Overslaan en naar de inhoud gaan
Waar blijft de antiglobalistische agenda?
zondag, 3 februari 2002 - 17:23
De antiglobaliseringsbeweging
i zit nog steeds in de lift. Meer dan vijftigduizend mensen hebben deelgenomen aan het tweede Wereld Sociaal Forum
i in het Braziliaanse Porto Alegre met als motto 'Een andere wereld is mogelijk'. Vanzelfsprekend is het prachtig dat er zo veel volk was, zo veel enthousiasme, zo veel werkgroepen, zo veel nieuwe contacten tussen mensen en organisaties, zo veel alternatieven op tal van terreinen die hier een wereldforum krijgen, zoveel mediabelangstelling... maar op al dat positieve ga ik niet dieper in.
Enkele andere sterke pluspunten wil ik graag nog beklemtonen.
De analyse dat de huidige economie
i op een aantal terreinen deerlijk faalt blijkt meer en meer juist. Het Argentijnse drama, waarbij een rijke welvaartstaat zoals de onze in mekaar stort, illustreert dat eens te meer en overtuigt vele antiglobalisten dat zij gelijk hebben en niet het IMF
i of de Wereldbank
i. Meer en meer wordt de wereld er zich van bewust dat het huidige eendimensionale economische denken niet het enig mogelijke is, zelfs niet het beste is en voor enkele miljarden mensen zelfs het slechts denkbare model is, namelijk een economie
i die mensen offert aan een nieuwe afgod, het waanidee dat de markten het altijd in alles beter zouden weten. Dat is het grote succes van Porto Alegre en van de antiglobalisten, dat het neoliberale model van zijn sokkel aan het vallen is, vele mensen geloven er niet meer in, ze willen verandering.
Een ander sterk punt is de veel grotere aanwezigheid van de vakbonden
i in Porto Alegre. Want zonder de mobilisatiekracht van de sociale bewegingen kan men wel dromen van een andere wereld maar hem zeker niet realiseren. Vorig jaar waren er al heel wat boerenbewegingen
i en ook vakbonden
i. Dit jaar waren die laatste nog veel talrijker, en wat uniek is, voor het eerst in de geschiedenis hebben alle grote internationale vakbonden
i samen vergaderd en overlegd.
Dat is de grote betekenis van dit Forum, dat niet alleen vakbonden
i maar ook boerenbewegingen
i, vrouwenorganisaties, bewegingen van inheemse volkeren en in mindere mate milieubewegingen uit de hele wereld mekaar hier ontmoeten.
Komen we dan snel bij de minpunten van het tweede Wereld Sociaal Forum
i. Het Forum moet meer zijn dan een ontmoetingsplaats, de antiglobaliseringsbeweging
i heeft immers nood aan gezamenlijk gedragen objectieven en aan een strategie om ze te bereiken.
Maar wat duidelijk niet zo snel opschiet, is het samen leggen van al die alternatieven van al die bewegingen in één brede agenda, in zeg maar een veelzijdig maar coherent programma voor die hele diverse antiglobalistische beweging.
En er ontbreekt daartoe zeker ook de structuur, dat is een probleem waar het Forum - en de ruime antiglobaliseringsbeweging
i - zwaar mee worstelt. Blijft het bij een nogal vrijblijvende ontmoetingsplaats, met het risico dat het enthousiasme na verloop van tijd uitdooft, of zal het zich uitbouwen tot een tegenwicht, een tegenmacht die kan opboksen tegen de bestaande, vooral economische, machthebbers?
Wat bijna niemand wil is een strakke, centralistische organisatie zoals bijvoorbeeld de oude communistische partijen die kenden, en dat is maar goed ook. Maar indien dit Forum en deze beweging haar alternatieven wil verwezenlijken, zal er toch een minimale organisatie en structuur moeten worden opgebouwd.
