Unesco werkt verder aan ons mondiale netwerk van biosfeer reservaten
woensdag, 3 juni 2009 - 19:11
Hoe erg de ecologische toestand van onze planeet en vele van haar ecosystemen ook is, we zoomen niet altijd in op wat fout loopt. Op het Zuid-Koreaanse eiland Jeju vergaderde vorige week de Internationale Coördinatieraad van het Programma voor Mens en Biosfeer. Er is beslist om tweeëntwintig nieuwe locaties toe te voegen aan het Mondiale Netwerk van Biosfeer Reservaten van Unescoi.
Niet onbekend is Fuerteventura, het tweede grootste van de Canarische Eilanden, belangrijk voor zowel de veelheid van heel verschillende ecosystemen - van woestijn tot oceaan - als voor de aanwending van hernieuwbare energie. Want deze reservaten willen mee uitzoeken hoe milieubescherming best samengaat met duurzame economische ontwikkelingi. In een wereld die haar menselijke bevolkingi wel tienduizend maal heeft zien toenemen sinds de opkomst van de landbouwi, is dat niet makkelijk meer.
Er is de delta van de Orinoco rivier in Venezuela. Niet enkel is de rijke biodiversiteiti beschermd, bedoeling is ook dat dit gebied in een beter leven kan voorzien voor de gemeenschappen van het Warao volk.
Afbeelding
11 POLITIEKE DWAASHEDEN
Afbeelding
TRANSITIE. Onze welvaart van morgen
Afbeelding
COOPERATIES. Hoe heroveren we de economie?
Met Nokrek, Pachmarhi en Similipal bevinden zich drie Indiase reservaten op de lijst waar tijgers en andere wilde dieren thuis zijn. Meestal is er ook expliciete aandacht voor de plek van de inheemse volkeren en hoe zij hier beter van worden.
Dichter bij ons zijn de Zwabische Alpen nabij het Duitse Stuttgart beschermd. Op het vlak van duurzame ontwikkelingi gaat de aandacht hier naar landbouwi, bosbouw, ecotoerisme, groene en lokale producten. Een uitstekende troef is dat het om één van de grootste stiltegebieden gaat van Baden-Württemberg.
Unescoi beklemtoont dat bescherming én gebruik van natuurlijke hulpbronnen zoals water en land samen moeten gaan. En de Biosfeer Reservaten zijn nodig om uit te vissen hoe we dat best aanpakken. (DB)
Als politiek een archislechte beurt maakt - in vele landen en in de EU - kan een lezing en samenspraak over een boek getiteld '11 politieke dwaasheden' verloren energie lijken. Slechts stimulerende verhalen zouden duurzame veranderingen in gang zetten. Maar dat klopt dus niet helemaal.
Kunnen politici zich na hun ten gronde mislukte klimaatconferentie - er blijft veel te grote uitstoot van broeikasgassen - herpakken op de Biodiversiteitsconferentie in Montreal? Want voor biodiversiteit zitten we nog meer in het rood.
“Alleen bevlogen teksten en goede intenties in het begin van conferentie”. Afgevaardigden van het Europees Parlement weten waarom ze de eerste week van de klimaatconferentie in Egypte aan zich laten voorbijgaan. (Foto - overstromingen Pakistan 2022 treffen tientallen miljoenen)
Nog altijd bedreigt de inname van grond het meest de natuur. Maar klimaatverandering wordt snel de grootste oorzaak. Dat de populaties van wilde dieren in nog geen vijftig jaar gemiddeld twee derde daalden toont hoe dramatisch de biodiversiteit instort. Hoog tijd voor meer natuur.
Economie is de kunde om de schaarste te beheren. Vreemd dat politici en economen daar zo weinig over te zeggen hebben nu exploderende gasprijzen, droogteperiodes met slinkende watervoorraden, honger en inflatie annex economische crisis toeslaan.
Vele arme landen zijn heel afhankelijk van de uitvoer van grondstoffen voor hun inkomen. Maar de prijzen zijn wisselvallig en op lange termijn dalen ze zodat hun inkomen zakt. In de vorige eeuw, toen men nog echt aan een andere betere wereld wilde werken, sloot men grondstoffenovereenkomsten die daaraan moesten verhelpen. Middelen daartoe zijn productie en/of exportbeperkingen, buffervoorraden en contracten over verzekerde levering en/of afname. Er schiet niet veel meer van over.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
UNESCO is de Engelse afkorting van de VN Organisatie voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur.zie ook Conventie Culturele DiversiteitWebsite Unesco
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
Dieren en planten waren nooit veilig voor de mens maar hun uitstervingsritme ligt veel hoger dan ooit, een rijkdom die wellicht voor altijd verloren gaat.
Uiterst ambigu en onbevredigend stapelbegrip, net als het begrip ontwikkeling zelf, wil zowat alles omvatten en zegt eigenlijk niets. Die onduidelijkheid verbergt dat het feitelijk om een light versie gaat van onze huidige economie die hier en daar wat bijschaving nodig zou hebben. Terwijl echte duurzaamheid drastische en structurele veranderingen impliceert, ja zelfs het ontwikkelen van een heel andere economie.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
UNESCO is de Engelse afkorting van de VN Organisatie voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur.zie ook Conventie Culturele DiversiteitWebsite Unesco