. Toch richt de wet zich sterk op de noden op de arbeidsmarkt.
Coop en Migros zijn veruit de twee grootste Zwitserse ketens van supermarkten. Allebei zijn het coöperaties met respectievelijk 2,5 miljoen en 2,17 miljoen leden. En allebei gaan ze prat op hun prestaties én ambities inzake duurzaamheid. Wat brengen ze ervan terecht?
Eigenlijk hoort het economische akkoord dat de Europese Unie en Canada willen sluiten op één pagina te kunnen. En vooral, het mag niet ondersteboven worden geschreven: samenleving en milieu staan voorop, binnen hun grenzen functioneert de economie.
Het echte Eandis-debat gaat over de onmacht om onze toekomst ernstig in handen te nemen, niet over Chinezen, zelfs niet zozeer over het management en het bestuur van Eandis. We verzuimen de dringende omschakeling naar een duurzame economie stevig te pakken.
In mei van dit jaar wist het netwerk 100 Resilient Cities honderd steden te verzamelen. Het telt leden in vijf continenten. In Nederland zijn dat Den Haag en Rotterdam, België staat niet op de kaart.
Is naast arbeid, grondstoffen en kennis één van de middelen die ons helpt om welvaart te scheppen. Kapitaal kan variëren van grond tot zware industriële infrastructuur tot ruime financiële middelen. Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Meer dan in andere continenten hebben de (meeste) Europese landen werk gemaakt van hun gemeenschappelijke belangen en hun samenwerking soms verregaand uitgebouwd. Over het belang van en de uitdagingen voor hun Europese Unie handelen volgende PALA artikels:
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
In een wereld vol noden is vanzelfsprekend veel welvaart nodig. Eigenlijk fungeert de economie vooral als een grote draaischijf tussen onze economische mogelijkheden aan de ene kant en onze behoeften en ambities aan de andere kant. Om die behoeften en ambities te stillen is de economie en de economische productie hard nodig.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
