“Als mijn beeld van Afrikai zou bepaald zijn door populaire mediai, zou ook ik denken dat Afrikai een plaats is van prachtige landschappen, mooie dieren en onbegrijpelijke mensen, die meedogenloze oorlogen voeren, sterven aan armoedei en aids, en niet in staat zijn om voor zichzelf te spreken”. Dit citaat van de Nigeriaanse schrijfster Chimamanda Ngozi Adichie staat in de inleiding van Dipo Faloyin's boek 'Africa is not a country'. Het vat Faloyin's boek mooi samen.
De Nigeriaan Dipo Faloyin, geboren in Chicago, opgegroeid in Lagos en momenteel werkend in London, is senior editor bij VICE, de in december 2013 in New York opgerichte online nieuwsservice die dagelijks documentaires en video via haar website en YouTube-kanaal verspreid. VICE promoot zichzelf als “de definitieve gids voor verhelderende informatie” over "onder gerapporteerde verhalen".
Afrikai is groot, zo'n 30 miljoen vierkante kilometer, iets minder dan twee keer zo groot als Rusland of groter dan Canada, de Verenigde Staten en Chinai samen! Dit lijkt niet zo op de meeste wereldkaarten door het algemene gebruik van de Mercatorprojectie. Daardoor lijken landen in de buurt van de polen groter en die aan de evenaar kleiner. Afrikai is evenwel een rijke en diverse plek. Het omvat meer dan 1500 talen en 16 procent van de wereldbevolking.
Steeds herhaalde stereotypen
"Gebruik altijd het woord 'Afrikai' of 'zwart' of 'safari' in je titel," suggereerde de Keniaanse schrijver Binyavanga Wainaina in een satirisch essay uit 2005. Hij spotte met de herhaalde stereotypen in de internationale berichtgeving over Afrikai.
Ook Faloyin argumenteert dat er zelden sprake is van een evenwichtige of genuanceerde kijk op Afrikai omdat clichés over armoedei, hongersnoodi en rampen de berichtgeving en Hollywood-romantiek over Afrikai domineren.
Afbeelding
Schrijf in op de PALA nieuwsbrief
verschijnt maximaal 2 maal per maand
een journalistieke kijk op onze globaliserende wereld Hoe is de wereld eraan toe? Waar moet het naartoe? Hoe geraken we daar?
PALA zoekt met haar nieuwsbrief, website en boeken de antwoorden voor een meer sociale, ecologische en democratische samenleving en economie
'Machteloze slachtoffers'
Deze schrijvers leveren kritiek op de internationale berichtgeving over Afrikai omdat de nadruk ligt op het lijden van machteloze slachtoffers. Dit wordt gekruid met af en toe een celebrity-bezoek of een prachtig shot van dieren in het wild. Zodoende wijzen ze op de absurditeit van de berichtgeving die probeert een enorm continent van meer dan 50 landen te vangen in brede veralgemeningen.
Bovenal hebben ze minachting voor wat vaak Afro-pessimisme wordt genoemd. Dit is de neiging om verhalen in sub-Sahara Afrikai te depolitiseren en te reduceren tot hopeloze humanitaire crises of schrijnende beelden.
‘Africa Rising’
Terwijl de oorlogen, hongersnoden, plagen en epidemieën jarenlang het enige 'nieuws' uit Afrikai waren, is er sinds enige tijd een 'nieuw' verhaal bijgekomen. In mei 2000 was er nog de beroemde voorpagina van The Economist die Afrikai afschilderde als het hopeloze continent; in 2011 was dit beeld vervangen door een omslag vol heldere luchten en met de kop 'Africa Rising'.
Time magazine volgde dit voorbeeld met een omslag met dezelfde titel. Plots bruist het continent van mobiele telefoons en energieke bedrijveni. Michela Wrong noemde dit in de New York Times van 20 maart 2015 de nieuwe verplichte slogan, nu "het tegenwoordig in de mode is om optimistisch te zijn over Afrikai".
Onvolledig en onnauwkeurig
“Dit boek is een portret van het moderne Afrikai dat zich verzet tegen schadelijke stereotypen om een uitgebreider verhaal te vertellen -- gebaseerd op alle menselijkheid die terzijde is geschoven voor één enkel beeld van bloed, strijd en majestueuze opnamen van glooiende savannes en grote gele zonsondergangen. Het zal het onnauwkeurige verhaal van een continent ontrafelen en dit vertekend verhaal naar de realiteit slepen”, stelt Faloyin uitdrukkelijk op pagina 7.
