Azië en Stille Oceaan

De discussie blijft woeden, is China nu een economische grootmacht of vooral toch nog een uiterst arm land? Het beste antwoord is dat China het één en het ander is.
Maar laten we vooral enkele cijfers spreken over de Chinese economische ontwikkeling. Tussen 1990 en 2004 verdubbelt het aandeel in de economische wereldproductie van 2 tot 4% BNP. In reële koopkracht zou het aandeel zelfs 13% zijn. In 1983 is Japan goed voor 8% van de werelduitvoer en China voor 1,2%. Amper twee decennia later, in 2004, is Japan met 6,2% van de wereldexport voorbijgestoken door China dat al 6,5% voor zijn rekening neemt. Ja, China is flink op weg om de fabriek van de wereld te zijn in de 21ste eeuw.

China was vele eeuwen lang de belangrijkste economie in de wereld. Dat zou een platitude moeten zijn maar is het niet. Reden is de opmerkelijke terugval van het land in de 19de en 20ste eeuw.

Het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank hebben hun jaarlijkse Lentevergadering in Washington achter de rug. Beide instellingen zijn opgericht in 1944 in het Amerikaanse stadje Bretton Woods om de wereldeconomie in goede banen te leiden. Maar sindsdien is de wereld fel veranderd, o.a. door de opkomst van nieuwe sterke economieën in vooral Azië.
Meer en meer raakt aanvaard dat landen als China en India een grotere rol moeten spelen binnen IMF. De macht in het Fonds is verdeeld volgens het aandeel dat landen hebben in het kapitaal. Er is nu beslist dat er voorstellen mogen komen om dat stemmenaandeel te veranderen.

Na zijn bezoek aan de VS is de Chinese president Hu Jintao deze week op rondreis in Afrika. Dit duidt op het groeiende belang van de Chinese investeringen in en handel met het continent.

Hoewel de Turkse regering van de moslimdemocratische premier Recep Erdogan de laatste jaren onmiskenbaar pogingen heeft ondernomen om de situatie van de mensenrechten in het land te verbeteren, bli