"Eigenaarschap door de werknemers is geen idealisme, maar gezond verstand."
donderdag, 1 oktober 2015 - 11:52
David Erdal, Schotse ondernemer, auteur en onderzoeker, getuigt over de kracht van de werknemerscoöperatiei, voortrekker in betrokkenheid en tevredenheid van werknemersi.
Steeds meer bedrijveni creëren een gevoel van eigenaarschap bij hun werknemersi. Dat gebeurt aan de hand van verschillende technieken. Dat gevoel van eigenaarschap lokt betrokkenheid uit, en er is stilaan consensus dat geëngageerde werknemersi de sleutel zijn voor succes, zowel op het niveau van een individuele bedrijveni als voor een vergrijzende arbeidsmarkt. Mijn persoonlijke ervaring als CEO van een papierfabriek – en later als bedrijfsadviseur en doctoraatsonderzoeker – vertelt me dat reële vormen van eigenaarschap, in de zin dat werknemersi mede-eigenaar en dus aandeelhouder worden en samen hun onderneming besturen, veel krachtiger zijn. In gelijke omstandigheden, zijn bedrijveni met co-eigenaarschap meer succesvol, en blijft dat succes langer duren.
In 1809 startten mijn voorvaders een bedrijf op, Tullis Russel, dat gedurende generaties werki heeft gegeven aan honderden mensen – een 1500-tal op het moment dat ik de papierfabriek vervoegde in 1977. Ik volgde nog een tweejarige MBA aan Harvard vooraleer de leiding over te nemen van mijn oom. Aan dé Amerikaanse universiteit verwierf ik de eerste inzichten in hoe werknemersbetrokkenheid bepalend kan zijn voor de productiviteit van een onderneming. Toen ik het roer van Tullis Russel overnam, was ik overtuigd dat traditionele, top-down management technieken niet zouden helpen om werknemersi te overtuigen van de noodzakelijke veranderingen en honderden afvloeiingen. Daarom introduceerde ik een participatieve managementstijl. Binnen het jaar vestigden we een open communicatie binnen het bedrijf, en zorgden we ervoor dat werknemersi betrokken werden bij verbeteringen aan hun eigen deel van het productieproces. Het pakket omvatte ook al winstdeelname en een beperkte uitgave van aandelen aan het personeel. Na een paar jaar was ik rotsvast overtuigd dat een radicalere aanpak nog beter zou werken.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Gezien mijn familie hun geldi uit de zaak wilde halen, terwijl de werknemersi zich gereed toonden voor meer beslissingsrecht, was de meest voor de hand liggende oplossing om Tullis Russel te verkopen aan de werknemersi. Onze financiële en juridische adviseurs, en ook het merendeel van mijn familie, waren sceptisch en hamerden op een overname. Mijn nonkel en ikzelf hadden een slecht gevoel bij een verkoop aan externe aandeelhouders, die zouden proberen om op korte termijn zoveel mogelijk opbrengst uit het bedrijf te halen. Aan de andere kant waren we toch ook bezorgd dat het volledige aandeelhouderschap door de werknemersi enkel zou werken voor zeepfabriekjes en kaarsenmakers, waar mensen met lang haar en sandalen de zaak beheren. De papierindustrie, daarentegen, is een harde en uiterst competitieve industrie. Hoe dan ook, in 1984 nam ik deel aan een bezoek aan de Mondragon Groep in Spaans Baskenland, en daar werd alle twijfel weggenomen. 11 Jaar nadat de verkoop aan de werknemersi voor 36 miljoen £ was afgerond, werd de wijsheid van de beslissing overduidelijk. Terwijl rivaal Inveresk overkop ging in 2002 na een kostelijke overname en de trotse aankondiging van een beursnotering, bleef Tullis Russel winstgevend in één van de meest competitieve sectoren wereldwijd.
