In het kader van Amsterdam Wereldboekenstad organiseert het Nederlandse Tropenmuseum op 15 mei een lezingenmiddag met debat over ‘visies op de ontwikkelingi van Afrikai'. Auteur, dichter en bezieler van de Afrikaanse romanreeks ‘In de Knipscheer', Jan Kees van de Werki, presenteert er zijn kijk op Afrikaanse vraagstukken en oplossingen. Van de Werki geeft in zijn nieuwste boek Sahara, stad en savanne zijn persoonlijke indrukken weer tijdens een maandenlange reis door zijn geliefde West-Afrikaanse landen Mali en Niger. Landen van dichters en koraspelers, nomaden, grote afstanden, droogte, slechte en stoffige wegen, en conflicten met de Toeareg-bevolkingi. Vraagstukken over de zin en onzin van ontwikkelingshulp gaat hij daarbij beslist niet uit de weg. Westerse oplossingen hebben niet gewerkt. Beide landen bungelen nog altijd helemaal onderaan het lijstje van de minst ontwikkelde landen. Miljarden zijn er geïnvesteerd in ontwikkelingsprojecten die schijnbaar weinig of niets hebben opgeleverd voor de gewone mensen. Van de Werki bezit een gezonde scepsis ten opzichte van de professionele ontwikkelaars en hun plannen die zich moeiteloos aanpassen aan de nieuwste modetrends. Toch ging hij in op het verzoek van de Nederlandse ontwikkelingsorganisatie SNV om te zien en te voelen hoe die zich opstelt en verhoudt tot het leven van elke dag. Zijn prettig leesbaar boek krijgt extra reliëf door de vele spreekwoorden, gezegden, oude epische verhalen en gedichten die rijkelijk zijn verhaal doorspekken. Gezegden maken vaak zoveel meer duidelijk over hoe een land tegen ontwikkelingi aankijkt dan taaie rapporten en cijfers.
Taal laat zien wat voor een enorme kloof er gaapt tussen de wereld van de politici en de ontwikkelingswereld aan de ene kant en de straat en de eeuwenoude poëzie aan de andere. Van de Werki gaat op zoek naar een sleutel, naar een beter begrip van die kloof. Hij beschrijft treffend hoe tijdens een jaarlijks veefeest in het stoffige plaatsje Ingal (Niger) een minister verschijnt in een geblindeerde auto met gewapende soldaten, een nietszeggende speech geeft en weer verdwijnt zonder ook maar te luisteren naar wat de mensen echt bezighoudt. "Zijn woorden waaien weg en zullen er nooit meer toe doen. Terwijl de spreekwoorden van de nomaden de eeuwen hebben overleefd. Twee taalregisters leven naast elkaar." Er is iets fundamenteel mis met ‘ontwikkelingi'. Mali doet al decennialang precies wat de donoren zeggen: van structurele aanpassingsprogramma's tot decentralisatie en gendergelijkheid. Het helpt allemaal bitter weinig om de armsten uit hun benarde positie te halen. Twee werelden, twee vormen van taal, komen elkaar zelden of nooit tegen.
Jan Kees van de Werki, Sahara, stad en savanne. Een reis door Mali en Niger, KIT Publishers, Amsterdam, 2007, 192 p.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
De Internationale Overeenkomst over Migratie kan niet op algemene instemming rekenen. Wie een oordeel wil vormen, kan best het document van 34 pagina’s lezen. Dat zijn er niet zoveel, vergelijk bv. met het op tafel liggende Brexit voorstel.
"Alle plastiek moet verdwijnen". Luke Ming Flanagan is een man met een zending. Fan van Flash Gordon en keizer Ming, met gelijkende baard. Dit Iers Europarlementslid, erg gesteld op zijn onafhankelijkheid, wil "zero waste". Een interview.
De kiezers schudden bij de gemeenteraadsverkiezingen de politieke kaarten. Maar doorslaggevend is wat daarna gebeurt, welke beleidskeuzes maken de politici? Verkozenen die snel de weg van een duurzame toekomst willen inslaan, kiezen best nu al hun absolute prioriteiten.
Apple heeft 14,3 miljard euro op een geblokkeerde rekening gestort. Dat is de volledige som aan achterstallige belastingen en intresten die het bedrijf aan Ierland moet betalen... als het ook in beroep ongelijk krijgt.
In 1987 verschijnt Our Common Future, een rapport van de Commissie Milieu en Ontwikkeling van de Verenigde Naties. Het introduceert voor de hele wereld het concept van duurzaamheid met een vrijwel perfecte definitie.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
