Onze energietoekomst ligt bij een samenleving die goed samenwerkt met haar overheden. Maar echte burgerparticipatie is meer dan spaargeld van burgers zoeken voor energieprojecten. Overheden en burgers die samen de energienetwerken gaan besturen, dat is dé kans om onze democratie diepgaand te vernieuwen.
Natuurlijk moet het goed leven kunnen zijn in Antwerpen. Als dat minstens 15 miljard euro kost, vereisen de belangrijkste vragen een antwoord… zoals: hoeveel zeewaterstijging kan de stad én de haven aan? Het is DE vraag voor alle grote havensteden.
Hoe verzekeren we best veiligheid, vrede, gerechtigheid en democratie? De middelen moeten prioritair gaan naar sociale en milieu-investeringen, zo vinden de organisatoren van een betoging naar aanleiding van de NAVO-top op 24-25 mei 2017.
Democratisch verkozen politici dragen een grote verantwoordelijkheid in het beheer van publieke diensten via onder andere intercommunales. Maar zij kunnen het niet alleen. In de 21ste eeuw wordt het tijd om de burger veel nauwer te betrekken bij het bestuur van publiekgoed.
Er schuilt veel ironie in de reacties op de America First politiek van Trump. Plots horen we vrijwel alleen uitgesproken positieve stemmen over globalisering en vrijhandel… alsof er niet al minstens 20 jaar stemmen zijn die waarschuwen voor de negatieve kanten ervan.
Wat voor velen in de sterren geschreven stond, is uitgekomen. Joseph Kabila maakt niet de minste aanstalten om op te stappen als Congolese president. Wat nu? Denis Bouwen ziet maar één lichtpuntje.
Er is een groeiende ongerustheid over manipulatie via het internet. De allergrootste aandacht zou moeten gaan naar Google dat vrijwel synoniem staat voor ‘zoeken’ maar toestaat dat de resultaten blootstaan aan de grofste manipulatie.
"Dat bewegingen als Occupy weigeren zich te structureren, is een kolossaal falen en een reden voor ontgoocheling. Het getuigt van een volkomen misvatting en naïviteit over machtsverhoudingen. En dat falen draagt bij aan de groei van cynisme en wantrouwen in politiek."
Op 25 november 2016 overleed Fidel Castro. Het is een moment om een blijvende donkere kant te belichten, namelijk van organisaties die een onbegrijpelijke en volledig onkritische verafgoding koesteren voor mensen, partijen of regimes die dictatoriaal en gewelddadig zijn.
De journalistiek moet de waakhond van de democratie zijn. Ze koestert graag dat beeld. Maar is dat terecht? In de opgang van Trump en andere populisten stemt het optreden van vele media en journalisten tot nadenken. Ze laten leugens van alle schermen spatten, en ogen en oren van burgers teisteren.
