Wereldkampioen in duurzame economiei zijn, dat moet je verdienen elke dag. Bij Coop is het de uitdrukkelijke ambitie om wereldkampioen duurzaamheidi te zijn. En bij Migros willen ze niet onderdoen, en wijzen ze op hun al heel vroege pioniersrol – al tientallen jaren geleden - in bijvoorbeeld biologische producten, loodvrije benzine of wasmiddel zonder fosfaat.
Naturaplan, TerraSuisse, Bio Suisse, climatop, Uit de regio, Bio Cotton, Oecoplan, Pro Montagna, Pro Specie Rara, Slow Food, Max Havelaar, MSC, FSC, Topten, …, probeer maar iets duurzaam te bedenken en het lijkt wel of ze er bij Coop of Migros al aan hebben gedacht
Afbeelding
11 POLITIEKE DWAASHEDEN
Afbeelding
TRANSITIE. Onze welvaart van morgen
Afbeelding
COOPERATIES. Hoe heroveren we de economie?
Sprekende cijfers
Opnieuw is het verhelderend om de cijfers te laten spreken. Hoeveel bedraagt de omzet van de labelproducten bij Migros en Coop? Want die labels garanderen hun sociaal en/of ecologisch verantwoorde productiewijze, en/of dat het om fair tradei gaat.
Bij Migros gaat het om maar liefst 2,288 miljard Zwitserse frank in 2011, en dat is goed voor een ronduit indrukwekkende 12,34 procent van de volledige verkoop in de detailhandel. Ook hier zit Coop in de buurt, met 2,002 miljard Zwitserse frank, wat 10.90 procent vertegenwoordigt van al wat wordt verkocht in de winkels.
Uit de regio
Het verschil tussen beide zit vooral in de streekproducten van Migros, verkocht onder de naam ‘Uit de regio’ (in Duitstalig gebied aangevuld met ‘Voor de regio’). De verkoop van die streekproducten levert de kassa van Migros 782 miljoen Zwitserse frank op. Daarvoor heeft Coop niet meteen een equivalent. Het Pro Montagna label van Coop bijvoorbeeld, niet eens echt vergelijkbaar, realiseert slechts 32 miljoen Zwitserse frank.
Hoe waardevol streekproducten ook zijn vanuit het standpunt van duurzaamheidi, er valt zeker over te discussiëren of andere labels de ambitie van duurzaamheidi niet nog iets beter vervullen.
Als het om de aardei draait: van bio tot biodiversiteiti, van dierenwelzijn tot MSC
Beide coöperatiesi cultiveren al lang een aandacht voor producten die de aardei, haar flora en fauna zo weinig mogelijk geweld aan doen.
Dat vertaalt zich vooral in grote omzetten van biologische producten. Zo staat Coop Naturaplan voor een zakencijfer van 779 miljoen Zwitserse frank. En in totaal realiseert Coop met al zijn biologische producten samen 894 miljoen. Migros Bio is dan weer goed voor 436 miljoen Zwitserse frank, heel wat minder maar nog altijd overtuigend veel.
Aandacht voor dierenwelzijn is ook geïnstitutionaliseerd. Het Naturafarm label bij Coop garandeert dat vlees en eieren komen van dieren gekweekt in open lucht of met voldoende loopruimte: goed voor 450 miljoen frank. En Oecoplan staat borg voor het ecologische karakter van zowel voedings- als niet-voedingsproducten die samen 121 miljoen opbrengen.
__________________________
Dit zijn de belangrijkste labels die te vinden zijn in de winkels van Coop en Migros
Bij Coop Naturaplan, Naturafarm, Oecoplan, Naturaline, Pro Montagna, Pro Specie Rara, Slow Food, Max Havelaar, bio, MSC, FSC, Topten
Bij Migros Uit de regio, TerraSuisse, Migros Bio, FSC, Max Havelaar, MSC, Topten, climatop, Migros Bio Cotton __________________________
Bij Migros is er dan weer TerraSuisse, brengt 644 miljoen Zwitserse frank in het laatje. Dit label verzekert dat het om een landbouwi gaat die ook de biodiversiteiti van planten en dieren weet te respecteren, geen genetische gewijzigde gewassen onder andere. Pro Specie Rara is het label dat een Coop-klant kan aantreffen.
