EPA's hoog op agenda van EU-ministerraad in Lissabon
dinsdag, 20 november 2007 - 15:19
Onder het Portugese EUi-voorzitterschap komt op 19 en 20 november de EUi-ministerraad voor Buitenlandse Zaken en Externe Betrekkingen samen in Lissabon. Hoog op de agenda staan de lopende onderhandelingen over de Economische Partnerschapsakkoordeni (EPA's) die de EUi nog voor het einde van dit jaar wil afsluiten met de landengroepen van de ACP-landen. Dit zijn de landen waarmee de EUi ooit de akkoorden van Lomé en Cotonou heeft afgesloten over voorkeursbehandeling van hun exportproducten bij toegang tot de EUi. Die akkoorden moeten onder druk van de Wereldhandelsorganisatiei (WTOi) worden aangepast aan de eisen van de vrije markt.
De Europese Commissie pleit ondertussen voor een tweestappenplan: voorlopige akkoorden over goederen met individuele ACP-landen of ACP-deelregio's tegen het einde van dit jaar. Dit als een eerste stap in de richting van ‘brede' EPA's tegen het einde van 2008. Critici verwijten de Europese Commissie dat ze niet heeft gewacht op de beslissing van de Raad. En dus de Raad voor voldongen feiten plaatst. Binnen de Raad is al weken een felle discussie aan de gang. Frankrijk is de grote boosdoener. Parijs heeft blijkbaar grote offensieve belangen op het oog in de dienstensector en wil per se dat er dit jaar nog volledige EPA's worden ondertekend. Frankrijk staat vrij geïsoleerd, alleen Spanje gaat nog wat mee. De andere lidstaten zijn het eens met de Commissie dat volledige EPA's niet meer haalbaar zijn en steunen het idee van ‘voorlopige' akkoorden die alleen over goederen zouden gaan.
Toch blijven er grote twistpunten bestaan over een hele resem zaken. Wat moet er bv. gebeuren met de landen die nog niet klaar zijn om akkoorden over goederen te ondertekenen? Zullen zij de huidige gunstige toegang tot de EUi-markt verliezen en invoertaksen moeten gaan betalen? De Europese Commissie probeert de lidstaten ervan te overtuigen dat de meeste ACP-landen wel zullen tekenen en dat er dus geen alternatieven meer nodig zijn. Maar dat beeld blijkt geenszins te kloppen. Het grote gevaar dat momenteel dreigt, is de desintegratie van regionale samenwerkingsakkoorden in het Zuiden omdat de individuele lidstaten hopen op een gunstigere aparte regeling met de EUi. Uiteindelijk zouden de EPA's dus precies het tegenovergestelde veroorzaken van wat de EUi oorspronkelijk wilde bereiken: meer regionale samenwerking. Desintegratie zal vooral de minst ontwikkelde landen het hardste treffen. Als Ivoorkust bijvoorbeeld voorstelt om 85% van zijn invoertaksen af te schaffen, moeten de andere (armere) landen in de regio eveneens zoveel bieden indien ze als regio samen willen blijven. De WTOi laat immers niet toe dat er op een afgesloten akkoord wordt teruggekomen. De minst ontwikkelde landen kunnen een soepelere regeling dus wel vergeten. De EPA's zullen de regionale integratie uithollen. Het zullen ook akkoorden zijn die getekend werden omdat het moest, niet omdat ze goed overwogen of gedragen zijn.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
"De elegantste uitweg is terugkeren naar de WTOi en uitstel vragen", schrijft Marc Maes van 11.11.11 die de onderhandelingen in Lissabon volgt. Dat kan een reflectie op gang brengen over de relatie tussen handel en ontwikkelingi. Het is alvast noodzakelijk de lat voor handelsakkoorden tussen rijke en (zeer) arme regio's een heel stuk lager te leggen.
Om goed te blijven leven, moeten we snel naar een stationaire economie die de draagkracht van de aarde niet overschrijdt. Maar na tientallen jaren is het economische verhaal van transitiewetenschappers nog steeds héél onaf. Ze blijven ons vele antwoorden schuldig.
De Aziatische economie is er deze eeuw sterk op vooruitgegaan. Maar de groei van 7 procent is voor een fiks gedeelte ten koste gegaan van het milieu, van de gezondheid van vele mensen en van verspilling van natuurlijke rijkdommen.