De twee bedrijveni waren beide gevestigd in de gemeente Five en beide van gelijke grootte, dus de vergelijking is simpel. Inveresk koos voor een pad waarbij vooral de directeurs, investeerders, en uiteindelijk ook de aandeelhouders rijker zouden worden. Dat heeft niet gewerkt. Het bedrijf raakte in 2002 al in moeilijkheden en bood nog 35 lokale jobs aan wanneer het uiteindelijk failliet ging in 2010. Nadat Tullis Russsel zijn werknemersi een stem gaf in het bedrijf, steeg de productiviteit – voordien 40% lager dan bij Inveresk – exponentieel. Geconfronteerd met een krimpende markt, waren jobverliezen onvermijdelijk maar Tullis deed dat met succes. De werknemerscoöperatiei bleek dus beter in staat om moeilijke beslissingen door te drukken dan de reguliere onderneming. Tullis Russel bleef nog 13 jaar langer succesvol voordat het aan dezelfde internationale druk ten onder ging als de rest van de Britse papierindustrie. Die tijd werd door de werknemersi benut om, met het oog op de toekomst, te investeren in nieuwe activiteiten binnen de Tullis Russel Group. De productie van gespecialiseerde coatings in Engeland en Korea wordt nog steeds met succes gerund door de werknemersi.
En Tullis is zeker geen alleenstaand geval. De voorbije 25 jaar werd in de ene na de andere studie aangetoond dat bedrijveni in handen van de werknemersi beter doen dan hun concurrenten. Werknemerscoöperaties tonen zich productiever. Ze blijken beter bestand tegen crisisperiodes. Ze leven langer. De vervangingsgraad en absenteïsme liggen veel lager. De dienstverlening is uitmuntend. Ze scoren beter op klantentevredenheid dan merken met een klassieke bedrijfscultuur. Zowel in de VS als in het VK zijn de meest gewaardeerde retailers, beiden zeer grote ondernemingen – in handen van de werknemersi. Werknemersi volgen er meer opleidingen, en krijgen inzicht in het management van een onderneming. Ze werken harder maar voelen zich toch meer ontspannen. Ze dragen meer bij tot innovatieve ideeën. Veranderingen worden sneller geïmplementeerd. Ze zijn financieel beter af, omdat ze één van de basisrechten van eigenaars genieten: ze delen in de winst die ze mee voortbrengen. De lokale gemeenschap geniet niet enkel van de geldstroom naar de lokale economiei, maar ook van de organisatorische vaardigheden die de co-eigenaars verwerven, en die ook bij gemeenschapsactiviteiten van pas komen. Met een even sterk management zal een werknemerscoöperatiei altijd beter doen dan een onderneming in handen van externe aandeelhouders.
De reden is eenvoudig – de werknemersi delen allen in de resultaten, in goede en kwade tijden. Ze werken voor zichzelf, samen, en ze worden niet als vuil behandel door en voor iemand anders. Co-eigenaars zorgen op een geheel andere manier voor hun onderneming: Het is hun onderneming. Ze identificeren zich ermee. Ze denken erover na. Ze zoeken mee naar oplossingen. Ze willen er hun best voor doen – niet alleen maar omdat ze een carrièreplan hebben en omdat ze aan hun baas willen tonen hoe goed ze wel niet zijn, met het oog op een sterke CV en een beter betaalde job – maar omdat ze koesteren wat ze liefhebben. Eenvoudig gesteld, co-eigenaars die samen hun onderneming beheren, hebben een goede reden om zich met de onderneming te identificeren, en ervaren een sterke prikkel om samen te werken aan een gemeenschappelijk doel: het succes van de onderneming op de lange termijn. Eigenaarschap zet medewerkers om mee te denken, om harder te proberen, om te blijven zoeken naar oplossingen, om met meer ideeën te komen. Je bent gewoon meer betrokken. Eigenaarschap stimuleert een ander deel van de hersenen, en activeert een andere kant van het menselijke hart. Dat zou geen verrassing moeten zijn. De hele gedachtegang achter het kapitalisme is op dat eigenaarschap-effect gebaseerd. Mensen die een bedrijf hebben, gaan doorgaans op een meer dynamische, ondernemende en succesvolle manier te werki dan mensen die bijvoorbeeld voor een overheidsbedrijf werken; een logische, kapitalistische redenering. De verrassing schuilt in het feit dat dat die redenering werd gekaapt – alsof dat motiverende effect enkel van toepassing kan zijn op een selecte club van eigenaars en kapitalisten, en niet wordt doorgetrokken tot de werkende mens die het gros van de bevolkingi uitmaakt. Op één of andere manier heeft niemand opgemerkt dat de achterliggende gedachte van het kapitalisme – het feit dat mensen tot leven komen als eigenaars – wordt verdraaid om een systeem te rechtvaardigen waarbij enkelen een onderneming bezitten, en al de rest voor hen werkt.