Evenzo ontbreekt klaarheid over de strategie, hoe wil en zal deze beweging haar alternatieven realiseren? Voor mij is zonneklaar dat het Wereld Sociaal Forum
i maar volop zin krijgt als het meer is dan een bruisende ontmoetingsplaats. Er is meer overleg nodig binnen en vooral tussen de grote sociale bewegingen. Er is meer duidelijkheid gewenst over wat iedereen bindt, over waar de beweging naartoe wil en daarbij is er nood aan heldere spelregels inzake besluitvorming. Vooral stemmen uit boerenbewegingen
i en vakbonden
i, met een grote traditie van sociale en politieke strijd, pleiten daarvoor. Ik denk dat ze gelijk hebben. Anders riskeert Porto Alegre een jaarlijks ritueel te worden zonder concrete impact en duurt het geen twee jaar meer of het wordt een antiglobalistisch 'Woodstock' dat verdwijnt in de nevelen van de verbeelding. Nog zo een bedroevend armoedige verklaring als de oproep van de sociale bewegingen van dit jaar (en van vorig jaar) kunnen we echt wel missen want die helpt ons niet vooruit. Wat we nodig hebben is een Porto Alegre dat ons helpt aan de hedendaagse tegenhanger van wat de arbeidersbeweging honderd jaar geleden was, een beweging die voor het eerst ook werkelijk mondiaal is en de krachtige drager van een heel concrete en heel menselijke agenda, voor een leefbare stad en een leefbaar platteland, voor een duurzame economie
i en een menswaardig inkomen voor iedereen, voor mensenrechten
i en democratie, voor vrede en veiligheid
i.
***
Ook de verhouding met de politiek dient uitgeklaard te geraken. De ontgoocheling van vele antiglobalisten in politici is makkelijk te begrijpen. Want wat doe je met hun boodschap dat ze aan de economie
i niets te zeggen hebben? hoe reageren wanneer je merkt dat die politici de jongste decennia wel héél afwezig zijn en hun eigen onmacht hebben georganiseerd? wanneer ze weigeren de globaliserende economie
i sociale, ecologische en democratische spelregels op te leggen en dus verzaken aan het organiseren en verdedigen van het mondiale algemene belang?
Maar hoe moeilijk ook, toch heeft deze beweging geen keuze - als ze democratisch en geweldloos wil zijn - dan zo sterk te worden dat zij onze politici de ogen kan openen en hen dwingen tot verandering. Met een stevige agenda én volgehouden gezamenlijke actie kan deze beweging hen van hun blindheid genezen en hen verplichten om de belangen van de mensen, van democratische samenlevingen en van het milieu te laten voorgaan door werk
i te maken van mondiale democratische instellingen.
En dus is er confrontatie maar ook discussie en uiteindelijk zelfs onderhandeling nodig met de politiek. Vergeet trouwens niet, wanneer sociaal-democraten, ecologisten, flink wat christen-democraten, democratische nationalisten en echte sociaal liberalen in hun eigen gedachtegoed en geschiedenis grasduinen, vinden zij de aanknopingspunten met deze beweging zo voor het oprapen. En wanneer zij dan hun politieke verantwoordelijkheid opnemen, dan abdiceren zij niet langer voor de economie
i maar kunnen zij de politieke vertaling vormen van deze beweging.
Het is deze wisselwerking tussen een mondiale sociale beweging en politici die zich mondiaal organiseren die voor het noodzakelijke evenwicht kan zorgen met de economie
i zodat minimale welvaart in het bereik komt van alle mensen, ons samenleven democratisch functioneert en het milieu eindelijk gerespecteerd raakt.
Als ik even mag terugkoppelen naar Porto Alegre, is het dan niet beter dat de politici er eerst participeren aan het eigenlijke Wereld Sociaal Forum
i - vooral om te luisteren - en gewapend met die ervaring pas daarna beginnen aan hun eigen Wereld Parlementair Forum.
En wat dan van het bedrijfsleven? Zijn zij alleen maar de vijand, gesymboliseerd door de toenemende macht
i van de multinationals? Of kan een sterke, zelfverzekerde antiglobaliseringsbeweging
i naast de confrontatie ook de discussie en de onderhandelingen met die bedrijfswereld aan? Zoals de vakbonden
i dat al langer en niet zonder succes doen, in het besef dat het maar lukt als de andere kant weet dat je ook hard op tafel kan slaan als het moet?