Het gevaar van een neoliberale agenda
Het probleem is dat alle reductionistische stereotypen onvolledig en onnauwkeurig zijn. En met name de nieuwste karakterisering van Afrikai als een plaats vol met ondernemers, compleet met zijn eigen ‘silicon savannah’, heeft andere problemen.
In een deel van de wereld dat nog steeds wordt geconfronteerd met duizelingwekkende niveaus van ongelijkheid, bestaat het gevaar dat Afrikai te dicht bij een neoliberale agenda en doelstellingen komt te staan. Welke successen de nieuwe bedrijveni ook mogen behalen, er is niet veel bewijs van een ‘trickle down’-effect voor degenen aan de onderkant van de samenleving.
Natuurlijk zijn er op veel plaatsen succesverhalen die de capaciteiten van zich ontwikkelende Afrikaanse economieën aantonen. Sommige landen in Afrikai, zoals Benin, Egypte, Ethiopia, Mozambique, Ivoorkust, Tanzania of Rwanda behoren momenteel tot de snelst groeiende economieën ter wereld. Maar de 'Africa Rising'-verhalen negeren het lot van degenen die nog steeds ver achterblijven in samenlevingen die, buiten het gezin of de directe gemeenschap, niet veel bieden aan een sociaal vangnet, dat in de meeste westerse samenlevingen (tot op zekere hoogte) wel zichtbaar is.
We kunnen daarom meevoelen met de benarde situatie van Afrikanen die aan boord gaan van gammele boten en proberen een nieuw leven in het buitenland op te bouwen. Toch is het algemeen bekend dat de zogenaamde economische migranten die op zoek zijn naar een betere toekomst over de Middellandse Zee niet degenen zijn aan de onderkant, die een dergelijke reis nooit zouden kunnen betalen of zelfs maar overwegen.
Kleurrijk en bijwijlen grappig
“Er zijn maar weinig dingen die het continent meer in frustratie verenigen dan de komisch onnauwkeurige manier waarop Afrikai en zijn mensen worden afgebeeld in de populaire cultuur. Het is soms opzettelijk afwijzend, vaak onzinnig en soms onbedoeld hilarisch” (p. 199).
Faloyin heeft een vlotte pen en kleurt zijn boek met verschillende goed gekozen voorbeelden. Hij onderzoekt het koloniale erfgoed van elk land en verkent diverse onderwerpen, van het beschrijven van het stadsleven in Lagos en de levendige West-Afrikaanse rivaliteit over wie de beste Jollov-rijst maakt, de nog steeds aanslepende zaak van gestolen kunstschatten in Westerse musea -- “90 procent van de Afrikaanse culturele erfenis wordt buiten het continent bewaard” (p. 258) -- tot het verhaal van democratie in zeven dictaturen en de gevaren van stereotypen in populaire cultuur.
Afrikai is de thuisbasis van 54 landen, waaronder eilandstaten langs de kust van het continent. Deze landen herbergen diverse groepen mensen die verschillende talen spreken en een breed scala aan gebruiken in praktijk brengen.
Neem Nigeria, het meest bevolkte land van Afrikai. Onder de meer dan 200 miljoen inwoners tellende bevolkingi leven meer dan 250 verschillende etnische groepen. Hoewel Engels de officiële taal van de voormalige Britse kolonie is, worden ook de vele talen van etnische groepen die inheems zijn in de West-Afrikaanse natie, zoals Yoruba, Hausa en Igbo, gesproken. Bovendien beoefenen Nigerianen het christendom, de islam en inheemse religies.
Tot zover de mythe dat alle Afrikanen hetzelfde zijn. De meest bevolkte natie op het continent bewijst zeker het tegendeel.
