Nederlanders en Vlamingen buigen zich over duurzame en solidaire economie

dinsdag, 15 januari 2008 - 14:44

Meer dan driehonderd deelnemers hebben op 10 januari 2008 in Tilburg de conferentie ‘Een comfortabele waarheid' bijgewoond. Ze zoeken naar en pleiten voor snelle economische beleidswijzingen richting duurzame en solidaire economie i.
Susan George verzorgde de inleiding. Ze wees op de ecologische crisis en op de noodzaak van een drastische verandering, hoe moeilijk dat ook is in een kapitalistische wereld. Er zit niets anders op dan de politici die we hebben te overtuigen dat ecologie opbrengt. De conversie naar een ecologische economie i vergeleek ze met het voeren van een oorlog i, een vergelijking die begin vorig jaar ook werd gemaakt in een PALAbrief. En om die te succesvol te voeren, is er nood aan een nieuw verhaal of een nieuwe ‘verlichting', te realiseren door een zeer brede coalitie.
Het economendebat liet intellectuele strijd zien: niet zozeer over het misleidende karakter van het bruto nationaal product i of over het afdwalen van de economie i die de jongste decennia is gaan denken dat ze objectief is, dat ze alles in geld i kan uitdrukken en daardoor voorbijgaat aan niet-meetbare kwalitatieve werkelijkheden zoals bv. biodiversiteit i, want daarover blijkt vooral overeenstemming; maar wel is er strijd over het weggooien dan wel het aanvullen van het BNP i als maatstaf, over het al dan niet binnenbrengen van geluk in de economie i - omdat geluk dikwijls niet te maken heeft met de aanwending van schaarse middelen -, over hoe positief de mondiale samenleving al dan niet evolueert, over de remmende kracht van de regerende angst voor de toekomst en over waar de macht i halen om de ecologische economie i te forceren.
Waarna de deelnemers zich verspreiden over zeven werkgroepen rond evenveel thema's omdat de overgang naar een ecologische economie i op alle gebieden moet gebeuren. Bij terugkeer was er ten slotte een afsluitend debat met vooral deelnemers uit de politiek, de vakbonden i en het bedrijfsleven. Te onthouden is zeker de stelling dat het klimaatverdrag i meteen ook dé hefboom bij uitstek is voor een mondiale inkomensherverdeling, namelijk door de milieugebruiksruimte te verdelen. Versta, als elke samenleving op onze planeet een beperkt rantsoen uitstootrechten van broeikasgassen toegemeten krijgt, herverdeelt dat veel meer dan alle ontwikkelingsamenwerking bij elkaar.