Home

De storm van microkredieten deed de armsten geweld aan

Hoe velen hebben vanaf de jaren tachtig in vorige eeuw microkrediet niet bejubeld als dé manier voor armen om aan armoede te ontsnappen. De pleitbezorgers kregen ook de Wereldbank zover om dit model wereldwijd te promoten.

Vandaag klinken heel andere geluiden voor wie ze wil horen. Best mogelijk dat microkrediet de kansen op duurzame en rechtvaardige ontwikkeling heeft ondermijnd, het kan wel eens een armoedeval van eerste orde hebben gecreëerd, aldus Milford Bateman van Saint Mary’s University (Canada).

“Microkrediet is geen werkzaam instrument
voor economische ontwikkeling.”

Volledig onterecht is ervan uitgegaan dat aanbod wel z’n eigen vraag zou creëren… neen dus omdat in zovele ontwikkelingslanden er een enorm gebrek aan koopkracht heerst. Geen wonder dat al die gegadigden van gul rondgestrooid microkrediet er nauwelijks of niet in slagen om hun bedrijfjes levensvatbaar te krijgen.

Het loont meer dan de moeite om het volledige artikel te lezen. Nog groter misschien is de stimulans daartoe als de harde conclusie van Bateman luidt “dat microkrediet geen werkzaam instrument is voor economische ontwikkeling”. Erger nog, deze eeuw hebben tal van landen en regio’s zelfs microkrediet ineenstortingen of meltdowns beleefd. Daar worden samenlevingen en economieën echt niet beter van. (db)

Bron
How the Bank’s push for microcredit failed the poor

Uw doordachte reacties zijn heel welkom op het emailadres infoATpala.be

Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be

Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd?
Dan kan Pala misschien op uw steun rekenen.
We verwelkomen u graag als steungever - klik hier

Een goed artikel? Interessant nieuws? Schenk vrienden, familie, kennissen of collega’s een gratis abonnement, dan hoeven ze Pala nooit te missen. Gebruik daarvoor het geschenkabonneeformulierklik hier

Regio's: 

Lees ook

Tussen oud en nieuw ontwikkelingsmodel: wat wil China van de rest van de wereld?

Het is een lastig dilemma voor China. Het oude ontwikkelingsmodel van geforceerde economische groei loopt vast, terwijl het nieuwe model van duurzame groei niet goed van de grond komt. Nog altijd ligt er veel meer nadruk op groei dan op duurzaamheid. Het is niet zeker of de overgang zal slagen, maar uitgesloten is het niet. Het is de Chinese communistische partij al vaker gelukt een cirkel te kwadrateren zonder politieke hervormingen uit te voeren. Want dat valt op: de hele maatschappij verandert, behalve de politiek. De wil van de partij om haar machtsmonopolie te behouden, blijft groot.

In elk geval bouwt China zijn macht verder uit. Wat heeft deze aanstormende supermacht dan voor met de rest van de wereld?

Jean Bricmont neemt het humanitaire imperialisme onder vuur

In het Nederlands is de titel van zijn boek ‘Humanitaire interventies. Mensenrechten als excuus voor oorlog'. Zelf verkiest hij ronduit de originele Franse titel ‘Impérialisme humanitaire. Droits de l'homme, droit d'ingérence, droit du plus fort?'

Jean Bricmont werpt al wel eens meer een zware knuppel in het hoenderhok. Zo kant deze professor theoretische fysica in Louvain-la-Neuve zich fel tegen het postmodernisme dat nonsens produceert. Hij was het die samen met Alan Sokal een volledig onzinnig artikel maakte dat ze probleemloos kregen gepubliceerd. Het zorgde voor een hele rel wanneer ze hun bedrog bekend maakten.

Europese ontwikkelingssamenwerking: is méér ook beter?

De Europese Unie is de laatste jaren uitgegroeid tot een heel belangrijke speler op het vlak van ontwikkelingssamenwerking. 57 procent van de wereldwijde officiële ontwikkelingshulp (of ODA in het jargon) is nu afkomstig van de EU. Vijf EU-lidstaten hebben de fameuze norm van 0,7% van hun BNP voor ontwikkelingssamenwerking gehaald en Ierland staat op het punt om als zesde land bij deze kopgroep aan te sluiten. Aan de andere kant moeten de nieuwe EU-lidstaten vaak nog beginnen met de uitbouw van een eigen ontwikkelingsbeleid. Maar betekent méér ook automatisch betere en coherentere hulp of staat het EU-beleid de realisatie van de VN-Millenniumdoelstellingen veeleer in de weg?

Niet kunnen lezen en schrijven is slecht voor de gezondheid

774 miljoen volwassenen kunnen lezen noch schrijven, twee op de drie zijn vrouwen. Meer dan 72 miljoen kinderen vinden niet de weg naar school en nog veel meer kinderen zitten veel te onregelmatig in de klas. En wie toch leert lezen en schrijven, riskeert die vaardigheden te verliezen bij gebrek aan de nodige lectuur.
Dat grote analfabetisme maakt het leven moeilijk. Zelfs de gezondheid kan er onder lijden. Want wie niet kan lezen of schrijven heeft minder medische informatie, raakt moeilijker aan medische hulp, doet minder aan preventie of aan familieplanning en stuurt de kinderen minder naar school. En zo is de negatieve cirkel rond: deze kinderen zijn extra kwetsbaar want op hun beurt minder op de hoogte van hun gezondheidsbehoeften.