Natuurlijk moeten economisch machtsmisbruik, uitbuiting en monopolievorming zonder pardon worden bestreden. Natuurlijk verdient deze beweging alle krediet bij haar pogingen om naast de politiek ook de economie
i te democratiseren via medebeheer, zelfbeheer, coöperatieve samenwerking, gezamenlijke eigendom van productiemiddelen en andere democratische economische organisatievormen. Maar zolang privé bedrijven
i en zelfstandigen voor het gros van de welvaart zorgen moet men vanuit een sterke positie ook de dialoog en zelfs overleg durven aangaan over hoe we kunnen opschieten met een sociaal en ecologisch verantwoorde economie
i. Want zelfs in dat bedrijfsleven zitten emancipatorische krachten die alle steun van de wereld kunnen gebruiken, daar zit tevens een pak kennis over de best beschikbare technologie en ook daar kunnen we allemaal ons voordeel mee doen.
En waar zijn we nog niet mee klaar? Deze beweging zelf, zoals ze zich in Porto Alegre vertoont, is te veel nog een beweging van rijken, van een middenklassencultuur uit de rijke landen, van die organisaties en vertegenwoordigers die het geld
i en de vrijheid hebben om de wereld rond te reizen en, erger nog, die met hun geld
i ook grotendeels de aanwezigheid uit het Zuiden inkleuren. Want de weinigen uit Afrika
i en Azië
i zijn hier inderdaad dikwijls nog op hun uitnodiging en dus door hen geselecteerd. Die gekleurde ondervertegenwoordiging is een probleem dat we best niet onder de mat vegen.
Dat andere probleem dan nog, dat het derde Wereld
i Sociaal Forum opnieuw in Porto Alegre zal zijn. Jammer, heel jammer, want de greep van de Brazilianen op het Forum is nu echt te groot geworden. Het Forum moet dringend elders zijn tenten opslaan - hopelijk zal het in 2004 echt in India zijn. Gelukkig is er gekozen om alvast met tussentijdse regionale sociale fora te werken in de verschillende continenten, in Europa wellicht in oktober-november. En in België komt er wellicht in september ook een Belgisch Sociaal Forum
i. Op die wijze kan deze beweging hopelijk stapsgewijs, democratisch en efficiënt haar agenda opstellen en zich vervolgens toeleggen op de vraag hoe ze die zal realiseren.
Dirk Barrez, februari 2002
De auteur schreef o.a. de boeken:
'De antwoorden van het antiglobalisme. Van Seattle tot Porto Alegre'
'Ik wil niet sterven aan de XXste eeuw. Over leven in de 21ste eeuw'. Dat laatste boek is ook een journalistiek en pedagogisch internetproject geworden, surf eens naar www.pala.be
Vanaf 1999 is het wereldwijde protest en verzet tegen de dominante globalisering heel zichtbaar. Wat al deze mensen drijft, is scepsis over een wereld waar de economie voorrang krijgt op de mens, de welvaart steeds ongelijker verdeeld raakt, de mensenrechten in de verdrukking komen, de ecologische ravages onvoorstelbaar groot zijn en de besluitvorming over dat alles ondemocratisch verloopt.
Niet alleen de markten en de economie hebben zich geglobaliseerd. Ook de sociale spelers organiseren zich gaandeweg ‘globaal’. Eind januari 2001 verzamelen zich duizenden mensen uit de hele wereld in de Zuid-Braziliaanse havenstad Porto Alegre voor het eerste Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
zie Internationaal Monetair Fonds
Is samen met het IMF opgericht in 1944 in Bretton Woods (zie ook daar).Ze bestaat uit de Internationale Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling en de Internationale Associatie voor Ontwikkeling. De Wereldbank telt 185 landen-aandeelhouders. Met 16,45 procent van de stemmen bezit de VS – de grootste aandeelhouder – als enige een blokkeringsminderheid. Erg democratisch functioneert de Bank dus niet.Samen vormen IMF en Wereldbank zowat het mondiale ministerie van financiën. Terwijl het IMF zich concentreert op het monetaire en budgettaire beleid van landen, verschaft de Wereldbank leningen om hun ontwikkeling te financieren. In het begin leent zij aan het verwoeste naoorlogse Europa, later aan ontwikkelingslanden.In de praktijk vormt de Wereldbank één as met het IMF en wendt zij haar financiële macht aan in het kader van het gezamenlijk voorgestane beleid van structurele aanpassing. Die benaming mag dan na kritiek in onbruik geraken, daarom is de doelstelling van IMF en Wereldbank om economieën open te gooien, om ze te liberaliseren en te privatiseren, nog niet veranderd.De gevolgen voor de betrokken samenlevingen blijven al even dikwijls asociaal en zelfs dramatisch. Uit onvrede over dat beleid neemt de vice-voorzitter van de Wereldbank, Joseph Stiglitz, in 2001 ontslag. Hij schrijf zijn kritiek neer in het boek Perverse globalisering (zie ook onder structureel aanpassingsprogramma).
