Tien Attac-principes voor een democratisch Europese Unie verdrag
woensdag, 16 mei 2007 - 13:58
Zestien Europese afdelingen van Attac uit onder andere België, Nederland, Duitsland, Frankrijk, Italië, Spanje en Polen zijn erin geslaagd tot een gemeenschappelijke verklaring te komen over Europa. Attac is meest bekend van zijn pleidooi voor een taks op internationale financiële transacties. Meer algemeen strijdt Attac tegen ongelijkheid in de wereld. Na het afwijzen door de Nederlandse en Franse bevolkingi van de Europese grondwet willen de Europese Attacs bijdragen tot het vestigen van een democratische Europese Uniei. Ze zien hoe bijvoorbeeld sociale rechten nu in de verdrukking komen, hoe belastingeni worden ontdoken en er fiscale concurrentiei opduikt tussen de lidstaten. Daarom vinden ze dat ook sociale en fiscale normen in de EUi-verdragen thuishoren. Hun verklaring bevat tien principes. Die hamert er op dat elk verdrag democratisch tot stand moet komen en democratisch gefundeerd moet zijn. We moeten onze democratie op Europees en op nationaal vlak verbeteren, Europa moet veel doorzichtiger zijn en eindelijk werki maken van de participatie van haar burgers en van rechtstreekse democratie. Wat zeker thuishoort in elk nieuw verdrag zijn de beste basisrechten voor mensen zoals we die al hebben vastgelegd in andere internationale verdragen. De reeds democratisch verworven sociale rechten, burgerrechten, werknemersrechten en leefmilieuregels mogen niet in gevaar komen maar moeten verder uitgebouwd. Kansen bieden voor economische alternatieven scoort ook hoog op het prioriteitenlijstje van de Attacs. Daarbij helpt tevens het principe om in een grondwet geen middelen in te schrijven, maar wel gezamenlijke doelstellingen aan te geven zoals economische gerechtigheid, werkgelegenheid, ecologische duurzaamheidi, duurzame mobiliteit en duurzame landbouwi. Voor belastingrechtvaardigheid en sociale rechten is een race naar de top nodig, geen concurrentiestrijd die ons in een neerwaartse spiraal brengt. Het rijtje van principes sluit af met een pleidooi voor een verbintenis tot vrede en solidariteit.
Knorr, Lipton, Becel, Zwan, Ben & Jerry’s, allemaal merken van Unilever. Sinds 2010 mikt dat mondiale voedingsconcern op duurzaamheid met het Unilever Sustainable Living Plan. Het rapporteert forse vooruitgang. Toch zijn de doelen ecologisch onvoldoende ambitieus, en is onduidelijk hoe de zwaksten in de productieketen hun rechtmatige deel zullen krijgen.
Af en toe, zoals met de instorting van de Rana Plaza textielfabriek of de sluiting van Ford Genk, worden we brutaal herinnerd aan de globalisering van onze economie. Maar hoeveel mensen werken in wereldwijde productieketens? En gaan hun inkomens erop vooruit?
Vorig jaar gaf de wereld 1676 miljard dollar uit aan legers en hun wapens. Dat is 2,3 procent van het volledige wereldinkomen. Hoeveel potentieel aan civiele bestedingen verliezen we hiermee?
De consensus in de Verenigde Staten dat vrijhandel altijd goed zou zijn, is doorbroken in de campagne voor de presidentsverkiezingen. Voert de VS straks een meer protectionistische koers?
De inwoners van dit land betalen een zware prijs voor het ontbreken van elk energiebeleid die naam waardig. Ze moeten betalen voor alle miskleunen en zien de winsten naar anderen gaan. Intussen bewijzen tal van landen dat het veel beter kan.
Het fenomeen dat bij zwaar uit hun evenwicht gebrachte systemen het zo vertrouwde eenvoudige en evenredige verband tussen oorzaak en gevolg niet langer blijkt te spelen.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Meer dan in andere continenten hebben de (meeste) Europese landen werk gemaakt van hun gemeenschappelijke belangen en hun samenwerking soms verregaand uitgebouwd. Over het belang van en de uitdagingen voor hun Europese Unie handelen volgende PALA artikels:
Zonder belastingen geen goede samenleving. Welvaartsstaten zijn maar mogelijk omdat ze vooral via een progressieve inkomensbelasting de inkomens deels kunnen herverdelen, de sociale zekerheid (mee) financieren en investeren in o.a. goed onderwijs, gezondheidszorg en best ook een duurzame economie met nuttig werk voor iedereen.
fiscale concurrentie - landen raken in een economie zonder grenzen meer en meer verwikkeld in een fiscaal opbod, of beter, afbod. Ze proberen investeringen en investeerders te lokken met steeds lagere bedrijfsbelastingen.
zie Europese Uniezie ook Europees model
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