Ik zeg dat het kapitalisme er beter van wordt als meer mensen co-eigenaar worden. En de beste manier om dat waar te maken, is door hen een betekenisvolle rol te geven in het bestuur van de onderneming waar ze werken – dus niet door hen snel enkele bonusaandelen toe te kennen, maar wel door hen echt en aantoonbaar zeggenschap te geven, hen in de mogelijkheid te stellen om de strategie te beïnvloeden, hen de informatie te geven die hen toelaat om mee te beslissen over de groei van de onderneming, over welk deel van de winst geherinvesteerd wordt en hoeveel men aan zichzelf kan uitkeren. Het is geen idealisme, maar gezond verstand.
Hun aantal stijgt voortdurend: in Groot Bretagne ligt hun gezamenlijke omzet nu al veel hoger dan die van de ganse landbouwsector. Ondernemingsmodellen met co-eigenaarschap gedijen in alle sectoren, gaande van de gezondheidszorg over de creatieve beroepen tot de zware industrie - de regering Cameron promoot de werknemerscoöperatiei zelfs als succesvol ondernemingsmodel in het domein van de publieke dienstverlening. Gedeelde eigenaars zijn productiever, ze leven gelukkiger en voelen zich beter. Vanuit een Lange termijn denken verzoenen ze winststreven met sociale en ecologische overwegingen. De voorgebrachte rijkdom wordt weid verspreid in plaats van zich te concentreren. Het is een ondernemingsmodel met een menselijk gelaat (op mensenmaat), waar onze economiei zo’n nood aan heeft verontwaardiging tegen te gaan en het vertrouwen te herstellen. Ondanks de feitelijke bewijsvoering, worden de vele voordelen van dit model maar al te vaak genegeerd – ook door mensen die advies verlenen aan ondernemers (boekhouders, bankiers, bedrijfsadviseurs,..). Om het potentieel van dit model verder te benutten, moeten we de kenniskloof bij beslissingsmakers in de publieke en private sector tegengaan, en moeten we werknemersi klaarstomen om beslissingsmaker te worden. In onze zoektocht naar nieuwe ondernemingsmodellen, zouden we op zijn minst kansen moeten geven aan een model dat door en door werd getest, in plaats van de bewezen voordelen van co-eigenaarschap te ontkennen. Dit is een ondernemingsmodel waar de tijd rijp voor is.