Of neem Egypte. Het land grenst met name aan Libië in het westen, Sudan in het zuiden, de Middellandse Zee in het noorden, de Rode Zee in het oosten en Israël en de Gazastrook in het noordoosten. Ondanks zijn ligging wordt Egypte vaak niet beschreven als een Afrikaanse natie, maar als het Midden-Oosten - de regio waar Europa, Afrikai en Aziëi samenkomen. Deze omissie komt voornamelijk voort uit het feit dat de Egyptische bevolking van meer dan 100 miljoen sterk Arabisch is - met een kleine minderheid Nubiërs in het zuiden - een drastisch verschil met de bevolkingi van Sub-Sahara Afrikai. Volgens wetenschappelijk onderzoek waren de oude Egyptenaren - bekend om hun piramides en geavanceerde beschaving - biologisch noch Europees noch Afrikaans ten zuiden van de Sahara, maar een genetisch verschillende groep. Deze mensen bevinden zich op het Afrikaanse continent. Ook hun bestaan onthult de diversiteit van Afrikai.
De 'witte redder'
Af en toe sluipt het imago van de 'witte redder' ook in Faloyin's verhaal. Soms terecht, zoals het Westen wordt opgevoerd als 'witte redder' tijdens de kolonisatie en opdeling van Afrikai op 15 november 1884 tijdens de Conferentie van Berlijn in afwezigheid van enige Afrikaanse vertegenwoordiging: ”Slechts 30 procent van alle grenzen in de wereld liggen in Afrikai, maar toch komt bijna 60 procent van alle territoriale geschillen, die voor het Internationaal Gerechtshof zijn gebracht, van het continent” (p. 46).
Ook de meer recente zoektocht in 2012 naar Joseph Kony van de Lord's Resistance Army komt uitvoerig aan bod. Faloyin concludeert sarcastisch: “Het White Saviour Industrial Complex gaat niet over gerechtigheid. Het gaat om het hebben van een grote emotionele ervaring die het voorrecht bevestigt" (p. 79).
Verwerpelijk paternalisme
De voortdurende bevestiging van een paternalistisch en onwetend perspectief, of het nu de hulpeloze wilden of de nobele armen zijn, is fundamenteel verwerpelijk en zal op de lange termijn niet tot bevredigende bijdragen van welke aard dan ook leiden. Temeer daar, zoals ook Howard French reeds betoogde, Afrikai voor Europa de spil is geweest van de machine van moderniteit.
Waar blijft de remedie?
Maar ook Faloyin's book schiet soms tekort. “Hoewel Faloyin uitblinkt in het verwoorden van de klacht (over de witte redder), heeft hij weinig te bieden als remedie voor een probleem dat geworteld is in een eeuwenoude mondiale machtsongelijkheid. Eerlijkheid dicteert de erkenning dat intellectuele luiheid nauwelijks het exclusieve domein van de blanke mens is”, voegt Michela Wrong in The New York Times van 31 augustus 2022 er fijntjes aan toe.
Mythen en stereotypen
Onze opvattingen over groepen mensen komen voort uit socialisatie, inclusief onze ouders, leeftijdsgenoten, nationale cultuur, subculturen en vooral de massamedia. Dit wordt impliciete of onbewuste vooringenomenheid genoemd. Iedereen maakt deze generalisaties, en ze helpen en beschermen ons in deze complexe wereld.
Generalisaties kunnen nuttig zijn. Stereotypen zijn gevaarlijk
Maar stereotypen zijn anders. Ze zijn te eenvoudig en voornamelijk gebaseerd op groepslidmaatschap gebaseerd op beperkte kenmerken, zoals leeftijd, een fysieke eigenschap, geslacht, ras of nationaliteit. Generalisaties kunnen nuttig zijn, maar stereotypen zijn gevaarlijk. Gebaseerd op te vereenvoudigde, vaste aannames over groepen mensen, zijn stereotypen vaak 'gerechtvaardigd' binnen sociale systemen, om dieperliggende mythen toe te dekken. Afrikai is het doelwit geweest van een onpeilbare hoeveelheid stereotypering, wat heeft geleid tot het wijdverbreide geloof in veel valse informatie.
Veel mythen over Afrikai gaan eeuwen terug. In de moderne tijd zijn er nieuwe stereotypen over het continent ontstaan. Op sensatie en simplificatie gerichte nieuwsmedia blijven Afrikai met hongersnoodi, oorlogi, armoedei en politieke corruptiei associëren.
