Eind oktober stelde het Vlaams Vredesinstituut haar eerste wetenschappelijke rapporten voor op een studiedag over 'Vrede en Economiei' in Brussel. Hoewel de rapporten aan degelijkheid niets te kort komen, vindt de pacifistische vredesbeweging Vredesactie dat de resultaten ervan belangrijke vragen oproepen. Waar gaan de Vlaamse wapens naartoe? Waarvoor worden ze gebruikt? En geldt de wapenwet enkel voor landen in het Zuiden? 90% van de waarde van alle Vlaamse wapenuitvoervergunningen tussen 2003 en 2006 hebben de ‘industrie’ als eindbestemming. Maar in bijna alle gevallen worden de uitgevoerde wapensystemen of onderdelen hiervan verder ingebouwd in helikopters en gevechtsvliegtuigen. De echte eindbestemmelingen zijn dus niet gekend, althans niet door publiek of parlementsleden. Dat is meteen het grote pijnpunt bij de huidige rapportering, vindt Vredesactie. Het Vredesinstituut geeft ook een overzicht van enkele opvallende goedgekeurde uitvoer- en doorvoervergunningen: Colombia, Algerije, Iran, Pakistan en India. In het lijstje ontbreekt echter de VS. Uitvoer naar de VS is evenwel een duidelijke schending van de Europese Gedragscode, die ook is opgenomen in de Belgische wetgeving. Want de VS heeft al duidelijk gemaakt de 'preemptive action' (cf. Irak) zonder meer in praktijk te brengen, terwijl dit toch een door de gedragscode verboden daad van agressie is. Eén derde van de Vlaamse wapenuitvoer heeft de VS als bestemming. Geldt de wapenwet dan alleen voor landen in het Zuiden, vraagt Vredesactie. De producten die de hoogtechnologische wapenindustrie in Vlaanderen maakt, dienen wel degelijk om oorlogi te voeren. De kogels zijn niet van Vlaamse makelij, beeldschermen, nachtkijkers en andere elektronica zijn dat wel. Als Vlaanderen zich aan de Europese Gedragscode wil houden, mag ze de uitvoer naar de VS niet vergunnen.
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aardei weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aardei en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissingi of overmatig oppompen van water. Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatveranderingi veroorzaakt, ruim voor hun uitputtingi dreigt.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
In de meeste zeeën en oceanen wordt al enkele decennia meer vis gevangen dan ze kunnen verdragen. We zijn nochtans al lang gewaarschuwd voor de kwalijke gevolgen van overbevissing. Begin jaren zeventig van vorige eeuw nemen de vangsten van ansjovis in Peru een forse duik van naar schatting wel achttien miljoen ton naar een paar miljoen ton. Omstreeks 1990 is het de beurt aan de kabeljauw voor de kusten van Newfoundland in Oost-Canada om vrijwel te verdwijnen.
Het natuurlijk broeikaseffect zorgt ervoor dat het op Aarde lekker warm is met gemiddeld 15°C. Maar te veel CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer versterken dat broeikaseffect en vele wetenschappers waarschuwen voor de door de mens veroorzaakte extra opwarming en klimaatverandering. Ze wijzen op de gevaren van o.a. een stijgende zeespiegel, toenemend natuurgeweld en (te) snel opschuivende klimaatzones. Vind meer uitleg en een overzicht van belangrijke Pala artikels over klimaatverandering met links naar bronnen
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aarde weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissing of overmatig oppompen van water.Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatverandering veroorzaakt, ruim voor hun uitputting dreigt.
