LivreAcesso.Net: toegang tot informatie die overheid niet biedt
dinsdag, 29 januari 2008 - 14:29
De Braziliaanse federale grondwet voorziet in het recht van alle burgers op toegang tot publieke informatie. Zo hoort het ook in een democratisch land, want geen democratie zonder transparantie en recht op informatie. Maar de Braziliaanse wetgever heeft totnogtoe nagelaten om een kader te scheppen die dat recht ook echt toepasbaar maakt. Het gevolg is dat essentiële overheidsinformatie maar mondjesmaat beschikbaar is en dan nog alleen voor hen die weten hoe en waar te zoeken. Corruptiei en rechtsonzekerheid maken dan ook vooral slachtoffers onder de armste bevolkingsgroepen die nauwelijks hun rechten kennen en zeker geen dure advocaten kunnen betalen. Om aan dit democratisch deficiti wat te verhelpen, is half januari de interactieve portaalsite LivreAcesso.Net gelanceerd. Het initiatief gaat uit van de internationale mensenrechtenwaakhond inzake vrije meningsuiting, Article 19, genoemd naar het fameuze artikel in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mensi. De zeer actieve Braziliaanse civiele samenlevingi was al lang vragende partij naar meer transparantie en een afdwingbaar recht op informatie. De Braziliaanse afdeling van Article 19 werkt hiertoe nauw samen met de vakbondskoepel Central Única dos Trabalhadores (CUT) en de studentenvakbond UNE (União Nacional dos Estudantes). Het juridische vacuüm leidt nog al te vaak tot willekeur en onverantwoordelijkheid van overheidsambtenaren. Zonder informatie is het voor de burger ook onmogelijk om te participeren aan het beleid of enige vorm van controle uit te oefenen. Alleen over milieuzaken bestaat er op federaal niveau een minimaal wettelijk kader dat het recht op informatie van de burgers garandeert. De nieuwe portaalsite biedt informatie over de meest uiteenlopende onderwerpen die te maken hebben met vrije meningsuiting, recht op informatie, transparantie, anticorruptie en controle en maakt gebruik van video's en podcasts om de drempel zo laag mogelijk te houden. Deelnemende NGO's kunnen hun informatie er makkelijk kwijt dankzij het Wiki-formaat. Wie zich registreert, kan deelnemen aan alle discussiefora.
De Internationale Overeenkomst over Migratie kan niet op algemene instemming rekenen. Wie een oordeel wil vormen, kan best het document van 34 pagina’s lezen. Dat zijn er niet zoveel, vergelijk bv. met het op tafel liggende Brexit voorstel.
"Alle plastiek moet verdwijnen". Luke Ming Flanagan is een man met een zending. Fan van Flash Gordon en keizer Ming, met gelijkende baard. Dit Iers Europarlementslid, erg gesteld op zijn onafhankelijkheid, wil "zero waste". Een interview.
Het ontbreekt ons aan een ernstig migratiebeleid. En er is geen spoor van een ontwikkelingspolitiek die werkt. Wat dan? Een mondiaal basisinkomen is de beste hefboom om snelst en meest effectief welvaart en welzijn te verspreiden. Derde deel van de artikelreeks Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer.
Vorige bijdrage leerde: Europese politici verzuimen ernstig migratiebeleid uit te werken. Tweede grote falen: al ruim 50 jaar lukt het niet om wereldwijd een duurzame economie te stimuleren. Dit is deel twee van de artikelreeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.
India bouwt al 20 jaar hekken op de grens met Bangladesh. China sluit de grens met Noord-Korea af en Saoedi-Arabië met Jemen. Niet enkel de VS, Israël of sommige Europese landen hebben iets met muren. Eerste artikel in de reeks 'Migratie en ontwikkeling: de olifanten in de kamer'.
De courante agro-industriële landbouw zit op alle manieren in een doodlopende straat. De analyse daarvan is sinds het begin van Pala te vinden in diverse artikels, zie o.a. de links bij landbouw en voedsel, en in het boek Koe 80 heeft een probleem dat spijtig genoeg nog altijd even relevant is als bij het verschijnen tien jaar geleden.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
de economie is de voorbije decennia door het wegvallen van vele grenzen als het ware in de mondiale champions league gaan spelen. Maar overheid en samenleving spelen vooral nog nationaal, een beetje Europees en veel te weinig op wereldschaal. Zo verliezen ze hun democratische greep die hen binnen de nationale grenzen in staat stelde de nodige sociale en ecologische spelregels op te leggen aan de economie en haar te gebruiken om de welvaartsstaat te realiseren. Dat lukt niet langer wanneer de economische macht huist bij multinationals, enkele grote landen, instellingen zoals IMF en bovenal zoiets ongrijpbaars als de volledig vrije wereldmarkt. Het democratisch deficit kan enkel maar worden overwonnen indien politiek en samenleving zich op wereldvlak organiseren om de economie afdwingbare regels op te leggen. Daarvoor moet ook de overheersende opvatting sneuvelen dat politiek zich ver moet houden van de economie.
Ga naar volledige verklaring
Het loopt niet altijd even vlot, maar overal ter wereld geven steeds meer mensen uiting aan hun emancipatiedrang. Werknemers, boeren, vrouwen, landlozen, consumenten, minderheden, activisten voor milieu, mensenrechten, cultuur... ze verenigen zich in tal van organisaties. Op dat maatschappelijke middenveld tussen individu en overheid - de civiele samenleving dus - wordt het gelukkig alsmaar drukker. Daar is er met andere woorden veel sociale beweging.
