De dienstweigeraar: Turkije, het leger en de mensenrechten
dinsdag, 4 april 2006 - 11:31
Hoewel de Turkse regering van de moslimdemocratische premier Recep Erdogan de laatste jaren onmiskenbaar pogingen heeft ondernomen om de situatie van de mensenrechteni in het land te verbeteren, blijft de situatie op het terrein verre van ideaal. De invloed van het machtige leger – dat geen al te hoge pet op heeft met Erdogan en zijn regering, de onopgeloste ‘Koerdische kwestie’ en de groeiende aanhang van allerlei rechtsnationalistische groeperingen zorgen regelmatig voor problemen. Ondertussen is ook binnen de EUi de discussie over het Turkse lidmaatschap nog lang niet gestreden… Op 15 maart 2007 werd de Turks-Koerdische dienstweigeraar Halil Savda door de militaire rechtbank van Corlu-Tekirdag tot 15,5 maand gevangenisstraf veroordeeld voor dienstweigering en herhaaldelijke weigering om militaire orders op te volgen. Dit was maar de zoveelste veroordeling in een lange rij van processen en perioden van gevangenschap voor de nu 33-jarige vredesactivist. Begin de jaren negentig werd hij ervan verdacht lid te zijn geweest van de verboden Koerdische partij PKK, wat Savda altijd heeft ontkend. In 2004 verklaarde hij op een persconferentie dat hij op grond van gewetensbezwaren geen legerdienst wil vervullen. Eind januari van dit jaar werd hij in de militaire gevangenis van Corlu nog zwaar mishandeld door de bewakers. Volgens zijn advocaat, Suna Coskun, is de kans groot dat hij op zijn volgende proces (op 12 april) nog eens zes maanden extra gevangenisstraf zal krijgen. Turkije treedt hiermee op flagrante wijze de internationale wetgeving met voeten die stelt dat een persoon geen twee keer voor dezelfde feiten kan worden veroordeeld. Bovendien werd Turkije eerder al aangeklaagd door de Raad van Europa in de zaak van dienstweigeraar en pacifist Osman Murat Ülke. Ook in deze zaak – die internationaal veel weerklank kreeg – was sprake van een carrousel van veroordelingen voor telkens weer dezelfde feiten. Ook de VN-werkgroep die zich bezighoudt met Willekeurige Vrijheidsberoving kwam in 1999 tot de conclusie dat de Turkse staat de bedoeling had om de persoonlijkheid van Ülke te breken door hem blijvend te vervolgen. De War Resisters’ International (WRI) roept 12 april uit tot actiedag in solidariteit met Halil Savda en voor het recht op dienstweigering in Turkije.
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aardei weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aardei en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissingi of overmatig oppompen van water. Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatveranderingi veroorzaakt, ruim voor hun uitputtingi dreigt.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
De mens zoekt voortdurend naar een beter leven. Die moeizame zoektocht is ook te lezen als een verhaal van rechten en vrijheden. Op 10 december 1948 schrijft de mensheid van dat verhaal de mooiste en meest unieke bladzijde. Die dag keurt de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens goed. Die Verklaring telt slechts 30 artikelen, maar is een ontzettend rijke en veelzijdige tekst. Het bevat zowel de burgerlijke en politieke vrijheden (art.1-21), de sociale en economische rechten (art. 22-25) als de culturele rechten (art. 22,26,27). Ook het recht op ontwikkeling is er reeds in vervat (art. 28). En zelfs dat rechten ook plichten meebrengen (art. 29). Tientallen verdragen en conventies hebben ze daarna aangevuld.
zie Europese Uniezie ook Europees model
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
In de meeste zeeën en oceanen wordt al enkele decennia meer vis gevangen dan ze kunnen verdragen. We zijn nochtans al lang gewaarschuwd voor de kwalijke gevolgen van overbevissing. Begin jaren zeventig van vorige eeuw nemen de vangsten van ansjovis in Peru een forse duik van naar schatting wel achttien miljoen ton naar een paar miljoen ton. Omstreeks 1990 is het de beurt aan de kabeljauw voor de kusten van Newfoundland in Oost-Canada om vrijwel te verdwijnen.
Het natuurlijk broeikaseffect zorgt ervoor dat het op Aarde lekker warm is met gemiddeld 15°C. Maar te veel CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer versterken dat broeikaseffect en vele wetenschappers waarschuwen voor de door de mens veroorzaakte extra opwarming en klimaatverandering. Ze wijzen op de gevaren van o.a. een stijgende zeespiegel, toenemend natuurgeweld en (te) snel opschuivende klimaatzones. Vind meer uitleg en een overzicht van belangrijke Pala artikels over klimaatverandering met links naar bronnen
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aarde weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissing of overmatig oppompen van water.Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatverandering veroorzaakt, ruim voor hun uitputting dreigt.
