De voorspelling uit vorige brief was terecht. Inkomen ligt gevoelig en het voorstel voor een maximuminkomen roept reacties op. Het wekt geïnteresseerde belangstelling, o.a. om het artikel over te nemen, en goedkeuring op het forum. Er komt ook discussie van. Een maximuminkomen lijkt wat extravagant, dus is er meer kans dat een krant of een tv programma het oppikt. Zo gebeurt ook. Die mediadiscussie verloopt echter veel minder volwassen dan degene die ik meemaakte bij scholieren. Wat volgt is het beknopte relaas van die toch wel leerrijke discussie, een relaas dat - omdat het maximuminkomen echt wel beter verdient – overgaat in een hernieuwd en extra geargumenteerd pleidooi. Wat volgt is geschreven met mijn respect voor alle betrokkenen, inclusief de journalisten, die allen mee de gevangenen zijn van de onmacht van de huidige mediai.
De mediabelangstelling begint met een kranteninterview waarin onder tijdsdruk drie feitelijke fouten sluipen (de volledig juiste versie is verder in deze brief te vinden). Daarop reageert een tv programma, ze willen een debat over dat maximuminkomen met een econoom-vermogensbankier en nog twee gasten, een politicus en een schrijfster. Vervelende vraag, want altijd een fout antwoord: nee zeggen is een kans missen om een idee ruimer te verspreiden, ja zeggen is bijna zeker de onmacht van tv debatprogramma’s moeten ervaren om ernstig met grote problemen om te gaan. Het wordt ja, toch nog eens proberen om een aanpak van extreme inkomensongelijkheid in de wereld en van de ontstellende vernietiging van ons natuurlijk kapitaali onder de aandacht te brengen.
Het verloopt min of meer zoals vermoed. Het voorstel treedt buiten de gangbare paden en dus is er meteen de ‘vanzelfsprekende’ afwijzing als naïef. Dat is codetaal voor de onwil van een (op)gesloten geest om het voorstel echt te laten doordringen. Iedereen kruipt in die makkelijke egelstelling die niet verplicht tot argumenteren, zelfs niet tot luisteren.
Afbeelding
11 POLITIEKE DWAASHEDEN
Afbeelding
TRANSITIE. Onze welvaart van morgen
Afbeelding
COOPERATIES. Hoe heroveren we de economie?
Meteen ligt de zwakte van tv debatten bloot. Er is een voorstel, en dan… al te veel snelle meningen, goedkope meningen, gratuite beweringen en demagogische uitspraken, naast en soms tegen elkaar. Tv debatten kunnen dit amper of niet overstijgen, ze slagen er zelden in de ware inzet van maatschappelijke vraagstukken duidelijk te maken, laat staan oplossingen dichterbij te brengen. Televisie wil deelnemers die men vast kluistert aan hun rol, met bijna zeker één onwankelbare mening tot gevolg, want kan een vermogensbankier zich zelfs maar veroorloven overmatige inkomens een probleem te vinden? De kijker krijgt dan wel zijn portie discussie maar je komt er geen meter mee verder, er is geen echte afweging van een voorstel, geen synthese, zelfs geen vordering in de richting van een maatschappelijke consensus. Daarom is het dat men zich terecht afvraagt of men aan dit soort debatten wel zou deelnemen.
Want wat opvalt, is het ontstellende gebrek aan tegenargumenten, enkel maar dat het maximuminkomen de ondernemingszin zou aantasten. Die bedenking had ik me zelf ook al gemaakt, maar zelfs daarover wilde men niet echt debatteren, tenzij de politicus.
Overvloedig aanwezig is de demagogie en de leugen… de zachte demagogie die de indruk wil wekken dat dit voorstel zowat iedereen zal treffen terwijl het gaat om een kleine minderheid van de wereldbewoners… de leugen dat iedereen hetzelfde zou verdienen… de harde demagogie die een reformistisch voorstel om extreme en groeiende inkomensongelijkheid en het door deuren en ramen gooien van ons aardse kapitaali wat aan banden te leggen meer dan eens af doet als communisme… terwijl het daar niets mee te maken heeft (1). Moet men een economist werkelijk uitleggen dat hier geen sprake is van planeconomie, van collectivisering van productiemiddelen, van een éénpartijstaat?
