Hoe zou het nog met de voedselcrisis zijn? Een jaar geleden lag zowat de hele wereld daar wakker van, vandaag is ze ondergesneeuwd in de financiële en economische crisis. Maar de voedselcrisis woedt nog in volle kracht. Kijk daarvoor niet zozeer naar de voedselprijzen, die blijven bokkensprongen maken, steil omhoog in 2007, dan fors naar beneden in 2008, opnieuw flink stijgend in 2009. Kijk in de eerste plaats naar het aantal mensen dat hongeri heeft. Eind deze week komt de FAO, de Voedseli- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties, met nieuwe hongercijfers. Het zullen er om en bij één miljard zijn.
Herinner u hoe de wereld in 2000 afsprak om het aantal hongerige mensen te halveren, van 800 miljoen naar 400 miljoen in 2015. Het gaat dus duidelijk de andere richting uit, het ministerie van Landbouwi van de Verenigde Staten gewaagt zelfs van een stijging met 50 procent tot 1,2 miljard hongerigen in 2017.
We lijken gevangen te zitten in een dilemma. Als de prijzen te laag zijn, treft hongeri dubbelhard de boeren. Nog altijd zijn diegenen die zorgen voor ons eten, degenen waarvan de magen meest hard knorren. En als de prijzen hoger zijn, treft hongeri massaal de inwoners van de slums in de grootsteden, meestal verarmde boeren die het platteland de jongste decennia noodgedwongen hebben verlaten. Meest fundamenteel hindert die prijswispelturigheid op de wereldmarkten elk lange termijnbeleid. In tientallen landen hebben overheden de landbouwi verwaarloosd in de verwachting dat de markt én de grootschalige industriële landbouwi het wel zouden oplossen. Neen dus.
Afbeelding
11 POLITIEKE DWAASHEDEN
Afbeelding
TRANSITIE. Onze welvaart van morgen
Afbeelding
COOPERATIES. Hoe heroveren we de economie?
Wat te doen? Landen moeten opnieuw de volle vrijheid hebben om hun voedselproductie in handen te nemen, zodat ze opnieuw kunnen investeren in een vooral familiale en ecologische verantwoorde landbouwi zodat die het eten voortbrengt wat iedereen nodig heeft. Als hun productiviteit stijgt, hebben boeren en boerinnen alvast zelf te eten. En met de rest van hun grotere productie helpen ze de stedelingen aan eten en vullen ze hun inkomen aan. Alleen zo kan de ontwrichting en de leegloop van het platteland worden gestopt. Is dat dan betaalbaar voedseli in de stad? Wel, het is opnieuw aan overheden om erover te waken dat de prijzen hoog genoeg zijn en redelijk stabiel om de meeste boeren een leefbaar inkomen te verschaffen, en niet te hoog zodat stedelingen zich voldoende en gevarieerd kunnen voeden. En als een deel van de stedelingen té weinig inkomen heeft, dan moet men niet die stedelijke armsten uitspelen tegen de verarmde boeren. Neen, de echte remedie is dan om de welvaart voldoende te herverdelen zodat iedereen tenminste genoeg verdient om te kunnen eten.
Van omgekeerde herverdeling gesproken: de jongste jaren kopen de financieel krachtigen in een snel tempo grote lappen grond op in Afrikai en andere werelddelen. Dit inpikken van land hypothekeert in hoge mate de ontwikkelingi van de duurzame landbouwi die we echt nodig hebben. (DB)
De democratie-index 2018 biedt een interessant beeld van de democratie in meer dan 160 landen. België presteert echt niet goed, Nederland doet het veel beter, al is het niet top.
Standaarden en regels voor voedsel, geneesmiddelen of technologische innovatie beschermen onze gezondheid, garanderen onze rechten en respecteren het milieu. New Economics Foundation legt kort uit hoe internationale handelsakkoorden dit alles ondergraven.
POLITIEKE DWAASHEDEN 2. Al ruim 40 jaar lossen politici het stuur van de economie ten voordele van markten en privébedrijven. Die leveren nuttige prestaties maar kunnen geen sociale rechtvaardigheid realiseren en het milieu vrijwaren.
PLANETAIRE GRENZEN 8. Wetenschappers zien massavernietigingswapens niet als planetaire grens. Toch verdienen ze hun plek. Want massaal gebruik, zeker van kernwapens, levert een risico op voor de veiligheid van planeet en bewoners.
POLITIEKE DWAASHEDEN 1. Hoe kwam het zover dat we de klimaatverandering steeds harder ervaren? Ze zijn er, natuurgeweld, droogte, hittegolven, stijgende zee, schuivende klimaatzones, slechtere oogsten, smeltende ijskappen. Toch is er ook een plezierige ontdekking.
Woord in de kijker: IAO en WTO: ze studeren alvast samen
Bedrijven hanteren meer en meer een mondiaal perspectief en wereldmarkten spelen een grotere rol. De economische globalisering holt maar verder. De consensus groeit dat er nood is om een sociale bodem te leggen onder de wereldeconomie, ook bij internationale en economische organisaties zoals het IMF, de Wereldbank, de OESO en de WTO. Om dat te realiseren, kijken velen richting Internationale Arbeidsorganisatie die zou kunnen uitgroeien tot een soort wereldministerie van arbeid. Daar zijn we nog lang niet. Maar er is toch een pril begin van samenwerking tussen die IAO en de Wereldhandelsorganisatie. Samen hebben ze de studie ‘handel en werkgelegenheid’ gemaakt. De terechte conclusie luidt dat er over het verband tussen die twee geen echt algemene uitspraken mogelijk zijn: te veel héél verschillende elementen spelen hun rol. Maar even duidelijk is dat de gevoerde handelspolitiek en sociale politiek wel degelijk elkaar beïnvloeden, en dat het dus nodig is om ze op elkaar af te stemmen. We raden u graag de lectuur aan van de samenvatting die het Internationaal Vakverbond - de wereldvakbond – maakte, slechts negen pagina’s lang.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
zie landbouw en voedsel waar heel wat Pala artikels zijn verzameld over dit themazie ook landbouw
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
zie landbouw en voedsel waar heel wat Pala artikels zijn verzameld over dit themazie ook landbouw
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
De begrippen transitie en ontwikkeling lijken nu vaak tot heel aparte werelden te behoren. Maar voor wie begaan is met duurzaamheid, leunen ze net heel dicht tegen elkaar aan. Want zowel bij ontwikkeling als bij transitie gaat het erom hoe een situatie die niet duurzaam is, te ontwikkelen of een overgang te laten maken richting (meer) duurzaamheid. Ze zijn dus ten onrechte uit elkaar geslagen.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
