Globalisering en privatisering van de oorlog in Irak bereiken Afrika
dinsdag, 1 april 2008 - 14:39
Een aspect dat bij de herdenkingen van vijf jaar oorlogi in Irak door de mediai werd verwaarloosd, is de toenemende tendens tot privatiseringi van de oorlogsvoering. Vooral Amerikaanse privéfirma's doen gouden zaken in Irak en Afghanistan: bewakingsopdrachten, catering van de troepen, heropbouw en bewaking van olie-installaties, transport en ondervraging van gevangenen, enz. Volgens recente cijfers van het Amerikaanse ministerie van Defensie werken 155.000 burgers in Irak voor dergelijke privéfirma's die taken overnemen van de VS-militairen. Daarvan is 30 procent afkomstig van zogenoemde TCN's (Third-Country Nationals), burgers van landen die niet direct betrokken partij zijn in de oorlogi. En daarvoor wordt in toenemende mate gerekruteerd in Afrikai. Doug Brooks, voorzitter van International Peace Operations Association, een overkoepelende organisatie van privébewakingsfirma's uit Washington, verklaarde onlangs dat "vele Afrikanen uit conflictgebieden de essentiële ervaring bezitten om goed te kunnen functioneren in risicogebieden zoals Irak". Maar de belangrijkste reden van de Amerikaanse belangstelling voor Afrikaans personeel is uiteraard financieel: Namibiërs zouden bereid zijn te werken als bewakingsagent in Irak voor 550 dollar per maand, terwijl Amerikanen of mensen uit Colombia, Chili of Zuidoost-Aziëi tot vijf keer meer kunnen verdienen voor een gelijkaardige opdracht. Toch stonden in september 2007 duizenden jonge Namibiërs aan te schuiven voor het rekruteringsbureau van Special Operations Consulting-Security Management Group (SOC-SMG) in de hoofdstad Windhoek. Een bewakingsagent in Namibië verdient gemiddeld 55 dollar per maand en de werkloosheid piekt er met 35 procent. Ook vele SWAPO-oudstrijders uit de bevrijdingsstrijd leven in bittere armoedei. Mensenrechtengroepen in Namibië trokken aan de alarmbel en eisen dat de regering maatregelen neemt om aan dergelijke praktijken paal en perk te stellen. De grondwet van Namibië verbiedt burgers dienst te nemen in vreemde legers, maar contracten met privébedrijven die werken voor het Amerikaanse leger in Irak vallen daar strikt genomen niet onder. Alleen Zuid-Afrikai heeft een wet aangenomen die alle vormen van rekrutering voor conflictgebieden aan banden moet leggen. Ook de VN-Conventie ter Bestrijding van Huurlingen uit 2001 is compleet voorbijgestreefd omdat er nog wordt uitgegaan van een definitie van de klassieke huursoldaat. De Oegandese minister van Arbeidi, Mwesigwa Rukutana, juichte dan weer toe dat al meer dan 6000 landgenoten een job vonden als bewakingsagent voor Amerikaanse firma's in Irak. Hij vindt dat ze goed worden behandeld en tot 90 procent van wat ze verdienen, komt ten goede aan de achtergebleven families. Dreshak Security Solutions Ltd opende in maart een eigen filiaal in Kampala om de niet aflatende stroom kandidaat-agenten voor Irak beter te kunnen selecteren.
Websites
IRIN: Private Security Firms Look to Continent for Recruits
Afbeelding
De PALA website en nieuwsbrief zijn gratis. Maar iedereen weet dat het zonder middelen niet kan. Liever dan te werken met subsidies, rekenen we op al wie Pala leest. Zo kunnen we ons ongebonden concentreren op de inhoud.
Uw steun - maandelijks, jaarlijks of éénmalig - is welkom op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Pala vzw - 3001 Leuven met vermelding 'Steun Pala'. Alvast dank.
Of misschien wil u wel vaste steungever worden? Abonnees die zich engageren voor bv. 2 of 5 euro steun per maand geven Pala de rust van stabiele inkomsten die de vaste uitgaven voor website en nieuwsbrief dekken.
Woord in de kijker: GUF – zie Global Union Federations
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
'Van wie zijn de media? De media zijn van ons'; 'Een democratische samenleving koestert betrouwbare media'; 'De mediatoekomst is aan encyclopedische journalistiek'; 'Een goede publieke omroep is best voor iedereen'; 'De openbare omroep moet dan wel de best mogelijke informatie garanderen'Vind deze artikels en nog andere over media en het belang van een goede publieke omroep op Pala.
Vormt samen met liberalisering en deregulering het trio-tje dogma’s van het neoliberalisme. Heel weinig mensen kanten zich tegen privé-bezit. Het eigendomsrecht behoort gelukkig tot onze universele mensenrechten.De belangrijke vraag is echter tot waar privé-bezit zich allemaal kan uitstrekken.Is het normaal dat mensen zich héél alleen eigenaar kunnen noemen van een oppervlakte grond ter grootte van een halve provincie wanneer miljoenen landlozen hun recht op grond en dus op inkomen en overleven door de neus geboord zien?Aanvaarden we dat collectieve voorzieningen zoals watervoorziening of publiek transport of de informatiesnelweg geprivatiseerd worden?Zijn we het ermee eens dat we geen publieke banken meer nodig hebben?Is het te verantwoorden dat het algemeen belang inzake bv. gezondheidszorg ondermijnd kan geraken omdat een privé-bedrijf eigenaar kan zijn van een kanker- of ander gen? Want dat is nieuw in deze tijden van neoliberale globalisering, dat er blijkbaar nooit genoeg geprivatiseerd kan worden, dat steeds meer goederen en diensten in privé handen terechtkomen, tot water toe, tot zelfs de privé eigendom van stukjes plant, dier of menselijk leven.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
veruit het meest bevolkte continent op onze Aarde en vaak het werelddeel van de toekomst genoemd waarheen snel het zwaartepunt verschuift, vooreerst het economische.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Zowat overal ter wereld is het vooral werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, arbeid is niet hetzelfde als contractuele loonarbeid voor een werkgever. Onnoemelijk veel mensen werken voor zichzelf en hun familie of als zelfstandige, ze zijn landbouwer, veeteler, visser, handelaar, kapper of kleermaker. Altijd is cruciaal of men genoeg verdient om behoorlijk te leven wat voor de helft van de mensen niet het geval is. De meeste landbouwers verdienen ronduit slecht. Heel veel werk in de zwarte of informele economie is onderbetaald. En ook de talrijke zogenaamde hamburgerjobs bieden een salaris onder het levensminimum. Nog erger is dat er gewoon veel te weinig werk is.De wereld staat dus voor de zware uitdaging om voldoende nuttig en fatsoenlijk betaald werk te creëren voor iedereen die wil werken. Probleem is dat de huidige globalisering vrijheid en rechten voor geld, goederen en diensten creëert zonder de rechten van arbeid te beschermen. Zo komt onze ambitie om iedereen loon naar werken te bieden in de verdrukking. De beloning voor wie werkt daalt en ze stijgt voor kapitaal. Die ongelijke machtsverdeling brengt ook grotere inkomensongelijkheid en meer armoede mee.