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Boerenbewegingen zijn de meest succesrijke antiglobalisten in de rijke landen. Daar slagen ze erin om de landbouw in grote mate buiten de wereldmarkt te houden. Zo verwerven ze een leefbaar inkomen. Wereldwijd pleiten boerenbewegingen voor een leefbaar platteland via de afscherming van regionale markten en raken ze het erover eens dat ze elkaar niet de duvel mogen aandoen met exportsubsidies. Samen met de arbeidersbeweging en de milieubeweging vormen ze de sterkste motors van de andersglobaliseringsbeweging.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Boerenbewegingen zijn de meest succesrijke antiglobalisten in de rijke landen. Daar slagen ze erin om de landbouw in grote mate buiten de wereldmarkt te houden. Zo verwerven ze een leefbaar inkomen. Wereldwijd pleiten boerenbewegingen voor een leefbaar platteland via de afscherming van regionale markten en raken ze het erover eens dat ze elkaar niet de duvel mogen aandoen met exportsubsidies. Samen met de arbeidersbeweging en de milieubeweging vormen ze de sterkste motors van de andersglobaliseringsbeweging.
Niet alleen de markten en de economie hebben zich geglobaliseerd. Ook de sociale spelers organiseren zich gaandeweg ‘globaal’. Eind januari 2001 verzamelen zich duizenden mensen uit de hele wereld in de Zuid-Braziliaanse havenstad Porto Alegre voor het eerste Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats.
Vanaf 1999 is het wereldwijde protest en verzet tegen de dominante globalisering heel zichtbaar. Wat al deze mensen drijft, is scepsis over een wereld waar de economie voorrang krijgt op de mens, de welvaart steeds ongelijker verdeeld raakt, de mensenrechten in de verdrukking komen, de ecologische ravages onvoorstelbaar groot zijn en de besluitvorming over dat alles ondemocratisch verloopt.
Vanaf 1999 is het wereldwijde protest en verzet tegen de dominante globalisering heel zichtbaar. Wat al deze mensen drijft, is scepsis over een wereld waar de economie voorrang krijgt op de mens, de welvaart steeds ongelijker verdeeld raakt, de mensenrechten in de verdrukking komen, de ecologische ravages onvoorstelbaar groot zijn en de besluitvorming over dat alles ondemocratisch verloopt.
Niet alleen de markten en de economie hebben zich geglobaliseerd. Ook de sociale spelers organiseren zich gaandeweg ‘globaal’. Eind januari 2001 verzamelen zich duizenden mensen uit de hele wereld in de Zuid-Braziliaanse havenstad Porto Alegre voor het eerste Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats.
Boerenbewegingen zijn de meest succesrijke antiglobalisten in de rijke landen. Daar slagen ze erin om de landbouw in grote mate buiten de wereldmarkt te houden. Zo verwerven ze een leefbaar inkomen. Wereldwijd pleiten boerenbewegingen voor een leefbaar platteland via de afscherming van regionale markten en raken ze het erover eens dat ze elkaar niet de duvel mogen aandoen met exportsubsidies. Samen met de arbeidersbeweging en de milieubeweging vormen ze de sterkste motors van de andersglobaliseringsbeweging.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Als we van lokaal tot globaal onze welvaart willen produceren op een wijze die tegelijk ecologisch én sociaal duurzaam is, hebben we krachtige overheden nodig die de huidige economie in die richting sturen. Want de vrije markt kan veel maar blijkt impotent om snel de hele wereldbevolking inkomen, werk en fatsoenlijk leven te bieden in een omgebouwde economie die niet langer de ecologische pijngrenzen doorboort.