Zowel Migros als Coop hebben een sterk gamma met het bekende FSC-label – voor duurzaam hout – en het wat minder bekende MSC-label - voor duurzame vis. Hier scoort vooral Migros, zo verraden de verkoopscijfers. FSC tikt voor 169 miljoen Zwitserse frank aan, MSC voor 58 miljoen. Bij Coop laat FSC 130 miljoen Zwitserse frank optekenen, MSC groeit met 32 procent tot nu 56 miljoen, bijna evenveel als Migros en goed voor 40 procent van alle verkochte vis en zeevruchten.
De eigen voetafdruk verminderen: van CO2 neutraal tot een eigen spoorbedrijf
De grootdistributie is een sector die zelf natuurlijk een zware ecologische voetafdruki heeft, denk aan al die goederen die af en aan moeten worden gevoerd, van producenten naar magazijnen, van magazijnen naar winkelrekken, denk aan de vele koelwaren die om de nodige koude smeken. Winkels moeten worden verlicht, verwarmd of gekoeld. Ook de industriële activiteiten kunnen niet zonder energie. Watergebruik en afvalstromen zijn ook niet min.
Zowel Migros als Coop leveren forse inspanningen om hun druk op het milieu te verlichten. Coop heeft zich zelfs voorgenomen om voor al zijn activiteiten in Zwitserland in 2023 CO2-neutraal te zijn, voor de helft door compenserende projecten, en voor de helft door de uitstoot effectief te halveren.
Met het oog daarop pratikeert men bijvoorbeeld alternatieven voor aanvoer met het vliegtuig, door allereerst in Zwitserland aan te kopen, anders in Europa, of door groene asperges uit Marokko met boot en vervolgens vrachtwagen aan te voeren.
Nog verregaander is de aankoop van het spoorwegbedrijf Railcare. Die in huis gehaalde expertise wendt men aan om het transport - vanuit de grote centrale magazijnen naar de winkels in de diverse regio’s - van de weg te halen en over het spoor te laten verlopen.
Alleen al Coop verkoopt veel meer fair tradei dan alle Belgische supermarktketens, wereldwinkels en andere aanbieders samen.
Duurzaam ondernemeni kijkt zowel naar economiei en de aardei als naar de mens. Die laatste factor, de sociale factor, zit sterk in het fair tradei label door de garantie van een verzekerde en leefbare minimumprijs voor de producent: de boer of boerin..
Als het om eerlijke handeli gaat, zet Coop zich resoluut aan kop in de tweestrijd met Migros. De respectieve omzetten van producten met het Max Havelaar label zijn 158 en 81 miljoen Zwitserse frank, een verhouding van quasi twee op één.
Om dit even in verhouding te plaatsen. De jaaromzet van Oxfam Fair Tradei, de commerciële poot van Oxfam Wereldwinkels, bedraagt om en bij 20 miljoen euro. De grootste supermarktketens van Zwitserland zijn dus elk goed voor een veel grotere verkoop van fair tradei producten, namelijk 3,5 en zelfs 7 keer meer. Het verklaart ook waarom fair tradei in het nochtans kleinere Zwitserland een verkoop haalt die ruim drie en een halve maal hoger is dan in België. Niet verwonderlijk, alleen al Coop verkoopt veel meer dan alle Belgische supermarktketens, wereldwinkels en andere aanbieders samen.
Hoe kan dat? Bij Coop zijn niet minder dan 250 Max Havelaar producten te vinden. Van de verkochte snijrozen hebben 99 procent dat label, van de bananen 88 procent. Meest revolutionair is de beslissing om voor een aantal producten uit het meest verkochte gamma, dat van het eigen merk, volledig over te schakelen op fair tradei. Dat is gebeurd voor Aziatische rijst en voor chocolade. Ook voor exotisch fruit is dit de bedoeling.
En hoe zit het verder met de sociale factor?
We weten al dat Coop en Migros de grootste privé werkgevers zijn van Zwitserland. Ze scheppen dus heel veel werki. Het zal weinigen verwonderen dat ze vooral vrouwen in dienst hebben, 56,4 procent van het totaal bij Coop, zelfs 61,6 procent bij Migros. Maar, belangrijke vraag, welke soort jobs doen zij dan?
Beide coöperatiesi brengen die man/vrouw jobverhoudingen in kaart. Interessant om weten is bijvoorbeeld voor wie de voltijdse, en voor wie de deeltijdse jobs zijn? Dan blijkt dat de vrouwen slechts 44,2 procent innemen van de voltijdse jobs bij Coop. Bij Migros is de spanning nog groter want, alhoewel vrouwen er nog talrijker zijn, zijn maar 42 procent van de voltijdse jobs voor hen. Omgekeerd tekenen bij Coop de mannen voor 16,3 procent van de deeltijdse jobs, bij Migros is dat met 21,2 procent duidelijk meer.
