Over het recht op voedsel is de laatste tijd al veel geschreven, vooral naar aanleiding van de NGO-campagnes van 11.11.11 vorig najaar en Vredeseilanden nu in januari.
In de Indiase deelstaat Maharashtra is al maanden een krachtmeting aan de gang tussen de vakbonden van de Unilever-vestiging in Mumbai en de directie van de zeep- en voedingsmultinational.
Waaraan denken we bij het woord oorlog? Doorgaans aan zwaar bevochten conflicten, burgeroorlogen of terreur. Maar niet aan de oorlogen die onnoemelijk veel meer slachtoffers maken en ons bestaan veel ernstiger bedreigen: de marktoorlogen en de wereldoorlog tegen onze planeet, op kop de klimaatoorlog.
Al een halve eeuw is Pakistan een zogenaamde bondgenoot van het Westen, vooral dan van de Verenigde Staten, tegen de communistische Sovjetunie, tegen de inval van die Sovjetunie in Afghanistan, en
Nu Congo eindelijk wat meer politieke stabiliteit zal kennen na jaren van oorlog en ‘overgangsregering’ wordt het ook eens tijd om na te gaan wie er al die jaren beter is geworden van d
De top van staatshoofden en regeringsleiders van de 79 ACP-landen - vroegere Europese kolonies uit Afrika, de Cariben en de Stille Oceaan - in de Soedanese hoofdstad Khartoem werd vrijdag afgeslote
De bevolking van India blijft snel toenemen. En dus heeft het land meer voedsel nodig. De oogsten van India’s belangrijkste voedselgewassen groeien nog wel.
Schrijver, historicus, politicus en vooral geëngageerd Afrikaans cultuurmonument, Joseph Ki-Zerbo, is op maandag 4 december in zijn huis in de Burkinese hoofdstad Ouagadougou overleden.
Het Wereldvoedselprogramma van de VN (WFP) heeft er in de loop van dit jaar al herhaaldelijk voor gewaarschuwd, maar nu lijkt de voedselsituatie helemaal dramatisch te worden voor de kleine boeren
Veruit de meeste welvaart op aarde wordt voortgebracht door ondernemende mensen en organisaties, of het nu gaat om collectief producerende levensgemeenschappen, om kleine zelfstandige boeren, hande
Op zondag 19 november werd Mansour Osanloo door leden van de Iraanse geheime dienst op brutale wijze gearresteerd in het oosten van Teheran toen hij samen met twee collega’s op weg was naar e
Abderrahmane Sissako, de in Mauretanië geboren, maar in Mali wonende cineast, heeft met zijn nieuwste langspeelfilm ‘Bamako’ andermaal een politiek gevoelig onderwerp aangesneden.
Europa moet tegen 2010 de meest competitieve economie ter wereld hebben. Dat hebben de Europese leiders in 2000 in Lissabon beslist. Het is geen geheim wat de bedoeling is van deze strategie, namelijk de winst en de concurrentiekracht van de bedrijven veilig te stellen. Maar wat zit erin voor de werknemers? De Europese Commissie is ervan overtuigd dat de huidige arbeidsmarkt en het arbeidsrecht niet soepel genoeg zijn om het doel te bereiken. Hun Lissabonstrategie raakt zo vertaald in een politiek van langer en flexibeler werken en van afbraak van sociale rechten en publieke dienstverlening. Dat programma van flexicurity maakt dus deel uit van de bredere strategie om Europa ‘naar de top van de wereldeconomie te leiden’. Daar is op zich weinig mis mee. Alleen, de uitvoering dreigt goed te zijn voor werkgevers maar een pak minder prettig voor de werknemers in Europa. De kapitaalkrachtigen, aandeelhouders en werkgevers zullen hier de vruchten van plukken. Voor de werknemers betekent het vooral of zelfs alleen maar achteruitgang. Intussen is duidelijk dat Europa de Lissabondoelstellingen niet haalt en wordt steeds onduidelijker waar Europa echt naartoe wil. Vooral het afstemmen van de economische, de sociale en de ecologische ambities verloopt moeilijk. Wel is zonneklaar dat de economische doelstellingen altijd minstens een streepje voor hebben.