De mens zoekt voortdurend naar een beter leven. Die moeizame zoektocht is ook te lezen als een verhaal van rechten en vrijheden. Op 10 december 1948 schrijft de mensheid van dat verhaal de mooiste en meest unieke bladzijde. Die dag keurt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens goed. Die Verklaring telt slechts 30 artikelen, maar is een ontzettend rijke en veelzijdige tekst. Het bevat zowel de burgerlijke en politieke vrijheden (art.1-21), de sociale en economische rechten (art. 22-25) als de culturele rechten (art. 22,26,27). Ook het recht op ontwikkeling is er reeds in vervat (art. 28). En zelfs dat rechten ook plichten meebrengen (art. 29). Tientallen verdragen en conventies hebben ze daarna aangevuld.
Onder toelichting weblinks naar artikels en instellingenIn nationale staten behoort het geweldmonopolie toe aan de overheid, die er heel terughoudend, streng gereglementeerd en democratisch gecontroleerd moet mee omspringen. Net zo komt het internationale geweldmonopolie toe aan de mondiale en regionale overheden.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Niet alleen de markten en de economie hebben zich geglobaliseerd. Ook de sociale spelers organiseren zich gaandeweg ‘globaal’. Eind januari 2001 verzamelen zich duizenden mensen uit de hele wereld in de Zuid-Braziliaanse havenstad Porto Alegre voor het eerste Wereld Sociaal Forum (WSF) plaats.
Waar het in de wereld in grote mate om draait. Al te vaak gereduceerd tot staatsmacht of zelfs tot militaire staatsmacht waarbij nog niet zo lang geleden enkel maar twee zogenaamde supermachten meetelden, de VS en de voormalige Sovjetunie. Dat kleine groepen een terroristische machtspositie kunnen uitbouwen, beseffen we nu ook. Maar er zijn veel andere vormen van macht in onze globaliserende wereld, vooreerst economische en financiële macht. De opkomst van Oost-Azië heeft vooral met die macht te maken, de sleutelpositie van multinationals eveneens en bovenal de dominantie van financiële groepen. Er is de politieke macht, hard nodig om de economische macht zonodig te corrigeren; ze komt op wereldvlak meer dan één maatje te kort. Cultuur, kennis en technologie bieden in hoge mate het vermogen om het leven en het samenleven te organiseren. Op het snijvlak van cultuur en economie is er de stijgende mediamacht die de agenda van de publieke opinie meer en meer beheerst. Religies en levensovertuigingen laten hun soms sterke invloed gelden in de wereld.In een steeds complexere mondiale samenleving zijn er talloze vormen van macht en machtsuitoefening die voortdurend op elkaar inwerken. Omdat onze wereld snel verandert, betekent dit ook dat bestaande machtsverhoudingen vlugger onder druk kunnen komen.
Vanaf 1999 is het wereldwijde protest en verzet tegen de dominante globalisering heel zichtbaar. Wat al deze mensen drijft, is scepsis over een wereld waar de economie voorrang krijgt op de mens, de welvaart steeds ongelijker verdeeld raakt, de mensenrechten in de verdrukking komen, de ecologische ravages onvoorstelbaar groot zijn en de besluitvorming over dat alles ondemocratisch verloopt.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
veruit het meest bevolkte continent op onze Aarde en vaak het werelddeel van de toekomst genoemd waarheen snel het zwaartepunt verschuift, vooreerst het economische.
Ander woord voor ontwikkelingslanden, arme landen of het Zuiden. Oorspronkelijk maakte de term het onderscheid met de eerste wereld van de Verenigde Staten en zijn bondgenoten, het ‘westerse blok’, en met de tweede wereld van de Sovjetunie en zijn bondgenoten, het ‘oosterse blok’.
2000 deelnemers zorgden op zaterdag 21 september 2002 voor een vliegende start van het Belgisch Sociaal Forum. Meer dan 150 organisaties hadden vooraf hun handtekening gezet onder de beginselverklaring van het Forum. Belgische vakbonden, NGO's, klassieke en nieuwe sociale bewegingen vonden elkaar voor een gemeenschappelijk project.