Weinig tot geen vrouwen aan de top
En hoe zijn de vrouwen dan vertegenwoordigd in het bestuur en in de leidinggevende functies? Bij Coop zijn twee op vijf leden van de raad van bestuur vrouw. Maar bij de algemene directie tref je zes mannen en geen enkele vrouw. Reken je de directiefuncties en de hogere kaderfuncties samen, dan vormt het aandeel van de vrouwen ook slechts een povere 15,4 procent. Bij het middenkader en de gespecialiseerde managers is het merkelijk hoger met 35,3 procent.
Migros doet het alles samen genomen zeker niet beter. Op directieniveau is er een vrouwelijke aanwezigheid te spotten van slechts 14,6 procent. En in het volledige kader gaat het om 26 procent vrouwen.
Een plaats voor 50-plussers
En kunnen 50-plussers overleven in de Zwitserse winkels en alle daarmee verbonden jobs? Blijkbaar wel, want zowel bij Coop als bij Migros zijn deze oudere werknemersi goed voor bijna een kwart van alle medewerkers. Met respectievelijk 23,2 en 23,1 stemmen de percentages quasi volledig overeen.
Die hoge aanwezigheid van oudere werknemersi is niet vanzelfsprekend. Want het werki aan de kassa, in magazijnen of in bakkerijen, het is dikwijls niet van de poes.
Een plaats voor jongeren
Bij beide coöperatieve supermarktketens bestaat er een bewuste politiek om jongeren kansen te geven én om ze te rekruteren via het Zwitserse systeem van leerjongens of leermeisjes. En het is alsof ze het er om doen, de aantallen jongeren die hun vak leren op de werkvloeren van Coop en Migros zijn bijna exact hetzelfde, 3385 bij Coop en één meer of 3386 bij Migros.
Natuurlijk hebben ze een heel goede reden voor deze aanpak, namelijk om ook morgen geschikte werknemersi te hebben op alle werkplekken. Dat is zo, maar niettemin, deze bedrijveni leveren ook effectief de inspanning om al die jongerenopleidingen echt te laten gebeuren.
__________________________
In de volgende afleveringen: ‘oude knarren’ met forse uitspraken
Ze zitten aan de top van bedrijveni met een omzet van meer dan twintig miljard euro, hebben soms iets van ‘oude knarren’, maar ze zitten niet verlegen om forse uitspraken. De volgende dagen serveren we indringende en vaak verrassende interviews met Claude Hauser van Migros en Felix Wehrle van Coop.
Aan welke vragen mogen zij en u zich zoal verwachten? Waarom zijn de Zwitserse distributiecoöperaties niet verdwenen zoals vele van hun voormalige Europese collega’s? En hoe konden ze zo dominant worden en alle privébedrijven kloppen met grote voorsprong? Komen hun managers dan niet in verleiding om ook internationaal te gaan zoals bijvoorbeeld die van Dexiai? Hebben de coöperanten en de coöperatiesi wel iets te zeggen? Waar zijn de vrouwen in deze organisaties? De wereldkampioen zijn van bio, van fair tradei, van streekproducten, van duurzaamheidi in het algemeen, hoe presteren ze dat? Hoe gaan zij om met de kritiek die nogal wat labels te verwerken krijgen? __________________________
Deze artikelreeks kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos
Uw doordachte reacties zijn welkom op het emailadres infoATpala.be
Overname van dit artikel toegelaten voor niet-commerciële en niet-gesubsidieerde organisaties met vermelding van auteur en bron, met weblink. Wij vernemen het graag | Commerciële en/of gesubsidieerde organisaties nemen voor publicatie contact op met info@pala.be
Tot het einde gelezen? En het artikel gewaardeerd? Dan kan Palai misschien op uw steun rekenen: uw gift is welkom op rekeningnummer BE66 5230 4091 1443 van Palai vzw – Leuven. Of we verwelkomen u graag als vaste steungever - klik hier
Een goed artikel?Interessant nieuws? Neem een gratis abonnement op de Palai nieuwsbrief (maximaal 2 maal per maand), dan hoeft u geen enkel artikel te missen. Gebruik daarvoor het inschrijvingsformulier – klik hier
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aardei weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aardei en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissingi of overmatig oppompen van water. Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatveranderingi veroorzaakt, ruim voor hun uitputtingi dreigt.