Dit wil niet zeggen dat dergelijke problemen niet bestaan in Afrikai. Natuurlijk doen ze dat. Maar zelfs in een welvarend land als België of Nederland spelen armoedei, machtsmisbruik en chronische ziekten een rol in het dagelijks leven. Hoewel het Afrikaanse continent voor enorme uitdagingen staat, is niet elke Afrikaan in nood, en evenmin verkeert elke Afrikaanse natie in een crisis.
Jan Servaes
De auteur was UNESCOi-Chair in Communication for Sustainable Social Change aan de University of Massachusetts, Amherst. Hij doceerde ‘internationale communicatie’ en ‘communicatie voor sociale verandering’ in Australië, België, Chinai, Hong Kong, de V.S., Nederland en Thailand, naast verschillende korte projecten aan ca. 120 universiteiten in 55 landen. Jan Servaes is hoofdredacteur van het Springer ”Handbook of Communication for Development and Social Change’' (2020).
Sinds kort is er ook een Nederlandstalige versie uit: Dipo Faloyin (2022), Afrikai is geen land. Humoristische correctie van de aannames over het continent, De Bezige Bij, Amsterdam, 400 blz. ISBN 9789403147314 https://www.debezigebij.nl/boek/afrika-is-geen-land/
Uiterst langzaam groeit het besef dat droogte niet enkel een fenomeen is uit andere continenten, of Zuid-Europa. Onze watercrisis is almaar nijpender. Zijn de ontziltingsinstallaties al besteld?
De gevestigde democratieën Groot-Brittannië, Frankrijk, Spanje, Nederland, België en Italië tellen de meeste covid-19 doden. Wat blijkt? Ook de kwaliteit van hun democratie is slechter dan in democratieën die covid-19 veel succesvoller bestrijden.
De Corona-crisis toont pijnlijk aan dat onze crisisbeheersingsmethodes niet werken voor het bestrijden van ‘wicked problems’. Alleen gemeenschappelijk kunnen we ‘gemene’ problemen aan. Dat argumenteren de academici Bart Cambré, Hugo Marynissen en Geert Van Hootegem.
Indien we even goed doen als Taiwan tellen we nu drie covid-19 doden. Hoog tijd om alarm te slaan. Want hoe waarschijnlijk is het dat zij die dit land naar ruim 2000 maal meer doden voerden, ons veilig van dit 'slachtveld' kunnen halen?
De mens heeft sinds de industriële revolutie de stikstofkringloop op Aarde nog veel meer verstoord dan de mismeesterde koolstofkringloop die ons met de klimaatcrisis heeft opgezadeld. Ze vormt dan ook één de van verst overschreden planetaire grenzen.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
'Van wie zijn de media? De media zijn van ons'; 'Een democratische samenleving koestert betrouwbare media'; 'De mediatoekomst is aan encyclopedische journalistiek'; 'Een goede publieke omroep is best voor iedereen'; 'De openbare omroep moet dan wel de best mogelijke informatie garanderen'Vind deze artikels en nog andere over media en het belang van een goede publieke omroep op Pala.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
wanneer massaal veel mensen sterven door gebrek aan voedsel en verhongering. Opvallend is dat hongersnoden niet voorkomen in min of meer democratisch bestuurde landen. Zo woekert ondervoeding nog altijd in India maar na de onafhankelijkheid komen grote hongersnoden niet meer voor. China is er wel in geslaagd de inwoners een beter dieet te bezorgen maar kende door de mislukte grote sprong voorwaarts rond 1960 waarschijnlijk de grootste hongerdood van vorige eeuw. Vaak gaat hongersnood samen met oorlog en burgeroorlog zoals b.v. in Soedan. Hongersnood is in elk geval veel meer een menselijk dan een natuurlijk fenomeen. Wie arm is en wie rijk is, wie veel, weinig of zelfs geen vruchtbare grond heeft, dat wordt vooral bepaald door de verhoudingen tussen mensen. Vanzelfsprekend spelen ook natuurlijke fenomenen zoals droogte of overstromingen een rol. Ze kunnen de menselijke keuzen of stommiteiten versterken.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
veruit het meest bevolkte continent op onze Aarde en vaak het werelddeel van de toekomst genoemd waarheen snel het zwaartepunt verschuift, vooreerst het economische.
