Economische groeii en respect voor fundamentele rechten van arbeiders gaan niet altijd samen. De beruchte maquila's, multinationale bedrijveni gevestigd in de vrijhandelszones van Centraal-Amerika, blinken niet bepaald uit wat arbeidsomstandigheden betreft. Af en toe behalen arbeiders ondanks intimidaties en dreigementen met sluiting toch een kleine overwinning. Neem nu de Vaqueros Navarra-jeansfabriek in Tehuacan in de Mexicaanse deelstaat Puebla. Dit bedrijf van de Navarra Group levert aan bekende Amerikaanse jeansmerken zoals Gap, Levi Strauss, American Eagle Outfitters, The Limited, Warnaco, Abercrombie & Fitch en Tommy Hilfiger. Sinds enkele jaren weigert de directie onafhankelijke vakbondeni te erkennen. Alleen vakbondeni die sterk gelieerd zijn met de PRI, de partij die in de staat Puebla de politieke touwtjes stevig in handen heeft, zijn gemachtigd om namens de arbeiders te onderhandelen over lonen en arbeidsomstandigheden. De grote meerderheid van arbeiders zijn jonge indigena-vrouwen die tegen minimumlonen werken. Wie het met de gang van zaken niet eens is, krijgt ontslag of wordt bedreigd. 45 vakbondsmensen werden eerder dit jaar al ontslagen.
Op 10 juli spraken arbeiders zich uit voor de vorming van een eigen 19 September-vakbond die zou aansluiten bij het Frente Auténtico del Trabajo (FAT). De directie dreigde zelfs met sluiting van de hele fabriek. Op vrijdag 23 november werden dan toch verkiezingen voor vakbondsafgevaardigden gehouden. 263 arbeiders stemden voor de onafhankelijke bond, 190 voor de ‘officiële' bonden.
De uitslag is merkwaardig als je de manier van stemmen kent: tegen de afspraken in wou de directie immers geen geheime stemming organiseren. De arbeiders moesten zich in het openbaar, in de fabriek en in aanwezigheid van afgevaardigden van directie, officiële bonden en overheid, uitspreken voor de vakbond van hun keuze. Sommigen hadden vooraf bedreigingen ontvangen. Het in Canada gevestigde Maquila Solidarity Network blijft de zaak opvolgen en vindt dat de directie de uitslag moet respecteren. De 19 September-vakbond eist alvast dat de 45 ontslagen werknemersi weer in dienst komen.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
Af en toe, zoals met de instorting van de Rana Plaza textielfabriek of de sluiting van Ford Genk, worden we brutaal herinnerd aan de globalisering van onze economie. Maar hoeveel mensen werken in wereldwijde productieketens? En gaan hun inkomens erop vooruit?
Vorig jaar gaf de wereld 1676 miljard dollar uit aan legers en hun wapens. Dat is 2,3 procent van het volledige wereldinkomen. Hoeveel potentieel aan civiele bestedingen verliezen we hiermee?
De consensus in de Verenigde Staten dat vrijhandel altijd goed zou zijn, is doorbroken in de campagne voor de presidentsverkiezingen. Voert de VS straks een meer protectionistische koers?
Kan dat, werknemers die hun eigen baas zijn? In werkerscoöperaties zijn de medewerkers de coöperanten. Ze brengen zowel hun arbeid als het nodige kapitaal in. Zo zijn zij die werken tegelijk eigenaars en bazen in hun coöperatieve bedrijf. Het boek 'De werkerscoöperatie' belicht dit alternatief.
Goed wonen is van onschatbaar belang. Dan is het meer dan spijtig dat het aanbod aan de zogenaamde ‘onderkant van de woningmarkt’ – versta mensen met een laag inkomen - onvoldoende, dikwijls onaangepast of zelfs ronduit slecht is. Onbegrijpelijk dat we tussen privé en overheid niet massaal wooncoöperaties introduceren.
In een wereld vol noden is vanzelfsprekend veel welvaart nodig. Eigenlijk fungeert de economie vooral als een grote draaischijf tussen onze economische mogelijkheden aan de ene kant en onze behoeften en ambities aan de andere kant. Om die behoeften en ambities te stillen is de economie en de economische productie hard nodig.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Nog altijd zijn vakbonden, samen met boerenbewegingen, veruit de grootste sociale organisaties die de wereld kent. Nog altijd zijn vakbonden het allerbeste instrument voor werknemers om hun belangen te verdedigen. Samen staan ze sterker om goede loons- en arbeidsvoorwaarden af te dwingen, om er met andere woorden voor te zorgen dat zij fatsoenlijk kunnen leven van hun werk en dat zij kunnen werken in behoorlijke en veilige omstandigheden. Slechts als ze samen optreden, kunnen werknemers beletten dat hun loons- en arbeidsvoorwaarden achteruitgaan of hun werk zelfs verdwijnt, en daarmee ook hun inkomen.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