Schrijf je in op de PALA nieuwsbrief
Als we van lokaal tot globaal onze welvaart willen produceren op een wijze die tegelijk ecologisch én sociaal duurzaam is, hebben we krachtige overheden nodig die de huidige economie in die richting sturen. Want de vrije markt kan veel maar blijkt impotent om snel de hele wereldbevolking inkomen, werk en fatsoenlijk leven te bieden in een omgebouwde economie die niet langer de ecologische pijngrenzen doorboort.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Dieren en planten waren nooit veilig voor de mens maar hun uitstervingsritme ligt veel hoger dan ooit, een rijkdom die wellicht voor altijd verloren gaat.
Wanneer consumenten, producenten, werknemers of gewoonweg mensen zich vrijwillig verzamelen en samenwerken in een autonome vereniging om hun gemeenschappelijke behoeften te bevredigen, vormen zij een coöperatie. Die is economisch bedrijvig maar niet om maximale geldelijke winst na te streven voor haar aandeelhouders. Ze halen er voordelen uit die ze onmogelijk individueel zouden kunnen realiseren.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Al te makkelijk krijgt een mens te horen dat landbouw een steeds kleiner deel is van onze economie, versta, een verwaarloosbaar deel. Feit blijft dat het de landbouw is die zorgt voor de energie die de mens broodnodig heeft, we moeten namelijk allemaal eten om te leven. Voldoende en gevarieerd eten is ook cruciaal voor onze gezondheid.
Dieren en planten waren nooit veilig voor de mens maar hun uitstervingsritme ligt veel hoger dan ooit, een rijkdom die wellicht voor altijd verloren gaat.
Hoeveel heb je nodig van de Aarde om al hetgeen je verbruikt, te produceren? Dat is wat jouw ecologische voetafdruk vertelt. Ook voor een stad, een land of de volledige wereld is het mogelijk de voetafdruk te meten op basis van wat ze consumeren aan energie, voedsel, water enzovoort. In cijfers voor het jaar 2010: iedere mens beschikt over ongeveer 1,7 hectare. Dat is het evenwicht waarbij het gebruik van de natuurlijke hulpbronnen van de Aarde niet sneller verloopt dan ze zich kunnen herstellen. Het wordt ook wel Eerlijke Aarde-aandeel genoemd.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
zie maatschappelijk verantwoord ondernemen
Economie omvat alles wat met de creatie, bevordering en verdeling van welvaart en welzijn te maken heeft. De economie is de draaischijf voor onze behoeften en ambities, zowel van de mens als van de samenleving. Het gaat erom de schaarse middelen zo goed mogelijk te gebruiken om aan de behoeften en ambities te voldoen. Economie is dus kiezen: kiezen welke behoeften vervuld worden en welke ambities worden nagestreefd, en welke niet.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Wanneer consumenten, producenten, werknemers of gewoonweg mensen zich vrijwillig verzamelen en samenwerken in een autonome vereniging om hun gemeenschappelijke behoeften te bevredigen, vormen zij een coöperatie. Die is economisch bedrijvig maar niet om maximale geldelijke winst na te streven voor haar aandeelhouders. Ze halen er voordelen uit die ze onmogelijk individueel zouden kunnen realiseren.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
Betaald werk is op onze wereld nog altijd de belangrijkste wijze om aan een inkomen te raken. Zowat overal is het werken geblazen om te kunnen leven.Let wel, werk of arbeid is lang niet alleen contractuele loonarbeid voor een werkgever.
Met werknemers bedoelen we zeker al wie in dienst werkt van een bedrijf of organisatie. Maar wie de wereld rond kijkt, merkt al vlug dat een massa mensen werken zonder arbeidscontract, zonder een formele werkgever te hebben.We verstaan onder werknemers dus ook de kleine boeren en kleine zelfstandige ondernemers die in het Zuiden, bij gebrek aan werk in de formele economie, een eigen zaakje opzetten in de informele sector en op die manier trachten te overleven.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
vormen een belangrijke motor van de huidige globalisering.Flink geholpen door technologische (r)evoluties zijn zij op de vrijgemaakte markten de drijvende kracht achter economische globalisering. Ze dragen onmiskenbaar bij tot de welvaart op onze wereld. Weinigen weigeren hun producten of diensten.
