De Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen brengt geen verheugend nieuws. Eind 2019 is het aantal ontheemden of vluchtelingen in de wereld gestegen tot 79,5 miljoen mensen. Dat is bijna een verdubbeling sinds 2010.
De aanslepende oorlog in Syrië die burgers op geen enkele wijze ontziet, confronteert de wereld nog maar eens met die grote uitdaging: hoe oorlogsgeweld keren? Hoe de hete oorlog kwijtraken?
Maar waar ook de migratiedruk zich het scherpst laat voelen, in Syrië, Turkije of Griekenland, in Libië, Italië of elders, zeker is dat vele landen en regio’s falen inzake migratie en burgerschap. Dit moet beter.
De Verenigde Naties en de Europese Unie verbijten hun onmacht in het Syrische conflict dat nu al vijf jaar aansleept. In de media domineren dikwijls heel individuele verhalen. Ze nemen de fundamentele vragen niet weg: hoe gaan we om met dit conflict? Hoe beëindigen we het?
Het publieke goed bij uitstek is de bescherming van de lichamelijke integriteit van elke mens, veiligheid dus. In de straten van stad of dorp mag geen geweld regeren. Het is hoog tijd om dit principe te mondialiseren.
Om een te grote opwarming van de Aarde te vermijden, moeten we dringend minder broeikasgassen uitstoten. Want dreigende klimaatverandering door een verhoogd broeikaseffect is een topzwaar ecologisch deficit van de huidige globalisering.
In het Kyoto-protocol leggen de industrielanden vast dat er iets moet worden gedaan. Tegen 2012 willen ze de uitstoot van broeikasgassen verminderen met 5,2 procent tegenover de uitstoot in 1990. Op 16 februari 2005 treedt het protocol eindelijk in werking.