Bron: dit interview verscheen oorspronkelijk in werkzin-e
David Erdal is centrale gast op het Congres Coöperatief ondernemen op 20 oktober 2015 – meer info
het IMF is - samen met de Wereldbank - opgericht in 1944 in Bretton Woods (zie ook onder dat trefwoord). 185 landen zijn lid. Met bijna 17 procent van de stemmen bezit de VS – de grootste aandeelhouder – als enige een vetorecht. Beslissingen vereisen immers een meerderheid van 85 procent. Erg democratisch functioneert het IMF dus niet. De Europese Unie kan ook boven die 15 procent drempel uitkomen maar slaagt er niet in gezamenlijk op te treden. Het IMF moet de wereldeconomie in goede banen leiden en houdt zich daarom bezig met de ondersteuning van munten, de financiële stabiliteit en de kredietverlening aan staten. Maar er rijst kritiek op zijn groeimodel en het éénzijdige en onvoorwaardelijke geloof in liberalisering en privatisering. De IMF activiteit blijft immers niet zonder gevolgen voor het sociale beleid van landen. Lidstaten die steun wensen van IMF en Wereldbank moeten hun economie aanpassen en die structurele aanpassingsprogramma’s voorzien dikwijls zware besparingen met nefaste gevolgen voor onderwijs, gezondheidszorg, werkgelegenheid, armoedebestrijding. Zeker t.a.v. ontwikkelingslanden in geldnood is het IMF heel machtig want ze zijn afhankelijk van het Fonds om aan geld te geraken bij financiële instellingen. De macht in het Fonds is verdeeld volgens het aandeel dat landen hebben in het kapitaal. Veel macht dus voor wie veel geld heeft, voor de rijke landen. Dan is het wel vreemd dat de landen van de Europese Unie met veel meer kapitaalsinbreng dan de VS, er niet in slagen om hun meer sociale opvattingen, hun concept van de welvaartstaat en van de sociaal en ook ecologisch gecorrigeerde markteconomie door te drukken. Het is dus niet zonder reden dat er mondiaal protest te horen is tegen het IMF en dat de internationale vakbondswereld en de Internationale Arbeidsorganisatie wijzen op de negatieve sociale gevolgen en druk uitoefenen. Het IMF moet dringend zijn historische opdracht terugvinden, namelijk om de economieën en het geldverkeer zo te begeleiden dat de levensstandaarden verhogen, iedereen werk heeft en we kunnen leven in een meer welvarende en vreedzame wereld. De jongste jaren verliest het Internationaal Monetair Fonds van zijn pluimen en zijn invloed. Nogal wat ontwikkelingslanden betalen hun schulden af om af te raken van hun afhankelijkheid. Vooral in Azië onderzoeken de nieuwe succesvolle economieën, die op een immense berg geld zitten, of er alternatieven zijn voor het IMF. En zelfs de regeringen van arme landen hebben nu de keuze om niet langer aan te kloppen bij IMF of Wereldbank maar leningen aan te gaan bij bijvoorbeeld China.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Heel verschillend van de verbruikers- of producentencoöperatie is de werknemerscoöperatie.In een werknemerscoöperatie zijn namelijk de werknemers de coöperanten. Zij zijn dus de eigenaars en de bazen van en in hun eigen coöperatief bedrijf, in hún coöperatie.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Heel verschillend van de verbruikers- of producentencoöperatie is de werknemerscoöperatie.In een werknemerscoöperatie zijn namelijk de werknemers de coöperanten. Zij zijn dus de eigenaars en de bazen van en in hun eigen coöperatief bedrijf, in hún coöperatie.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Heel verschillend van de verbruikers- of producentencoöperatie is de werknemerscoöperatie.In een werknemerscoöperatie zijn namelijk de werknemers de coöperanten. Zij zijn dus de eigenaars en de bazen van en in hun eigen coöperatief bedrijf, in hún coöperatie.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Heel verschillend van de verbruikers- of producentencoöperatie is de werknemerscoöperatie.In een werknemerscoöperatie zijn namelijk de werknemers de coöperanten. Zij zijn dus de eigenaars en de bazen van en in hun eigen coöperatief bedrijf, in hún coöperatie.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Wanneer consumenten, producenten, werknemers of gewoonweg mensen zich vrijwillig verzamelen en samenwerken in een autonome vereniging om hun gemeenschappelijke behoeften te bevredigen, vormen zij een coöperatie. Die is economisch bedrijvig maar niet om maximale geldelijke winst na te streven voor haar aandeelhouders. Ze halen er voordelen uit die ze onmogelijk individueel zouden kunnen realiseren.
Wanneer consumenten, producenten, werknemers of gewoonweg mensen zich vrijwillig verzamelen en samenwerken in een autonome vereniging om hun gemeenschappelijke behoeften te bevredigen, vormen zij een coöperatie. Die is economisch bedrijvig maar niet om maximale geldelijke winst na te streven voor haar aandeelhouders. Ze halen er voordelen uit die ze onmogelijk individueel zouden kunnen realiseren.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