Opkomen voor een democratischer, rechtvaardiger en duurzamer Europa, dat is wat heel wat Europese burgerorganisaties kenmerkt. Die visie tekenden ze uit in een scenario dat al de steun kreeg van meer dan 250 organisaties. Maar het ook in realiteit omzetten is andere koek.
De Franse Cigales clubs vallen niet zozeer op door de grote massa’s spaargeld die ze weten te investeren in lokale bedrijven. Maar ze vormen in elk geval een opvallend alternatief voor klassieke financiële instellingen.
In een wereld die vele boeren tot wanhoop drijft, hebben burgers sleutels in handen om voedsel milieuvriendelijk te laten produceren en boeren daarvan fatsoenlijk te laten leven. Zo kopen Fransen boerderijen en grond voor duurzame landbouw.
De Aarde, ons huis, staat in brand. De feiten onder ogen zien heeft niets met pessimisme te maken: de mens verwarmt de Aarde op nooit geziene wijze, zorgt voor riskante klimaatwijzigingen, laat planten en dieren minstens honderd maal sneller uitsterven dan normaal, put de natuurlijke hulpbronnen uit en vergeet dat onze economie deel uitmaakt van het ecosysteem Aarde. De globalisering van de huidige economie veroorzaakt in grote mate die ecologische ravages. Maar wanneer we ons natuurlijk kapitaal opsouperen en de ecologische productie of biocapaciteit vermindert – van water, voedsel, energie, allerlei grondstoffen – beleven we uiteindelijk een onvermijdelijke terugval in economische productie, van onze welvaart dus. Het is veel slimmer om ons grootste kapitaal, de Aarde, te bewaren; en nog slimmer is om dat kapitaal opnieuw te laten aangroeien.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
de EPA’s (van het Engelse Economic Partnerschip Agreement) zijn regionale handelsakkoorden die de Europese Unie wil sluiten met de 77 zogenaamde ACS-landen uit Afrika, de Caraïben en de Stille Oceaan, waaronder heel veel van de armste landen. Het zijn eigenlijk vrijhandelsakkoorden. De bedoeling ervan was om op 1 januari 2008 de grenzen te openen en de douanetarieven op bijna alle Europese goederen af te schaffen.
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
Is vanaf 1995 de opvolger van het vrijhandelsakkoord GATT.De Wereldhandelsorganisatie – meestal aangeduid met zijn Engelstalige afkorting WTO - is een intergouvernementele organisatie waarbinnen de ruim 151 lidstaten afspraken maken over hun onderlinge internationale handel.De WTO is machtiger geworden omdat het GATT-overlegforum is uitgegroeid tot een heuse permanente instelling met een eigen, interne rechtspraak. Bij conflicten tussen haar 151 lidstaten treden WTO-experten op als rechters die bindende uitspraken doen, en indien nodig, eveneens zware sancties uitvaardigen. In het internationale recht is dat zeer bijzonder. Het maakt van de WTO meteen één van de machtigste instellingen ter wereld.Bovendien kan de WTO meer thema’s op de onderhandelingstafel leggen dan de GATT. Naast de industriële producten, komen nu ook de landbouwproducten, diensten (zie ook GATS) en intellectuele eigendomsrechten (zie ook TRIPS) ter sprake.De Wereldhandelsorganisatie is de drijvende kracht achter de liberalisering of vrijmaking van de wereldhandel. Steeds lagere handelstarieven of handelsbarrières, dat is het devies. Of de werknemers en het milieu niet in hun rechten worden geschaad blijkt allerminst de zorg van de WTO. De fundamentele sociale rechten of arbeidsnormen kunnen geen aanspraak maken om opgenomen te geraken in haar handelsakkoorden. Als het van de WTO afhangt leven we in een wereld waarin de rechten van goederen en diensten wereldwijd afdwingbaar zijn maar niet de vakbondsvrijheid of het gezondheidsrecht van de Europeanen om de import van Amerikaans hormonenrundvlees tegen te houden.Vooral sinds de WTO-conferentie in Seattle in 1999 rijst daartegen wereldwijd protest van vakbonden, boerenbewegingen, milieuorganisaties, enzovoort verzameld in de andersglobaliseringsbeweging.Sinds de WTO conferentie in 2003 in Cancun slaagt de organisatie er niet meer in om akkoorden te sluiten. Voor het eerst vormen de ontwikkelingslanden daar een krachtig blok dat geen genoegen neemt met wat de Verenigde Staten, de Europese Unie en Japan beslissen.
zie Wereldhandelsorganisatie
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Wereldhandelsorganisatie
zie Wereldhandelsorganisatie
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.