Rijke landen zouden veel meer kunnen doen voor Afrika: Commitment to Development Index for Africa
dinsdag, 27 mei 2008 - 21:43
Over de zin en onzin van ontwikkelingssamenwerkingi voor de échte ontwikkelingi van de armste landen, vooral dan in Afrikai, zijn al talloze rapporten volgeschreven. Meestal beperken die zich tot ontwikkelingshulp in de strikte zin: financiële transfers van Noord naar Zuid. Op 26 en 27 mei buigt de EUi-ministerraad voor Algemene Zaken en Buitenlandse Betrekkingen (GAERC) zich in Brussel over de vraag hoe de Europese ontwikkelingsinspanningen effectiever kunnen bijdragen tot het bereiken van de VN-Millenniumdoelstellingen in de armste landen. Volgens Concord, de koepel van Europese NGO's, is er reden tot grote ongerustheid. Ondanks herhaalde beloften om de officiële hulp op te voeren, daalde die van de EUi-landen van 0,41 procent van het BNPi in 2006 tot 0,38 procent in 2007. Ook in België was er een daling. Als die trend aanhoudt, zal de EUi in 2010 75 miljard euro minder hulp geven dan aanvankelijk beloofd.
In een steeds meer globaliserende wereld spelen echter nog vele andere factoren een essentiële rol in de kansen die landen al dan niet krijgen om hun ontwikkelingi op gang te brengen. De in Washington gevestigde onafhankelijke denktank Center for Global Development (CGD) publiceert al sinds 2003 een wereldwijde Commitment to Development Index (CDI) waarin met zoveel mogelijk factoren wordt rekening gehouden om de algemene ontwikkelingsinspanning van de 21 belangrijkste rijke donorlanden te bepalen. Een methode die een veel genuanceerder beeld laat zien dan alleen het percentage van het BNPi voor officiële ontwikkelingshulp, omdat ook handelsbarrières, investeringen of veiligheidsaspecten in rekening worden gebracht. Voor het eerst werd deze oefening specifiek toegepast op Sub-Sahara Afrikai. Onderzoeker David Roodman onderscheidde zeven beleidsterreinen: hulp, handel, investeringen, migratiei, klimaat en milieu, veiligheidi en technologie. Op een aantal vlakken bevestigde deze oefening de algemene tendensen, maar toch kwamen er enkele verrassende conclusies naar voren. Zweden scoorde het hoogste omdat het veel hulp geeft én zich engageert voor veiligheidi in conflictgebieden. Ierland staat op de tweede plaats dankzij het grote aandeel van Afrikai in zijn hulppakket en de essentiële inspanning bij het leveren van blauwhelmen voor de VN-vredesmacht in Liberia. Het Verenigd Koninkrijk verdiende de derde plaats wegens zijn consistente handels- en investeringsbeleid. Portugal staat op zes omdat het meer dan andere EUi-landen een liberaal migratiebeleid voert ten aanzien van Afrikanen. België volgt op de tiende plaats. De VS staat op dertien en kreeg vooral slechte punten omdat het nog altijd het Kyoto-verdrag niet ondertekende en vanwege zijn militair beleid. Helemaal onderaan staan landen zoals Italië, Oostenrijk en vooral hekkensluiter Japan. Japan biedt als rijk land al relatief weinig hulp en werpt bovendien hoge handelsbarrières op voor landbouwproducten uit Afrikai. Toch is de algemene conclusie dat de rijkste landen veel meer zouden kunnen doen voor het armste continent.
Websites
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Klik hier voor Center for Global Development (CGD, Washington DC)
klik hier voor Commitment to Development Index for Africa (CDI): volledig rapport downloadbaar
klik hier voor Concord-rapport ‘The Truth about European Development Aid'
klik hier voor Eurodad & OESO-DAC cijfers over officiële ontwikkelingshulp 1
klik hier voor Eurodad & OESO-DAC cijfers over officiële ontwikkelingshulp 2
Onze politici verzuimden de toekomst voor te bereiden in de meest levensbelangrijke domeinen. Krijg zicht op hun ernstige falen met een presentatie van het nieuwe boek 11 politieke dwaasheden door Dirk Barrez.
De wereld maakt zich dan toch kopzorgen over het sterk stijgende verbruik van schaarse grondstoffen. Die megatrend riskeert soms voor problemen met de bevoorrading te zorgen en hindert in grote mate de transitie naar duurzaamheid.
Zijn we veroordeeld tot een afschuwelijk dilemma? Ofwel de planeet redden, ofwel de mensen redden? Neen dus, of toch niet noodzakelijk, er is een uitweg van rechtvaardige duurzaamheid mogelijk, tegelijk sociaal én ecologisch.
