Home

Vrouwen in het zwart protesteren in Belgrado elke week tegen oorlog en straffeloosheid

Tijdens de begrafenis van Slobodan Milosevic kwamen nationalistische Servische groeperingen weer openlijk op straat om hun steun te betuigen aan de vroegere dictator. Milosevic, die verantwoordelijk wordt gehouden voor de dood van duizenden burgers uit Kroatië, Bosnië en Kosovo tijdens de burgeroorlogen die Joegoslavië deden uiteenvallen in de jaren negentig, geldt voor sommige Serviërs immers nog altijd als een ‘held’.

Dat lang niet iedereen in Belgrado hoog oploopt met de vroegere dictator bewijzen de volgehouden acties van Women in Black Against War. Deze vrouwenvredesbeweging houdt sinds oktober 1991 iedere woensdagmiddag een vreedzame protestactie op het  Plein van de Republiek, hartje Belgrado. De vrouwen, allen volledig in het zwart gekleed, dragen slogans met zich mee waarin ze de Servische regering oproepen om voor eens en altijd te breken met het verleden van straffeloosheid, militarisme en nationalisme.

Als eersten pleitten zij voor de uitlevering van Milosevic aan het VN-tribunaal in Den Haag. Een eis die hen niet in dank werd afgenomen door nationalistische kringen, die vaak de steun genoten van politie en veiligheidsdiensten. Sommige vrouwen werden bedreigd en moesten onderduiken. Maar ze hielden vol en blijven protesteren. Nu eisen ze o.a. de uitlevering van Mladic en Karadic, beiden beschuldigd van oorlogsmisdaden in Bosnië-Herzegovina, maar nog altijd officieel ‘spoorloos’.

Algemene website ‘Women in Black’ (internationaal):
http://womeninblack.org/vigils-arround-the-world/europa/serbia/
Women in Black – Belgrado: www.zeneucrnom.org

Regio's: 
Landen: 

Lees ook

Van oorlog, banken en Europa: we kunnen ons niet veroorloven zo slecht onze toekomst in te gaan

Zo stond het al in PALA zeven maanden geleden: ‘Met de nieuwste beslissing om bijna geruisloos gevechtsvliegtuigen naar Afghanistan te sturen, gaat België samen met o.a. Nederland steeds meer feitelijk aan de kant staan van een land dat oorlogen voert zonder, zoals al ruim zestig jaar afgesproken, te passeren via de Verenigde Naties en haar Veiligheidsraad. Het lijkt er sterk op dat we een illegale oorlog aan het steunen zijn en dat zonder parlementair en maatschappelijk debat of legitimering. Zijn we het daarmee eens?' (1)

Wie niet de oorlogen van het verleden wil voeren, maar wel zich voorbereiden op de toekomst, doet er goed aan het verschil tussen een aanvalsoorlog en een democratisch gemandateerde politie-operatie te kennen en te respecteren.

Vrouwen brengen verdeelde gemeenschappen bijeen in Cyprus

Van alle lidstaten van de Europese Unie is het kleine Cyprus misschien wel het meest bizarre land. Al sinds 1974 leven de twee grote gemeenschappen van het eiland, de Griekse in het zuidelijke deel en de Turkse in het noordelijke deel, gescheiden door de Green Line die wordt bewaakt door VN-blauwhelmen. Velen hadden gehoopt dat met de toetreding tot de EU in 2004 ook de ‘kwestie-Cyprus' eindelijk zou opgelost geraken. Maar een ruime meerderheid van Grieks-Cyprioten verwierp in het referendum van 24 april 2004 het plan van voormalig VN baas Kofi Annan dat voorzag in een federale staatsstructuur voor het hele eiland. Ondanks het feit dat de Turkse gemeenschap massaal vóór stemde, kon van het verdeelde Cyprus alleen het Griekse deel effectief toetreden tot de EU.