Solidariteit met Iraanse vakbondsleider Mansour Osanloo
dinsdag, 23 oktober 2007 - 12:58
Mansour Osanloo, de Iraanse vakbondsleider die sinds 10 juli 2007 voor de derde keer in de gevangenis zit, is internationaal uitgegroeid tot het symbool van verzet van de Iraanse werknemersi tegen het gebrek aan vakbondsvrijheid in hun land. De Internationale Federatie van Transportarbeiders (ITF) heeft haar internationale actieweek (Organising Globally - Building Union Power, 15 tot 21 oktober) volledig in het teken gesteld van solidariteit met de Iraanse vakbondsmensen. Want naast Osanloo zitten nog twee andere vakbondsleiders, Ebrahim Madadi (buschauffeurs) en Mahmoud Salehi (bakkersbond), in de gevangenis vanwege hun onafhankelijk vakbondswerk. Alleen door de regering goedgekeurde en regimegetrouwe vakbondeni zijn toegelaten in Iran, dat daarmee flagrant ingaat tegen de regels van de Internationale Arbeidsorganisatiei (IAOi). Sinds Osanloo in juni 2005 samen met enkele collega's de onafhankelijke vakbond van buschauffeurs in Teheran oprichtte, bracht hij al 366 dagen in de gevangenis door. Onder druk van internationaal protest kwam hij al twee keer op borg vrij zonder dat hij ooit officieel in staat van beschuldiging werd gesteld. Op 10 juli sleurden geheime agenten hem van een stadsbus en brachten hem naar de gevangenis. Zijn vrouw kreeg rake klappen nadat ze een ontmoeting had met een VN-vertegenwoordiger over het lot van haar man in de beruchte Evin-gevangenis. Pas in september kreeg Osanloo eindelijk de kans om met zijn advocaat te spreken en kort daarna ook zijn familie te ontmoeten. Ondertussen blijkt dat hij dringend medische zorg nodig heeft, zoniet dreigt hij blind te worden. Van Noorwegen tot Marokko, van Managua tot Bangkok hebben vakbondsmensen vorige week actie gevoerd uit solidariteit met Osanloo. Op YouTube heeft ITF een korte film geplaatst over het leven en werki van de Iraanse vakbondsleider en Amnesty International startte een online petitie die 24 uur na de lancering al 6000 handtekeningen verzamelde. Onder druk van de wereldwijde vakbondsacties heeft de gevangenisdirectie dan toch toegestaan dat Osanloo zaterdag dringend medische verzorging kreeg voor zijn oogziekte. De ITF hoopt dat dit een eerste stap kan zijn naar een meer humane en rechtvaardige behandeling van Iraanse gevangenen. De acties voor de vrijlating van de vakbondsmensen gaan door. De Iraanse autoriteiten hebben totnogtoe geweigerd om met vakbondsdelegaties te praten.
Het is een paradox waar niet hard genoeg op gehamerd kan worden. Economische groei leidt op zichzelf niet tot vermindering van ongelijkheid. Zelfs een vermindering van het aantal armen in een land vloeit niet voort uit louter economische groei.
Kan dat, werknemers die hun eigen baas zijn? In werkerscoöperaties zijn de medewerkers de coöperanten. Ze brengen zowel hun arbeid als het nodige kapitaal in. Zo zijn zij die werken tegelijk eigenaars en bazen in hun coöperatieve bedrijf. Het boek 'De werkerscoöperatie' belicht dit alternatief.
Betaalbare gezondheidszorg voor iedereen. Het is al vele jaren één van de grote internationale dromen. Tegelijk blijft het voor honderden miljoenen mensen een onhaalbare droom, en bijten overheden en samenlevingen hun tanden stuk op deze belangrijke opdracht. Brengt onderzoek redding?
David Erdal, Schotse ondernemer, auteur en onderzoeker, getuigt over de kracht van de werknemerscoöperatie, voortrekker in betrokkenheid en tevredenheid van werknemers.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
De IAO dateert uit 1919, is daarmee één van de oudste internationale organisaties en is gevestigd in Genève. Na de Tweede Wereldoorlog groeit zij binnen de Verenigde Naties uit tot de dochterorganisatie die gespecialiseerd is in sociaal beleid.
zie Internationale Arbeidsorganisatie
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
