Wie geen rekening houdt met voorspelbaar gevaarlijke natuurfenomenen, betaalt een almaar zwaardere prijs nu klimaatveranderingi die natuurrampen verergert. Vergelijk de tol van quasi gelijktijdige recordregenval en stormweer: Valencia 232 doden, Taiwan 3.
Het staatsfonds van Saoedi-Arabië is betrokken bij schendingen van mensenrechten, heeft daar voordeel uitgehaald… en is volledig in de greep van één mens. Zo meldt Human Rights Watch in het rapport 'The Man Who Bought the World'.
Het staatsfonds van Saoedi-Arabië is betrokken bij schendingen van mensenrechten, heeft daar voordeel uitgehaald… en is volledig in de greep van één mens. Zo meldt Human Rights Watch in het rapport 'The Man Who Bought the World'.
Zelfs na decennia uitverkoop van publieke goederen en het bijna overal ineenstuiken van het communisme blijken staatsfondsen een flinke vinger in de mondiale economische pap te hebben. In 2022 beheren de tien grootste samen bijna 10.000 miljard dollar.
Zelfs na decennia uitverkoop van publieke goederen en het bijna overal ineenstuiken van het communisme blijken staatsfondsen een flinke vinger in de mondiale economische pap te hebben. In 2022 beheren de tien grootste samen bijna 10.000 miljard dollar.
Na hun zwaar bevochten overwinning in 2020-2021 - ze kostte honderden doden -protesteren de Indiase landbouwers opnieuw. Ze willen in dit verkiezingsjaar vooral hogere vaste prijzen.
Oorlogsmisdaden in Soedan, Congo, Oekraïne of Libië halen met mondjesmaat de westerse media, maar over Myanmar blijft het doodstil. Terwijl ontheemding en geweld stijgen, mislukt de ASEAN-top en blijven de wapennetwerken draaien.
In Japan werkt zowat de helft van wie tussen 65 en 70 is en ook steeds meer van de 70-plussers. Mogelijk zijn in 2045 vele werkenden zelfs 75-plusser. Als er minder mensen tussen 20 en 65 zijn, is dat één mogelijke reactie.
De 69-jarige generaal Prayuth Chan-Ocha, premier van Thailand sinds zijn staatsgreep in 2014, is opnieuw kandidaat bij de verkiezingen op 14 mei 2023. Hij weigert deel te nemen aan debatten maar leeft zich volop uit tijdens de Songkran nieuwjaarsfestiviteiten.
Meer dan twee jaar na de militaire staatsgreep in Myanmar is alleen zeker dat er niet snel een einde komt aan het aanslepende drama van een bloedige burgeroorlog.
Klimaat en zelfs biodiversiteit hebben meer aandacht gekregen. Maar ook ziekmakende zware luchtvervuiling blijft een prangend wereldwijd probleem, en lang niet alleen in megasteden. Het toeristische vrij afgelegen Chiang Mai is geregeld de meest vervuilde regio ter wereld.
Wat vertelt 'Assignment China' van Mike Chinoy, eerst een Tv-serie en nu ook een boek, over westerse, vooral Amerikaanse, China berichtgeving? Jan Servaes, die de auteur kent, bespreekt en maakt zo wegwijs in deze belangrijke interactie.
Het is gebeurd. Xi Jinping is baas van de Communistische Partij, chef van de Centrale Militaire Commissie én nu ook voor de derde maal president van China… nadat hij zelf jaren geleden alle beperkingen had weggehaald.
De politieke hongerstakers Tantawan "Tawan" Tuatulanon, 21, en Orawan "Bam" Phupong, 23, hebben op zaterdag 11 maart hun hongerstaking na 53 dagen beëindigd. Eén van hun eisen is deels gerealiseerd.
Hun hongerstaking in de gevangenis dreigt noodlottig te worden voor twee jonge politieke activistes. De twee vrouwen zijn onder andere beschuldigd van majesteitsschennis.
Na jaren van massale lockdowns en tests, van sluitingen en quarantaines stopt China eind 2022 abrupt het nul-covidbeleid. De ommezwaai kost naar schatting wel anderhalf miljoen levens. En hij zorgt voor gemor en protest dat de censuur deels weet te trotseren.
Terwijl een VN-resolutie van “diepe bezorgdheid’ geen steun krijgt van China, Rusland en India, onderstreept een ontmoeting tussen de topleiders van de Myanmarese en Thaise strijdkrachten hun nauwe samenwerking. Zo komen vrede en democratie niet dichterbij in Myanmar
Wereldwijd worden parlementariërs in toenemende mate geconfronteerd met mensenrechtenschendingen en een groter risico op represailles, simpelweg omdat ze hun mandaat uitoefenen of hun ideeën uiten. Azië volgt dezelfde trend.
Het nieuws dat het aantal inwoners van China voor het eerst in 60 jaar is gedaald, viel op 17 januari in haast alle media aan te treffen. Die beklemtoonden bijna allemaal dat dit de economische groei kan aantasten; voordelen van een bevolkingskrimp lieten zij compleet onvermeld.
Een meer losgeslagen beleid is moeilijk denkbaar: drie jaar nadat het coronavirus voor het eerst opdook in de Chinese stad Wuhan heeft de Chinese regering in december 2022 abrupt haar harde inperkingsbeleid dat bekend staat als 'zero-covid' afgeschaft.
China versoepelt zero-covid-beleid maar is slecht beschermd tegen het virus. De autoritaire Chinese staat zit gevangen in een soort catch 22 en stoot op de onvrede en frustraties van vele Chinezen. Zij protesteren in de vorm van 'platliggen' en 'laat het rotten'.
Een gecrashte Ferrari, een dode politieagent en een voortvluchtige erfgenaam van een fortuin van meerdere miljarden dollars - 10 jaar later is Thailand niet dichter bij het oplossen van een van zijn meest beruchte vluchtmisdrijven.
Te midden van misdaden tegen de menselijkheid laat de Myanmar junta af en toe gevangenen vrij. Met dit spel van valse goede wil hunkert ze naar legitimiteit in een al te meegaande wereld.
In november is de diplomatieke aandacht van de wereld tien dagen gericht op drie grote internationale bijeenkomsten in Zuidoost-Azië: G-20, APEC en ASEAN. Ook de crisis in Myanmar staat centraal.
Al te dikwijls loopt het economische ver voor op het sociale. Ook al zijn we terecht fier op onze sociaal gecorrigeerde vrije markteconomie, toch is dat ook zo bij de Europese integratie. Vanaf de jaren vijftig internationaliseert de economie volop in de West-Europese ruimte. We krijgen meer en meer grote bedrijven die zich Europees ontplooien en het vroegere nationale kader ontgroeien. Zo raakt het nationale recht op informatie en raadpleging van werknemers snel achterhaald. In de jaren zeventig gaan er stemmen op om de werknemers meer zeggingschap te garanderen in Europees gestructureerde ondernemingen, om dus ook te werken aan sociale internationalisering. Het kost enorm veel tijd vooraleer er regelgeving komt. De Europese besluitvaardigheid botst op de vereiste unanimiteit omdat zeker Groot-Brittannië niet wil weten van sociale regels.