In het eerste decennium van de eenentwintigste blazen ze bij de Dexia bank zowat de grootste luchtbel uit het financiële universum. Vanaf 2007, en zeker vanaf 2008, kon een nuchter waarnemer opmerken dat deze bank zich had geïnstalleerd op een vulkaan van rommelkredieten.
Wanneer consumenten, producenten, werknemers of gewoonweg mensen zich vrijwillig verzamelen en samenwerken in een autonome vereniging om hun gemeenschappelijke behoeften te bevredigen, vormen zij een coöperatie. Die is economisch bedrijvig maar niet om maximale geldelijke winst na te streven voor haar aandeelhouders. Ze halen er voordelen uit die ze onmogelijk individueel zouden kunnen realiseren.
Als internationale handel draait om de uitwisseling van goederen of diensten die op een ecologisch duurzame wijze tot stand komen, in sociaal verantwoorde omstandigheden en waarbij de producent een prijs gegarandeerd krijgt waar fatsoenlijk van te leven valt (die een leefbaar inkomen oplevert), dan spreekt men van eerlijke handel of fair trade. Die steunt dus zowel op een ecologische, een sociale als een economische pijler.
Duurzaamheid is op een efficiënte wijze de gerechtvaardigde materiële behoeften kunnen invullen van alle nu levende wereldburgers, zonder het vermogen van de komende generaties aan te tasten om in hun behoeften te voorzien. Dat is de vrijwel perfecte definitie van duurzaamheid, en ze is in grote mate schatplichtig aan het VN rapport Our Common Future uit 1987.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
gratis e-brief en vrij toegankelijke website over globalisering. PALA zoomt regelmatig in op de problemen van onze globaliserende wereld, op de mogelijke alternatieven en op hoe de wereld werk maakt van verbetering. De website bevat een wiki woordenboek dat duidelijk en liefst kort belangrijke begrippen verheldert; en biedt ook een kijk op de boeken die hoofdredacteur Dirk Barrez schreef waarvan vele sterk samenhangen met de website.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
Hoe je het ook draait of keert, al onze welvaart komt van onze Aarde. Heel langzaam beginnen we een vervelende maar steeds belangrijker waarheid te erkennen. We kunnen ons niet veroorloven dat de talrijke economische activiteiten die we allemaal samen uitoefenen de draagkracht van onze planeet te boven gaan. Pas in de tweede helft van de twintigste eeuw zijn de mensen zich ervan bewust geworden dat de planeet waarop ze leven veel weg heeft van een kwetsbaar ruimteschip. Dat moeten we piekfijn in orde houden want we kunnen niet zonder.
In de meeste zeeën en oceanen wordt al enkele decennia meer vis gevangen dan ze kunnen verdragen. We zijn nochtans al lang gewaarschuwd voor de kwalijke gevolgen van overbevissing. Begin jaren zeventig van vorige eeuw nemen de vangsten van ansjovis in Peru een forse duik van naar schatting wel achttien miljoen ton naar een paar miljoen ton. Omstreeks 1990 is het de beurt aan de kabeljauw voor de kusten van Newfoundland in Oost-Canada om vrijwel te verdwijnen.
Het natuurlijk broeikaseffect zorgt ervoor dat het op Aarde lekker warm is met gemiddeld 15°C. Maar te veel CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer versterken dat broeikaseffect en vele wetenschappers waarschuwen voor de door de mens veroorzaakte extra opwarming en klimaatverandering. Ze wijzen op de gevaren van o.a. een stijgende zeespiegel, toenemend natuurgeweld en (te) snel opschuivende klimaatzones. Vind meer uitleg en een overzicht van belangrijke Pala artikels over klimaatverandering met links naar bronnen
Het al te mateloze verbruik van de natuurlijke hulpbronnen die onze Aarde weet te bieden, zowel van de niet-hernieuwbare fossiele brandstoffen en delfstoffen als van de hernieuwbare bronnen. Voor die laatste komt het erop aan de natuurlijke productiecapaciteit van de Aarde en haar ecosystemen niet te overschrijden of uit te putten. Voorbeelden daar van zijn overbevissing of overmatig oppompen van water.Voor de delfstoffen geldt de afweging van de beschikbare voorraden, van de recuperatiemogelijkheid en van de eventuele alternatieven. Maar heel vervelend voor de fossiele brandstoffen is dat de verbranding ervan de opwarming van de atmosfeer en klimaatverandering veroorzaakt, ruim voor hun uitputting dreigt.