Eind december 2006 kwam Somalië in een draaikolk terecht van snel veranderende politiek-militaire ontwikkelingen. De Unie van Islamitische Rechtbanken (UIC), die sinds juni 2006 een groot deel van het land en de hoofdstad Mogadishu onder controle had, moest daarbij het onderspit delven. Een coalitie van de officiële, maar onmachtige federale overgangsregering (TFG) van de clanleiders, zwaar ondersteund door een militaire interventie van het Ethiopische leger, kwam voorlopig als winnaar uit de machtsstrijd. Ook de Amerikanen lieten zich niet onbetuigd en bombardeerden in de loop van januari nog overgebleven stellingen van islamitische strijders in het uiterste zuiden van het land. Somalië zou zijn uitgegroeid tot een bolwerk van al-Qaedagroeperingen in de Hoorn van Afrikai. Voor de gewone Somalische bevolkingi was dit de zoveelste aflevering in een drama dat alleen miserie, armoedei en vluchtelingeni heeft voortgebracht sinds het uiteenvallen van het land in 1991. Op het terrein is het overigens duidelijk dat de nieuwe machthebbers in Mogadishu niet in staat zullen zijn om het land een degelijk bestuur, stabiliteit en minimale ontwikkelingi te garanderen. De TFG heeft al herhaaldelijk geweigerd om gematigde elementen van de Unie van Islamitische Rechtbanken op te nemen in het overgangsbestuur. De internationale hulpverlening zal nog jaren moeten instaan voor de humanitaire basisvoorzieningen. IRIN, het informatienetwerk van het VN-kantoor voor Humanitaire Zaken, heeft net voor de ontknoping van de Somalische machtsstrijd een nieuwe documentaire film uitgebracht onder de veelzeggende titel ‘Somalia: A State of Need’. IRIN wil daarmee de aandacht vestigen op het lot van de gewone bevolkingi.
Om een te grote opwarming van de Aarde te vermijden, moeten we dringend minder broeikasgassen uitstoten. Want dreigende klimaatverandering door een verhoogd broeikaseffect is een topzwaar ecologisch deficit van de huidige globalisering.
In het Kyoto-protocol leggen de industrielanden vast dat er iets moet worden gedaan. Tegen 2012 willen ze de uitstoot van broeikasgassen verminderen met 5,2 procent tegenover de uitstoot in 1990. Op 16 februari 2005 treedt het protocol eindelijk in werking.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Volgende Pala artikels behandelen (ook) het thema vluchtelingen35. Waar is de mens thuis? Over vluchtelingenstromen | 23-02-2006Vluchtelingen en migranten: kijk toch eens naar de diepere oorzaken | 9-09-2015
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