"Als kankerpatiënt ben ik dankbaar voor de fantastische verwezenlijkingen van wetenschap en technologie. Als doctor is mijn geloof dat hun vooruitgang bijdraagt aan een betere wereld zwaar aangetast." Een pleidooi voor democratie in een achterhaald onderzoeksysteem.
PLANETAIRE GRENZEN 4. De verzuring van de oceanen verloopt minstens honderd keer sneller dan ooit in de jongste twintig miljoen jaar. Zelfs de meest afgelegen delen ontsnappen niet aan menselijk ingrijpen.
Waar en in welke omstandigheden worden onze kleren gemaakt? Dat is de vraag die de Schone Kleren Campagne zich stelt. De kledingindustrie is een schoolvoorbeeld van de globalisering. Onze kleren zijn echte wereldproducten: gemaakt aan de ene kant en gekocht aan de andere kant van de wereld. De toegenomen concurrentie heeft echter geen gunstig effect op de arbeidsomstandigheden. Lage lonen, lange werkuren, onderdrukking van vakbonden, slechte verlichting en verluchting… zijn schering en inslag. Sociale spelregels worden niet gerespecteerd. Op de vrije markt zijn multinationals de sterspelers en lijkt de overheid buitenspel te staan. De belangen van miljoenen kledingarbeidsters staan op het spel. De Schone Kleren Campagne ziet een actieve rol voor de consument want koopkracht is macht. Ze wil met consumentenacties bijdragen tot de verbetering van de arbeidsomstandigheden in de kledingindustrie. Ze wil op een positieve manier actie voeren en wil geen boycot van één merk of keten. Vanzelfsprekend moet zo’n actie internationaal zijn. Ze begon in Nederland en wordt nu ook gevoerd in België, Frankrijk, Duitsland, Engeland, Italië, Oostenrijk, Spanje, Zweden en Zwitserland. In Vlaanderen hebben eind 1995 een vijfentwintigtal organisaties een Schone Kleren platform gevormd. Het gaat om vakbewegingen, derdewereldorganisaties, socio-culturele organisaties, jeugdorganisaties en consumentenorganisaties. Wereldsolidariteit heeft de taak van secretariaat en coördinator op zich genomen. De campagne vraagt vooreerst aan consumenten om stil te staan bij ons aankoopgedrag. De kledingverkopende bedrijven worden opgeroepen om aan leveranciers even hoge eisen te stellen inzake arbeidsomstandigheden als inzake kwaliteit en leveringsvoorwaarden. Er wordt hen gevraagd om een gedragscode te ondertekenen. Ook van de kledingproducerende bedrijven in Vlaanderen vraagt de campagne dat zij de internationale naleven en laten controleren. Dit geldt zowel voor hun productie hier als die in uitbesteding in het buitenland. Ten derde vraagt de campagne aan politici een regel -en wetgeving te ontwikkelen die kan bijdragen tot de toepassing van de arbeidsnormen van de Internationale Arbeidsorganisatie. Ten vierde wil de campagne samenwerken met partners van vakbonden en (vrouwen)organisaties in het Zuiden en hen ondersteunen.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
zie onder ontwikkeling
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
zie Europese Uniezie ook Europees model
zie Europese Uniezie ook Europees model
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
zie Europese Uniezie ook Europees model
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Het bnp of bruto nationaal product telt gewoon op wat er zoal aan goederen en diensten is voortgebracht in een land. Maar wat het resultaat daarvan is, daar vertelt de meetlat niets over.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Over de hele wereld trekken mensen naar de rijke gebieden: Mexicanen en Salvadoranen naar de Verenigde Staten, Argentijnen naar Italië en Spanje, Egyptenaren en Pakistani naar het Midden-Oosten, Zuidoost-Aziaten naar Zuid-Korea en Japan. Wereldwijd is de allergrootste migratie die van platteland naar stad, meestal binnenin landen.
Onder toelichting weblinks naar artikels en instellingenIn nationale staten behoort het geweldmonopolie toe aan de overheid, die er heel terughoudend, streng gereglementeerd en democratisch gecontroleerd moet mee omspringen. Net zo komt het internationale geweldmonopolie toe aan de mondiale en regionale overheden.
Onder toelichting weblinks naar artikels en instellingenIn nationale staten behoort het geweldmonopolie toe aan de overheid, die er heel terughoudend, streng gereglementeerd en democratisch gecontroleerd moet mee omspringen. Net zo komt het internationale geweldmonopolie toe aan de mondiale en regionale overheden.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
zie Europese Uniezie ook Europees model
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