Heel voelbaar is, vooral bij de economist, de intellectuele onmacht of onwil om de zware sociale, ecologische én economische wereldproblemen te erkennen. En er is de koudheid, de onmenselijkheid eigenlijk, die me in haar intensiteit toch nog wat verrast en zich vertaalt in de totale ongevoeligheid van de economist voor 800 miljoen mensen die van hongeri omkomen en voor wie 1 euro per dag een zelfs onbereikbaar maximuminkomen is. Zou hij instemmen met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mensi die elke mens ondermeer het recht geeft op een levensstandaardi die hoog genoeg is voor de gezondheid en het welzijn van zichzelf en zijn gezin, inbegrepen voeding, kleding, huisvesting en geneeskundige verzorging en de noodzakelijke sociale diensten, alsook het recht op voorziening in geval van werkloosheid, ziekte, invaliditeit, overlijden van de echtgenoot, ouderdom of een ander gemis aan bestaansmiddelen, ontstaan ten gevolge van omstandigheden onafhankelijk van zijn wil? Ook dan vindt enkel de politic us de overdreven concentratie van rijkdom inderdaad een probleem. Wellicht wil hij daarover wel debatteren, als de anderen daar de kans toe zouden geven.
Want dan waait – wellicht via een ter plekke te snel gevormde mening, de ziekte van vele debatten en de meest vriendelijke uitleg - zelfs regelrechte domheid het debat binnen als het over mondiale inkomensherverdeling gaat. Moeten we dan met een zak geldi richting Afrikai trekken? Beseft wie zulke vraag stelt dan niet dat wij bij ons kinderbijslag, uitkeringen of pensioenen toch ook niet met Sinterklaas vanuit een zak uitdelen en dat de periode van liefdadigheid al een tijdje voorbij is? Waarom zou sociale zekerheidi enkel in Europa kunnen en belachelijk zijn voor Afrikai? Waarom zou enkel de economiei globaliseren en niet de sociale zekerheidi? Wie de gedachte van mondiale sociale zekerheidi ridiculiseert, kiest uiteindelijk voor een wereld zonder solidariteit en zonder rechten.
De goede samenleving
De goede samenleving is waar de welvaart redelijk goed verdeeld geraakt en alle mensen goed kunnen leven. Deze ambitie is allerminst naïef want die welvaartstaat is vorige eeuw bij ons en in bijna de hele geïndustrialiseerde wereld gerealiseerd, onder druk van vooral de arbeidersbeweging en de boerenbeweging. In onze samenleving, in de administratie, is daarbij lange tijd aanvaard dat de best betaalden maximaal vier à vijf keer meer verdienen dan de minst betaalden. Waarom zou de inkomensspanning groter moeten zijn? En ook de top van het bedrijfsleven toonde zich lange tijd niet al te inhalig; en hij bekommerde zich om werki te creëren. De verstandigste ondernemers bepleitten zelfs hogere lonen omdat ze inzagen dat de vraag naar hun producten zou stijgen. Het is net heel menselijk en realistisch om die goede samenleving nu de hele wereld te laten omarmen, een ambitie die we al in 1948 uittekenden met de Mensenrechtenverklaring. Maar dan is wel vereist dat we de inkomensverdeling niet opnieuw ongelijker laten worden en dat we bovenaan en onderaan de inkomensladder zeker niet met excessen te maken krijgen, onmetelijke fortuinen bij weinigen ten koste van extreme armoedei bij velen. In tweehonderd jaar tijd evolueerde de verhouding tussen de twintig procent rijksten op de wereld ten aanzien van de twintig procent armsten van drie op één in 1800 naar tien op één in 1900 naar 75 op één in 2000. De extreem rijken torenen daar nog hoog boven uit. Daar zit het teveel aan geldi dat moet overgeheveld worden om de extreme armoedei uit de wereld te helpen.
De goede samenleving is er één die haar belangrijkste kapitaali, de aardei, niet opeet en er rekening mee houdt dat zij binnen haar grenzen moet blijven. Ze zorgt voor eten, drinken, industriële gewassen, energie, geneesmiddelen, rust en recreatie, en dus spring je er maar best duurzaam mee om. Niet zo de economist die achteloos voorbijgaat aan de kapitaalvernieti ging en –verspilling die overmatige rijkdom meebrengt. Verdient hij wel zijn titel wanneer hij zelfs weigert de aardei als kapitaali te beschouwen? Hebben we hier ironisch genoeg niet te maken met de echte antikapitalist?