zijn we met te veel? In 2015 telt de wereld 7,350 miljard mensen. In de toekomst kijken is niet makkelijk, maar omstreeks 2050 zullen we in de medium schatting meest waarschijnlijk met zowat 9,73 miljard zijn. Ongeveer zoals vandaag zouden 1,29 miljard mensen in de nu rijke, vooral industriële landen leven, daar komt vergrijzing van. De nu veel armere landen zien hun bevolking aangroeien van goed 6,18 tot wel 8,44 miljard, met volgens sommigen dreigende overbevolking. Tegen 2100 zou de groei stevig terugvallen met een wereldbevolking van dan waarschijnlijk 11,21 miljard.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
wanneer massaal veel mensen sterven door gebrek aan voedsel en verhongering. Opvallend is dat hongersnoden niet voorkomen in min of meer democratisch bestuurde landen. Zo woekert ondervoeding nog altijd in India maar na de onafhankelijkheid komen grote hongersnoden niet meer voor. China is er wel in geslaagd de inwoners een beter dieet te bezorgen maar kende door de mislukte grote sprong voorwaarts rond 1960 waarschijnlijk de grootste hongerdood van vorige eeuw. Vaak gaat hongersnood samen met oorlog en burgeroorlog zoals b.v. in Soedan. Hongersnood is in elk geval veel meer een menselijk dan een natuurlijk fenomeen. Wie arm is en wie rijk is, wie veel, weinig of zelfs geen vruchtbare grond heeft, dat wordt vooral bepaald door de verhoudingen tussen mensen. Vanzelfsprekend spelen ook natuurlijke fenomenen zoals droogte of overstromingen een rol. Ze kunnen de menselijke keuzen of stommiteiten versterken.
Oorlog is een zware gewelddadige strijd tussen georganiseerde gewapende partijen.Een arbitraire maar geregeld gebruikte maatstaf om een gewapend conflict als een oorlog te bestempelen, is dat er minstens duizend doden vallen in een jaar.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
Onaanvaardbare manier om rijk te worden.Corruptie of omkoping is het fenomeen waarbij politici, ambtenaren, bedrijfsmensen of nog anderen misbruik maken van hun functie, verantwoordelijkheid en vooral macht om zichzelf onrechtmatig te bevoordelen.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.
Armoede is in de eerste plaats een gevolg van een gebrek aan inkomen. En dat gebrek is geen natuurramp. Mensen of samenlevingen zijn arm en verdienen te weinig omdat ze niet over de middelen en mogelijkheden beschikken om welvaart te creëren, of omdat de gecreëerde welvaart onvoldoende verdeeld geraakt. En soms hebben ze de pech dat het allebei waar is, dat de weinige welvaart terecht komt bij maar heel weinig mensen. Die ongelijke inkomensverdeling heeft alles te maken met ongelijke machtsverdeling. Om meer inkomen te verwerven en dus armoede te bestrijden is het nodig dat mensen meer te zeggen krijgen, dat ze meer politieke en economische macht verwerven dus. In die strijd speelden en spelen sociale bewegingen, vooral de werknemersbewegingen, een cruciale rol. Het belang van behoorlijk vergoed werk om fatsoenlijk te kunnen leven kan bijna onmogelijk overschat worden. Vandaar dat ook het realiseren van dit recht op werk nooit teveel kan worden beklemtoond.
UNESCO is de Engelse afkorting van de VN Organisatie voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur.zie ook Conventie Culturele DiversiteitWebsite Unesco
Eeuwenlang is China goed voor ongeveer een klein kwart van de wereldbevolking en van de mondiale welvaart. De 19e en de 20ste eeuw tonen een opmerkelijke terugval. Door de snelle groei van de jongste decennia evolueert China naar zijn vertrouwde dimensie.
Het armste continent, dat weten we allemaal. Maar in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht is Afrika tevens het meest geglobaliseerde continent: de Afrikanen halen drie maal meer van hun povere inkomen uit internationale handel dan Europeanen of Amerikanen. Zij zijn dus veel meer ingeschakeld in de wereldeconomie dan andere continenten. Maar zij worden van de export van hun grondstoffen en landbouwgewassen niet rijker, zij verarmen er zelfs van. Dan spreken we beter van uitbuiting en niet van handel.