Frankrijk was vorige week weer in de ban van het schrijnende probleem van de verwaarlozing van de voorsteden. Maandagmorgen in alle vroegte moesten bij een spectaculaire politierazzia in Villiers-le-Bel, een noordelijke voorstad van Parijs, de daders worden gearresteerd van de hevige rellen met allochtone jongeren van november vorig jaar. Volgens de groeiende groep tegenstanders van de harde aanpak van president Nicolas Sarkozy moest de mediagenieke actie alleen maar dienen om het geschonden vertrouwen in de president op te krikken. Op 9 en 16 maart kiezen de Fransen nieuwe gemeenteraden en de partij van de president doet het slecht in de peilingen. De samenlevingsproblemen, de jeugdwerkloosheid en de algemene verwaarlozing van de voorsteden zijn de centrale verkiezingsthema's.
Nogal wat Fransen - in België zal dat waarschijnlijk niet veel anders zijn - zien in de immigratie de bron van alle kwaad. Juist daarom dat het nieuwe Cité nationale de l'histoire de l'immigration een belangrijke rol kan vervullen. In oktober 2007 opende het nieuwe museum, onderzoeks- en documentatiecentrum over de geschiedenis van de migratiei in Frankrijk zijn deuren in het oude Palais de la Porte Dorée, een overblijfsel van de koloniale tentoonstelling van Parijs uit 1931.
Het centrum is een work in progress dat veel meer wil zijn dan alleen een museum. Tegen 2009 moet het documentatiecentrum helemaal online staan en komt er een multimediaal forum voor theater, film en dans. De vaste opstelling onder de naam ‘Repères' geeft alvast een zeer degelijk en boeiend overzicht van 200 jaar geschiedenis van de migratiei. Aan de hand van kaarten, grafieken, geluidsfragmenten en gebruiks- en kunstvoorwerpen kan de bezoeker kennismaken met de migratiestromen en de bijdragen die de migranten hebben geleverd aan de totstandkoming van de Franse samenleving van vandaag.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Zo blijkt in de 19de eeuw de grootste groep buitenlanders te bestaan uit Belgen. Vooral in de industrie- en mijngebieden van het noorden waren ze sterk vertegenwoordigd. Dikwijls werden ze geconfronteerd met dezelfde vooroordelen waarmee honderd jaar later de ‘gastarbeiders' uit Portugal en vooral Noord-Afrikai kregen af te rekenen: ze zorgden voor sociale onrust, lage lonen, ongezonde gettovorming of wilden zich niet voldoende ‘assimileren' aan de Franse ‘waarden en normen'. Een tentoonstelling als oogopener voor wie wil zien tenminste. Wanneer krijgt een dergelijk initiatief navolging bij ons?
Weblinks
Klik hier voor Cité nationale de l'histoire de l'immigration (Palais de la Porte Dorée, Parijs, 12de arr.)
Klik hier voor Hommes & Migrations, wetenschappelijk tijdschrift
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aardei weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aardei en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissingi of overmatig oppompen van water. Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatveranderingi veroorzaakt, ruim voor hun uitputtingi dreigt.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Over de hele wereld trekken mensen naar de rijke gebieden: Mexicanen en Salvadoranen naar de Verenigde Staten, Argentijnen naar Italië en Spanje, Egyptenaren en Pakistani naar het Midden-Oosten, Zuidoost-Aziaten naar Zuid-Korea en Japan. Wereldwijd is de allergrootste migratie die van platteland naar stad, meestal binnenin landen.
Over de hele wereld trekken mensen naar de rijke gebieden: Mexicanen en Salvadoranen naar de Verenigde Staten, Argentijnen naar Italië en Spanje, Egyptenaren en Pakistani naar het Midden-Oosten, Zuidoost-Aziaten naar Zuid-Korea en Japan. Wereldwijd is de allergrootste migratie die van platteland naar stad, meestal binnenin landen.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
In de meeste zeeën en oceanen wordt al enkele decennia meer vis gevangen dan ze kunnen verdragen. We zijn nochtans al lang gewaarschuwd voor de kwalijke gevolgen van overbevissing. Begin jaren zeventig van vorige eeuw nemen de vangsten van ansjovis in Peru een forse duik van naar schatting wel achttien miljoen ton naar een paar miljoen ton. Omstreeks 1990 is het de beurt aan de kabeljauw voor de kusten van Newfoundland in Oost-Canada om vrijwel te verdwijnen.
Het natuurlijk broeikaseffect zorgt ervoor dat het op Aarde lekker warm is met gemiddeld 15°C. Maar te veel CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer versterken dat broeikaseffect en vele wetenschappers waarschuwen voor de door de mens veroorzaakte extra opwarming en klimaatverandering. Ze wijzen op de gevaren van o.a. een stijgende zeespiegel, toenemend natuurgeweld en (te) snel opschuivende klimaatzones. Vind meer uitleg en een overzicht van belangrijke Pala artikels over klimaatverandering met links naar bronnen
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aarde weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissing of overmatig oppompen van water.Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatverandering veroorzaakt, ruim voor hun uitputting dreigt.