De goede samenleving respecteert haar economiei. Ze beseft dat de economiei, de creatie van de nodige welvaart, beter draait wanneer het inkomen beter verdeeld raakt, wanneer de rijken dus minder rijk zijn. Want dat geldi komt terecht bij mensen die het zullen uitgeven aan eten, huizen, kleding, scholing, gezondheidszorg,… Ze spuiten het geldi dus terug in de economiei die gestimuleerd wordt om aan die basisbehoeften te voldoen. Niet zo met het teveel aan geldi dat bij de rijken belandt die daarmee tal van economische crises en welvaart- of rijkdomvernietiging veroorzaken. Wie te rijk is, begint te speculeren waarna zeepbellen ontstaan die vroeg of laat uiteenspatten en zorgen voor werkloosheid, te lage groei, economische achteruitgang en zelfs j arenlange depressies, van de grote beurscrash in 1929 tot de dotcomcrisis.
En dus zijn we daar met het maximuminkomen. Want de waarheid is natuurlijk dat dit voorstel er is om die goede samenleving, de welvaartstaat te verdedigen tegen moderne roofridders. Het maximuminkomen kan een prima instrument zijn om de excessieve rijkdom te bestrijden die ons belet de armoedei uit de wereld te helpen, die de aardei en zelfs de economiei om zeep helpt. Opnieuw, wie betere voorstellen heeft, laat ze horen.
Jawel, het is inderdaad een feit dat nogal wat ondernemers heel grote bijdragen leverden tot de welvaart van onze samenleving. Net zo hebben we veel te danken aan begaafde wetenschappers, aan talentvolle ambtenaren, aan rechters die de beste vonnissen uitspraken en aan visionaire politici die de oorlogi ondenkbaar maakten maar voor het geldi moesten ze het meestal niet doen (wat zeker voor sommige wetenschappers intussen al fel veranderd is). Met hun inspanning en schiepen ze de beste omgeving en voorwaarden om welvaart te creëren, ze maakten ondernemen mogelijk. Waarom ondernemers dan veel beter beloond zouden moeten worden, het blijft een open vraag. Eigenlijk was het evenmin geldi dat de echte ondernemers dreef. Wel wilden ze de controle over hun onderneming, en daar valt wat voor te zeggen. Maar, nog eens, het maximuminkomen verhindert niet dat ondernemers het bezit en het zeggenschap over hun bedrijveni behouden. En of de inkomensspanning voor waardevolle ondernemers wat naar boven opgeschoven kan worden en ze dus een hoger inkomen verdienen dan bijvoorbeeld de hoogste ambtenaren of politieke verantwoordelijken, misschien zien de werknemersi van hun bedrijveni en de samenleving dat wel zitten, dat is best een doorgedreven maatschappelijk debat waard.
Voor wie het lot van de samenleving en vooral van de armsten totaal koud laat, voor wie duizend maal meer verdienen dan de armsten echt niet genoeg is, voor wie vindt da t het veel meer moet zijn zonder daarvoor enige echte verdienste te kunnen tonen, welnu, het zou best kunnen dat het niet genoeg is. Want zij zullen misschien willen investeren in hoge hekkens rond hun huizen, in bewakingscamera's en bewakingspersoneel, in helemaal ommuurde en met wachttorens uitgeruste villadomeinen, zoals in Argentiniëi. Vele Argentijnse rijken gebruiken hun teveel aan geldi om uit de samenleving te stappen. Na ze eerst te hebben geplunderd en kapot gemaakt, laten ze haar stikken. Misschien is het maximuminkomen meest nodig om de samenleving te behouden.
Dirk Barrez, journalist en auteur, 1 december 2005
(1) Over het communisme, lees ook de eerste paragraaf van PALA themabrief 5
Overname van de brief door niet-commerciële initiatieven of verenigingen mag, mét volgende bronvermelding: Dirk Barrez, PALAi nieuwsbrief over onze globaliserende wereld, voor gratis abonneren en forum surf naar www.globalsociety.be. Wij vernemen dat graag met een mail naar info@globalsociety.be
Voor wie nog meer discussiestof wil, surf naar het boek op deze site en lees vooral deel 6 ‘(heel) rijk en (heel) arm : het verdelingsvraagstuk’ en deel 7 ‘Kan ieder mens leven?’.
Wil meer democratische controle over multinationals in het belang van mensenrechten, werknemersrechten en ecologische rechtvaardigheid.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
'Van wie zijn de media? De media zijn van ons'; 'Een democratische samenleving koestert betrouwbare media'; 'De mediatoekomst is aan encyclopedische journalistiek'; 'Een goede publieke omroep is best voor iedereen'; 'De openbare omroep moet dan wel de best mogelijke informatie garanderen'Vind deze artikels en nog andere over media en het belang van een goede publieke omroep op Pala.
Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
Is naast arbeid, grondstoffen en kennis één van de middelen die ons helpt om welvaart te scheppen. Kapitaal kan variëren van grond tot zware industriële infrastructuur tot ruime financiële middelen. Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
800 miljoen mensen zijn ondervoed, elk jaar opnieuw sterven miljoenen mensen door gebrek aan voedsel en de ziekten die daarmee samenhangen, elke dag meer dan 25.000 doden, dat zijn wel 100 neerstortende passagiersvliegtuigen of ruim acht keer het aantal 11 september doden in de WTC torens, elke dag. Toch levert de Aarde genoeg te eten voor iedereen. Niet een tekort aan voedsel is dus de belangrijkste oorzaak van honger en hongersnood. De echte oorzaak is, veel meer dan voedseltekort, droogte, overstromingen of andere rampen, dat mensen arm zijn, dat ze te weinig koopkracht of inkomen hebben om aan eten te geraken.
Ga naar volledige verklaring
Vele generaties lang steunt onze levensstandaard vooral op wat we zelf voortbrengen, meestal als landbouwer, en op wat de lokale economie aan extra welvaart te bieden heeft. De inbreng van de verdere buitenwereld was gering tot verwaarloosbaar. Globalisering brengt ons talrijke producten uit de hele wereld en leidt doorgaans tot een hogere levensstandaard. Maar die opdringerige wereldeconomie doet ook lokale economieën kapseizen en bedreigt zo de levensstandaard van vele mensen die hun inkomen en werk zien verdwijnen.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het menselijke leven is nooit zeker en dus niet vrij van risico’s; of het vergt extra inspanningen om mensenrechten waar te maken.Zo vormen gewilde kinderen de toekomst van de samenlevingen en mogen ze geen last zijn.Wie ziek is, heeft recht op de best mogelijke verzorging en op een gewaarborgd inkomen voor zichzelf en voor wie afhankelijk is van dat inkomen om te kunnen leven.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Het menselijke leven is nooit zeker en dus niet vrij van risico’s; of het vergt extra inspanningen om mensenrechten waar te maken.Zo vormen gewilde kinderen de toekomst van de samenlevingen en mogen ze geen last zijn.Wie ziek is, heeft recht op de best mogelijke verzorging en op een gewaarborgd inkomen voor zichzelf en voor wie afhankelijk is van dat inkomen om te kunnen leven.
Het menselijke leven is nooit zeker en dus niet vrij van risico’s; of het vergt extra inspanningen om mensenrechten waar te maken.Zo vormen gewilde kinderen de toekomst van de samenlevingen en mogen ze geen last zijn.Wie ziek is, heeft recht op de best mogelijke verzorging en op een gewaarborgd inkomen voor zichzelf en voor wie afhankelijk is van dat inkomen om te kunnen leven.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Is naast arbeid, grondstoffen en kennis één van de middelen die ons helpt om welvaart te scheppen. Kapitaal kan variëren van grond tot zware industriële infrastructuur tot ruime financiële middelen. Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Is naast arbeid, grondstoffen en kennis één van de middelen die ons helpt om welvaart te scheppen. Kapitaal kan variëren van grond tot zware industriële infrastructuur tot ruime financiële middelen. Ons grootste kapitaal om economische rijkdom voort te brengen is ongetwijfeld de Aarde. Als we er duurzaam mee omspringen, is het een onuitputtelijke bron van zuiver water, voedsel, hernieuwbare energie en hernieuwbare grondstoffen. Het is wel ironisch om vast te stellen dat ons economische systeem die Aarde zwaar miskent en dus eigenlijk zeer antikapitalistisch tekeergaat.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Hoe een rijk land arm wordt, dat is wat Argentinië in het begin van de 21ste eeuw aan de wereld toont. Tot ruim na de Tweede Wereldoorlog was dit land één van de rijkste van de wereld. De Argentijnen hadden het goed, ze leefden zoals wij en zelfs beter. Iedereen had werk in hun welvaartstaat met de sterkste industrie van heel Zuid-Amerika, met goede gezondheidszorg, onderwijs en openbaar vervoer.
Vind Pala artikels die inzoomen op de rol van geld, financiële crisis, falen van grootbanken en alternatieven.Onder Dexia zijn meer artikels te vinden over de ineenstorting van deze wereldwijd opererende fantoombank.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.